Καθώς οι Ιταλοί πανηγύριζαν έξαλλα την ανέλπιστη -όπως εξελίχθηκε το ματς- πρόκριση της «Σκουάντρα Ατζούρα» στους «16» του Euro και οι παίκτες της Κροατίας κατευθύνονταν περίλυποι και αποκαμωμένοι προς τη βουβή εξέδρα των οπαδών τους για να τους χαιρετήσουν, από τα μεγάφωνα του γηπέδου της Λειψίας ανακοινώθηκε ότι MVP του αγώνα αναδείχθηκε ο Λούκα Μόντριτς.
Δεν συνηθίζεται, ο πολυτιμότερος παίκτης μιας αναμέτρησης να ανήκει στην ομάδα που δεν τα κατάφερε, και να έχει αστοχήσει σε εκτέλεση πέναλτι. Αλλά ο αρχηγός της Κροατίας άξιζε αυτήν την τιμή 100%. Μόλις 33 δευτερόλεπτα μετά το χαμένο πέναλτι (το απέκρουσε ο Ντοναρούμα) κατόρθωσε να ανακτήσει τη συγκέντρωσή του και να ανοίξει το σκορ. Εγινε ο γηραιότερος παίκτης (38 ετών και 289 ημερών) που πέτυχε γκολ σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Αυστριακού Ιβιτσα Βάστιτς (38 ετών και 257 ημερών), που κρατούσε από το Euro του 2008.
Οταν ο προπονητής του, Ζλάτκο Ντάλιτς, τον απέσυρε από το παιχνίδι στο 80ο λεπτό -«τα έδωσε όλα», τόνισε μετά τη λήξη του αγώνα-, ο Μόντριτς αποθεώθηκε από τους 25.000 Κροάτες που βρίσκονταν στη «Red Bull Arena», αλλά καταχειροκροτήθηκε και από όλους τους υπόλοιπους θεατές. Ακόμη και από τους Ιταλούς, που τόσο είχε πληγώσει. Εκείνη τη στιγμή, η πρωταθλήτρια Ευρώπης κινδύνευε να φύγει από τη Γερμανία πρόωρα και ταπεινωμένη.
Το γκολ του Ματία Τζακάνι στο 90’+8’, μόλις 30 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος των καθυστερήσεων, έφερε τα πάνω, κάτω. Ενα απερίγραπτο κοντράστ συναισθημάτων, που επιβεβαίωσε το μεγαλείο του ποδοσφαίρου. Δάκρυα χαράς, ανακατεμένα με λυγμούς. Το θλιμμένο πρόσωπο του Μόντριτς, που κρατούσε στα χέρια του το βραβείο -και εξαιτίας του ήταν υποχρεωμένος να παραχωρήσει μια σειρά από σύντομες συνεντεύξεις αμέσως μετά την πιο τραυματική εμπειρία της καριέρας του-, ήταν μια από τις ανεξίτηλες εικόνες αυτού του Euro.
Μισή ώρα μετά το γκολ του Τζακάνι, που του ράγισε την καρδιά, ο Μόντριτς εμφανίστηκε στη συνέντευξη Τύπου (δεν μπορούσε να την αποφύγει), για να δεχθεί την πιο παράξενη ερώτηση στα χρόνια που παίζει μπάλα. Δεν ήταν, καν, ερώτηση. Ενας ιταλός δημοσιογράφος τον παρακάλεσε να μην αποσυρθεί ποτέ από τα γήπεδα. «Είσαι ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχω δει. Σε ευχαριστώ». Οταν κόπασαν τα χειροκροτήματα στην αίθουσα, ο Κροάτης απάντησε: «Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτήν την τιμή. Θα το ήθελα κι εγώ, να παίζω για πάντα. Θα συνεχίσω, δεν ξέρω για πόσο ακόμη, αλλά θα έρθει και η στιγμή που θα πρέπει να αποχωρήσω».
Ο Μόντριτς έπαιξε για πρώτη φορά με την εθνική Κροατίας το 2006. Οπως γράφει το Athletic, πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν ο Τόνι Μπλερ, πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τζορτζ Μπους, και ο Λαμίν Γιαμάλ (που αγωνίζεται στο Euro με την εθνική ομάδα της Ισπανίας) δεν είχε γεννηθεί ακόμη. Εχει καταγράψει 178 συμμετοχές – τον ξεπερνούν μόνο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο (209 μέχρι στιγμής) και ο Σέρχιο Ράμος (180). Πρωταγωνίστησε στις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές στιγμές της μικρής του χώρας, των 3,8 εκατομμυρίων κατοίκων, που έφτασε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, στον ημιτελικό το 2022, και στον τελικό του Nations League το 2023. Αλλά, δυστυχώς, αυτό το μακρύ, υπέροχο ταξίδι πλησιάζει στο τέλος του.
Δεν αποκλείεται, να τελείωσε ήδη. Με το γκολ του Τζακάνι, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι ο παίκτης που απολαμβάνει περισσότερο από κάθε άλλον, είναι ο Μόντριτς. Η Κροατία θα συνεχίσει στο Euro μόνο με θαύμα. Στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση, το Μουντιάλ του 2026, ο αρχηγός της θα είναι -παρά κάτι- 41 ετών. Οσο κι αν η φλόγα δεν έχει σβήσει στην ψυχή του, ο χρόνος είναι αμείλικτος για όλους. Συμφώνησε να επεκτείνει το συμβόλαιό του με τη Ρεάλ για ακόμη μια σεζόν, όμως όλα δείχνουν ότι το καλοκαίρι του 2025 θα πει «αντίο».
«Το ποδόσφαιρο μας έδειξε το πιο σκληρό του πρόσωπο», τόνισε με παράπονο χθες βράδυ. Ηρωας του αγώνα έμελλε να γίνει ένας παίκτης που κανείς δεν περίμενε: ο 29χρονος Τζακάνι, τον οποίο οι οπαδοί των Ιταλών δεν ήθελαν στην εθνική τους ομάδα έπειτα από τη μέτρια σεζόν που είχε κάνει με τη Λάτσιο. Ηταν η τελευταία αλλαγή του Σπαλέτι. Μπήκε στο παιχνίδι στο 81’ και με το πρώτο του διεθνές γκολ έγραψε μια ιστορία που κανένας συμπατριώτης του δεν θα ξεχάσει.
Μιμήθηκε τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, ίνδαλμα των παιδικών του χρόνων, ο οποίος με ένα παρόμοιο «buzzer beater» στον ημιτελικό εναντίον της Γερμανίας είχε στείλει την Ιταλία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006. Η κραυγή του σπίκερ του Sky Sport Italia, «Andiamo a Berlino!» (Πάμε στο Βερολίνο), έμεινε να συμβολίζει τη μάχη μέχρις εσχάτων, την προσπάθεια για το ακατόρθωτο.
Εκείνο το βράδυ ο Τζακάνι ήταν 11 ετών. Ούτε που το φανταζόταν, ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα έκανε και αυτός τους Ιταλούς να φωνάξουν «Andiamo a Berlino!». Εκεί, στο Βερολίνο, θα αντιμετωπίσει η «Σκουάντρα Ατζούρα» την επόμενη αντίπαλό της, Ελβετία. Εκεί θα διεξαχθεί και ο τελικός του Euro, στις 14 Ιουλίου.