«Αραγε πώς μας βλέπουν οι μη Δυτικοί;» Ενδιαφέρουσα απορία είχε η Σάρα Γκαντόλφι της Corriere della Sera και με το δίκιο της, αφού ελάχιστες αναλύσεις στα διεθνή μέσα –τα οποία συμβαίνει να είναι Δυτικά– καταπιάστηκαν με τον αντίκτυπο της τωρινής μεσανατολικής κρίσης στις χώρες του λεγόμενου Παγκόσμιου Νότου. Οταν λέμε Παγκόσμιος Νότος εννοούμε και χώρες που ήδη έχουν προσεταιριστεί τον διεθνή οργανισμό BRICS, το αναδυόμενο αντι-G7 της Ανατολής, τη λειτουργία του οποίου κανοναρχούν οι Ρωσία-Κίνα. Η ιταλίδα δημοσιογράφος έκανε μια μικρή αποδελτίωση δημοσιευμάτων.
Ιδιαιτέρως την εντυπωσίασε η θέση της ισπανικής εφημερίδας El País, που φιλοξένησε άρθρο με την εξής κεντρική ιδέα: «Η ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο επιταχύνει την απαξίωση της Δύσης στον Παγκόσμιο Νότο. Με δεδομένη την υποστήριξη των ΗΠΑ [προς το Ισραήλ] και με τον ΟΗΕ να έχει παραλύσει από το σύστημα των βέτο, κανένας διεθνής παράγων δεν κατάφερε να σταματήσει τα σχέδια της δεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου».
Οι Ισπανοί παρέπεμψαν και σε πρόσφατη ομιλία του πρωθυπουργού της Μαλαισίας, «η οποία έγινε παρουσία του Πούτιν», και περιείχε χωρία όπως αυτό: «Οι Δυτικοί δεν έχουν πλέον το δικαίωμα να δίνουν στον Παγκόσμιο Νότο μαθήματα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Στο ίδιο φύλλο της El País υπήρχε και το άρθρο του ιστορικού Χόρχε Ράμος Τολόσα, ειδικού στα θέματα Μέσης Ανατολής, που υπογράμμισε «τον κυνισμό των Δυτικών», οι οποίοι «προστατεύουν την ατιμωρησία ενός κράτους ικανού να επιτίθεται ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη, στον Λίβανο, στην Υεμένη, στη Συρία και στο Ιράν».
Η Γκαντόλφι επισήμανε ότι η «υποκρισία των Δυτικών», την οποία καυτηριάζουν οι πολιτικοί και τα media του Παγκόσμιου Νότου, είναι βούτυρο στο ψωμί της Ρωσίας και της Κίνας, «δύο χωρών που δεν είναι δα και μετρ στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ωστόσο και αμερικανικά μέσα, και δη θεσμικά, όπως η Washington Post, δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να δικαιολογήσουν τη δυσανάλογη αντίδραση του Ισραήλ: «Η υλική και ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα και ο εκπληκτικός αριθμός των απωλειών που προκλήθηκαν από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς έχουν στρέψει την παγκόσμια κοινή γνώμη εναντίον του Ισραήλ».
Στο σημείο αυτό το σημείωμα της Corriere υπενθύμισε ότι ο Νετανιάχου ενδέχεται να συλληφθεί με ένταλμα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (την έκδοση του οποίου ο ίδιος αντιπαρέρχεται με τον χαρακτηρισμό «νέος αντισημιτισμός»), κατηγορούμενος για γενοκτονία. Και ότι τη θέση αυτή στηρίζουν περισσότερες από 50 χώρες, κυρίως αραβικές και αφρικανικές. «Ομως και στις επισήμως αδέσμευτες χώρες αυξάνεται η ενόχληση για τη στάση της Δύσης, η οποία μεροληπτεί όσον αφορά τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου» έγραψε η Γκαντόλφι.
Επανήλθε στo δημοσίευμα της Post, η οποία εκτίμησε ότι ο Νετανιάχου ευχαρίστως «πάτησε» επάνω στον ανταγωνισμό με τη Χεζμπολάχ και με τον υποστηρικτή της, το Ιράν. Από του βήματος του ΟΗΕ, βέβαια, ο Νετανιάχου δήλωσε ότι επιθυμεί τη στενότερη εμπορική συνεργασία με τις αραβικές μοναρχίες του Κόλπου (που είναι σουνιτικές και αντίπαλοι του σιιτικού Ιράν), όπως και με την Ινδία. Ωστόσο ο Ναρέντρα Μόντι, ο πρωθυπουργός της Ινδίας, κράτησε αμφίθυμη στάση στο Μεσανατολικό: στον παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς εξέφρασε «βαθιά ανησυχία» για την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα και στον «φίλο Νετανιάχου» ανέφερε ότι «υπάρχει ανάγκη αποκλιμάκωσης».
Το ινδικό κράτος έχει ιστορικούς δεσμούς με το Παλαιστινιακό, όμως σήμερα διαπιστώνει ότι του Ισραήλ του είναι χρήσιμο: υπάρχουν αναλογίες μεταξύ Κασμίρ και Δυτικής Οχθης και, βέβαια, το ανοιχτό πεδίο για το μοίρασμα της τεχνολογίας. Οι Times of India επισήμαναν ότι η Ινδία και η Μέση Ανατολή κάνουν καλές μπίζνες, με το διμερές εμπόριο (Ινδία και χώρες της περιοχής) να ανέρχεται σε 195 δισ. δολάρια, ενώ σημαντικός αριθμός ινδών μεταναστών, περί τα 10 εκατομμύρια ψυχές, εργάζονται σε χώρες του Κόλπου και με τα εμβάσματά τους τροφοδοτούν με συνάλλαγμα την ινδική οικονομία.