Ενα διαφορετικό πρόσωπο, αυτό του ανθρώπου πίσω από τον πολιτικό και τον εν αναμονή Πρωθυπουργό, παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης αργά τη νύχτα της Τρίτης εμφανιζόμενος στο τοκ σόου του ΑΝΤ1 και του Γρηγόρη Αρναούτογλου «The 2night show».
Ο πρόεδρος της ΝΔ μίλησε βέβαια για τη σχέση του και την εμπλοκή του με την πολιτική, αλλά ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν αυτά που είπε για τους γονείς του –ειδικά για τη σχέση του με τον πατέρα του και για το αν υπήρξε «γκαντέμης» (!)–, τον γάμο του και με τα σκαμπανεβάσματά του, τα παιδιά του, τον αθλητισμό, την πρόθεσή του να εφαρμόσει πλήρως τον αντικαπνιστικό νόμο.
Ηταν μια μαγνητοσκοπημένη συζήτηση η οποία επέτρεψε στους τηλεθεατές να διεισδύσουν στον προσωπικό κόσμο του κ. Μητσοτάκη.
Ο πρόεδρος της ΝΔ μπήκε στο στούντιο υπό τους ήχους του «Sweet child o’ mine» των Guns’ n Roses και μίλησε αμέσως για μουσική και στη συνέχεια για όλα όσα θα ήθελε να τον ρωτήσει κανείς. Για τη σχέση του με τη σύζυγό του Μαρέβα Γκραμπόβσκι, για τα παιδιά του, για το αν έχει κάνει τατουάζ ή όχι και τι είπε σχετικά στον γιο του. Μίλησε για τους γονείς του και για το αν από την αρχή ήθελε να ασχοληθεί με την πολιτική. Για το τσιγάρο, τα ποτά και τον αθλητισμό.
Αλλά τα πρώτα πράγματα, πρώτα. Ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαίωσε ότι όντως ο ήχος κλήσης στο κινητό του είναι από το αγαπημένο του συγκρότημα Guns n’ roses, αλλά είναι το «Paradise city» και όχι το «Sweet child o’ mine» που έπαιξαν κατά την είσοδό του στο πλατό, μάλλον από λάθος… ενημέρωση.
Εν συνεχεία αναφέρθηκε στις σπουδές του στο εξωτερικό και στο ότι ο ίδιος έλειψε από την Ελλάδα μια δεκαετία περίπου αφού εργάστηκε στην αρχή σε τράπεζα και μετά μίλησε για την επιστροφή του στη χώρα.
Επιστροφή που αποφασίστηκε από κοινού με τη σύζυγό του Μαρέβα μετά τη γέννηση της κόρης του της Σοφίας. «Θέλαμε η Σοφία να μεγαλώσει στην Ελλάδα» προσθέτοντας: «Γύρισα τότε με αρκετά χαμηλότερο μισθό από αυτόν που κέρδιζα στο εξωτερικό, αλλά επειδή πίστευα ότι η χώρα πήγαινε προς τη σωστή κατεύθυνση και επειδή ήθελα να ξεκινήσω την επαγγελματική μου καριέρα στην Ελλάδα».
«Λέμε», τόνισε στο σημείο αυτό, «πώς θα γυρίσουν οι νέοι από το εξωτερικό, λέμε για το το brain drain. Βεβαίως είναι σημαντικό να μειώσουμε τη φορολογία, είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε δουλειές, αλλά είναι σημαντικό και οι νέοι που έφυγαν στο εξωτερικό να ξέρουν ότι η χώρα έχει μακροπρόθεσμη προοπτική. Ένας άνθρωπος που σηκώθηκε και έφυγε, πήρε την οικογένειά του, έφτιαξε τη ζωή του, δεν ξαναγυρνάει εύκολα. Άρα δεν είναι μόνο τα λεφτά, δεν είναι μόνο η δουλειά. Πρέπει να υπάρχει μια συνολική αισιοδοξία για την πορεία της χώρας».
Διαπραγματεύσεις για… τατουάζ
Απαντώντας σε ερώτηση αν έχει κάνει τατουάζ, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι δεν έχει σημειώνοντας βέβαια πως σε νεότερη ηλικία, πριν γίνει μόδα το είχε σκεφτεί για να προσθέσει ότι τώρα είναι σε… διαπραγματεύσεις με τον γιο του ο οποίος τον ρώτησε τη γνώμη του.
«Του λέω “κάνε ό,τι θέλεις”», είπε διευκρινίζοντας «21 θα γίνει». «Αυτό που του είπα απλά» συνέχισε, «είναι “σκέψου καλά τι θα κάνεις, πού θα το κάνεις, και σκέψου τον εαυτό σου σε 30 χρόνια, επειδή δεν βγαίνει το τατουάζ, αν θα θέλεις να το έχεις ή αν θα θέλεις να φαίνεται”». «Τον συμβούλευσα, αν θέλει να κάνει, να πειραματιστεί σε ένα σημείο που να μην πολυφαίνεται και μετά να δει. Να προχωρήσει από εκεί» κατέληξε.
Η κρίση στη σχέση με τη Μαρέβα
Με τη Μαρέβα ο κ. Μητσοτάκης γνωρίστηκε, όπως είπε, το 1994. Απαντώντας σε ερώτηση για το να υπήρξε ποτέ κρίση στη σχέση –κάτι που ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ– απάντησε αφοπλιστικά: «Ε, μεγαλύτερη δεν μπορούσα να φανταστώ διότι δεν ήμασταν μαζί για πολλά χρόνια». Συνέχισε μάλιστα, υπογραμμίζοντας ότι η σχέση δεν αποκαταστάθηκε λόγω των παιδιών «όσο και αν ακούγεται παράξενο αυτό».
«Δεν νομίζω ότι πρέπει, ότι αξίζει τον κόπο, να κρατιέται μία σχέση ζωντανή για τα παιδιά. Είναι εις βάρος των παιδιών» ανέφερε χαρακτηριστικά και διευκρίνισε πως «υπήρχε πάντα μία μεγάλη αγάπη και ένας αμοιβαίος θαυμασμός. Βρεθήκαμε σε μία δύσκολη συγκυρία στην αρχή της πολιτικής μου καριέρας, με πιέσεις τις οποίες και οι δύο δεν μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Δεν είπαμε ποτέ ο ένας βαριές κουβέντες για τον άλλον. Βάλαμε πάντα τα παιδιά σε πρώτη μοίρα».
«Κάναμε τη ζωή μας για αρκετά χρόνια. Αλλά αν μπορώ ταπεινά να δώσω μία συμβουλή: Οι Αγγλοσάξονες έχουν μία φράση που λέει ότι “Το γκαζόν είναι πάντα πιο πράσινο από την άλλη μεριά του φράχτη”. Δεν είναι. Δηλαδή πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε το καλύτερο και το καλύτερο είναι εδώ» ανέφερε και υπογράμμισε με έμφαση:
«Αξίζει τον κόπο κανείς να προσπαθεί να σώσει το γάμο του. Δεν υπάρχει γάμος χωρίς δυσκολία. Είναι τόσο δύσκολη από μόνη της η συγκατοίκηση, η συμβίωση με ένα άνθρωπο, είναι τόσο δύσκολος ο γάμος που αξίζει τον κόπο κανείς να κάνει την έξτρα προσπάθεια».
Στο σημείο αυτό ανέφερε πως αυτό που διδάχθηκε είναι ότι πρέπει κάποιος να έχει θάρρος και να κάνει την αυτοκριτική του.
«Είναι πολύ εύκολο να ρίχνεις την ευθύνη στον άλλο» πρόσθεσε και σημείωσε ότι «κατά κανόνα, όταν χαλάει μία σχέση φταίνε και οι δύο. Σε ποια αναλογία; Παίζεται, δεν θα φταίνε και οι δύο 50-50, αλλά φταίνε και οι δύο. Το θέμα είναι ότι έχεις το θάρρος να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να πεις: Ωραία, δεν δείχνω απλά το δάχτυλο -«φταις εσύ»- αλλά αναρωτιέσαι «μήπως έκανα και εγώ κάτι στραβό;».
Η «γρουσουζιά» του Μητσοτάκη
«Πιστεύω στην οικογένεια», είπε και στη συνέχεια μίλησε για τη σχέση του με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και για το γεγονός πως δεν τον πίεσε να ασχοληθεί με την πολιτική αλλά ήταν μια απόφαση που έλαβε ο ίδιος θεωρώντας ότι δεν πρέπει να κρίνεις και να επικρίνεις αλλά να συμμετέχεις. Ρωτήθηκε δε για την περιβόητη «γρουσουζιά» του Μητσοτάκη και πώς ο πρώην Πρωθυπουργός το αντιμετώπιζε όλα αυτό.
«Ηταν πάρα πολύ ψύχραιμος και με πάρα πολύ χιούμορ. Και βέβαια να πω το εξής: Ένας άνθρωπος ο οποίος έφτασε 99 ετών, έζησε μια γεμάτη ζωή, έγινε Πρωθυπουργός, δικαιώθηκε εν πολλοίς εν ζωή και άφησε πίσω του μια μεγάλη οικογένεια με 13 εγγόνια και πρόφτασε και είδε 13 δισέγγονα. Μόνο γρουσούζης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί», είπε ο κ. Μητσοτάκης για τον πατέρα του.
Δεν παρέλειψε φυσικά ο κ. Μητσοτάκης να αναφερθεί και στη μητέρα του, τη Μαρίκα, υπογραμμίζοντας τον ρόλο που έπαιξε για την οικογένειά τους αλλά και για το πόσο δυναμική ήταν. Θυμήθηκε ότι παρά τα προβλήματα υγείας ήταν πάντα παρούσα, ακόμη και σε προεκλογικές εκστρατείες αναλαμβάνοντας και η ίδια να μιλήσει με γυναίκες ή όπου αλλού μπορούσε.
«Ηταν η πρώτη που έβαλε στον διάλογο τα θέματα αναπηρίας. Ήταν η πρώτη που έβαλε στον δημόσιο διάλογο το θέμα του καρκίνου. Είχε καρκίνο του μαστού, τον πολέμησε και βγήκε και μίλησε, τότε που δεν μιλούσαμε για καρκίνο, λέγαμε η επάρατος. Δεν αναφέραμε το όνομα» είπε ο πρόεδρος της ΝΔ για τη μητέρα του, προσθέτοντας: «Είχε ένα όραμα, να φτιάξει ένα μεγάλο κέντρο αποκατάστασης, για το οποίο πολεμήθηκε χυδαία. Κάποια στιγμή το εγκατέλειψε και ήταν το μεγάλο της παράπονο, ήθελε από τη δική της προσπάθεια ως σύζυγος Πρωθυπουργού να κάνει τη διαφορά».
Τα τσιγάρα και τα ποτά
Φανατικός αντικαπνιστής, ο κ. Μητσοτάκης ξεκαθάρισε πως δεν κάπνισε ποτέ καθώς και ότι πρέπει να σταματήσει η μη εφαρμογή του σχετικού νόμου. Οπως είπε, στα 12 του πέθανε ο παππούς από καρκίνο του πνεύμονα. Τον φώναξε στο νοσοκομείο και του είπε πως δεν πρέπει να καπνίσει και αυτό έπραξε.
Και πιστεύει ακράδαντα πως δεν πρέπει να υπάρχουν παθητικοί καπνιστές.
Ως προς τη σχέση του με το ποτό, το πολύ να πιει δύο ποτήρια κρασί με το φαγητό. Και ως προς το τι κάνει όταν θέλει να ξεφύγει από δυσάρεστες σκέψεις και καταστάσεις;
Ο κ. Μητσοτάκης προτιμά τον αθλητισμό. Το τρέξιμο. Αλλά και οτιδήποτε άλλο έχει σχέση με τον αθλητισμό. Μπάσκετ. Κολύμπι και περπάτημα στα βουνά. Χειμώνα Καλοκαίρι. Μια καλή μέθοδος για την αντιμετώπισης καταστάσεων που για άλλους οδηγούν στο κάπνισμα ή στο ποτό…
Για τα πολιτικά θέματα η συζήτηση ήταν πιο περιορισμένη. Μίλησε για τον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνοντας πως αν μη τι άλλο η τετραετία της διακυβέρνησης οδήγησε στην απομυθοποίηση ενός δήθεν πλεονεκτήματος. Τόνισε πως υπάρχει διέξοδος στη σημερινή κατάσταση, ότι είναι εφικτή η ανάταξη και η ανάπτυξη της χώρας ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες για νέες δουλειές.
Για λόγους ιστορικής καταγραφής δημοσιεύουμε το πλήρες κείμενο της συζήτησης του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Αρναούτογλου:
ΜΟΥΣΙΚΗ: Guns n’ roses, Sweet child o’ mine
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πολύ καλοί.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Καλωσήρθατε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Δύσκολο τραγούδι και, η αλήθεια είναι ότι, πληροφορίες λένε πως το έχετε στο κινητό κ. Μητσοτάκη, όταν σας παίρνουν τηλέφωνα ακούγεται αυτός ο ήχος.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Στο κινητό έχω το Paradise city των Guns n Roses.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αμάν λάθος τραγούδι μάθαμε!
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αλλά αυτό είναι ακόμα πιο αγαπημένο μου. 1989 όταν ήμουν τριτοετής στην Αμερική.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Τους έχετε δει από κοντά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν τους είδα ποτέ από κοντά, δυστυχώς, και είναι κρίμα γιατί ήταν μια από τις τελευταίες πολύ μεγάλες μπάντες της ροκ.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Σας άκουσα όταν ήρθατε μέσα, που ρωτήσατε για τον κιθαρίστα, και το είδατε έτσι με ένα παράπονο στο μάτι σας. Δεν παίζετε κάποιο μουσικό όργανο;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δυστυχώς, όχι, θα ήθελα πάρα πολύ, αλλά δεν ασχολήθηκα μικρός και δεν νομίζω ότι έχω τον χρόνο τώρα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Δεν ήσασταν ποτέ δηλαδή ο έφηβος που με μια κιθάρα σαγήνευσε μια γυναίκα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Το έκαναν άλλοι για εσάς.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν ξέρω, πάντως είχαμε έναν ντράμερ στην παρέα. Μέχρι εκεί φτάσαμε.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Θέλω, καταρχάς, να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ προσωπικά. Και αυτό δεν έχει να κάνει καθόλου με πολιτική ιδιότητα, ούτε με πολιτικό λόγο. Γιατί; Έχουν έρθει πολλοί πολιτικοί εδώ και έχουν καθίσει στην καρέκλα που βρίσκεστε τώρα. Κανένας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε κάποιος που μελλοντικά μπορεί να γίνει πρωθυπουργός. Και μου επιτρέπετε το μπορεί, γιατί πρέπει να είμαι απόλυτος και τίμιος, δεν θα είμαι εγώ ο προφήτης.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καλά κάνεις και το λες, μιλάμε στον ενικό.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Όχι, δεν μπορώ να σας μιλάω στον ενικό.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ωραία, τότε μιλάμε στον πληθυντικό για να έχουμε ίσους κανόνες μεταχείρισης.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Εγώ δεν μπορώ, εσείς μιλήστε μου όπως θέλετε. Δεν μπορώ, δεν μου βγαίνει.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν εννοείται καμία προεξόφληση του εκλογικού αποτελέσματος, οπότε το λέτε πολύ καλά.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Βεβαίως. Θέλω να πω ότι, κάνω αυτή τη δουλειά σχεδόν 30 χρόνια, και κάτι που πασχίζω είναι ότι υπήρξε μια κατάσταση με την πολιτική στην Ελλάδα να είναι όλοι μέσα στη σοβαροφάνεια -αφήνω τη σοβαρότητα, γιατί φαίνεται ποιος είναι ο σοβαρός ή ο σοβαροφανής- και είχα ανάγκη λίγο να δούμε τους πολιτικούς κάπως διαφορετικά. Και ξεκινάτε εσείς αυτό το όνειρό μου, σήμερα, να έρθει ένας πολιτικός της δικής σας κλίμακας, και επιτέλους σε ένα late night show. Κάτι που το βλέπουμε παγκοσμίως, να πηγαίνουν παντού, και στην Ελλάδα δεν ερχόταν κανείς.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καταρχάς, είναι χαρά μου που είμαι μαζί σας, είναι μια εξαιρετική εκπομπή, διαφορετική από τις συνηθισμένες -συνηθισμένες τουλάχιστον ως προς την αντίληψη του Έλληνα τηλεθεατή για το τι περιμένει να δει από τον πολιτικό. Σωστά το είπατε, στην Αμερική δεν νοείται υποψήφιος Πρόεδρος ή και εν ενεργεία Πρόεδρος, να μην περάσει από κάποια late night εκπομπή και πιστεύω ότι είναι και πολύ χρήσιμο – αυτό εξαρτάται και από εσάς βέβαια- να γίνουν κουβέντες που να δείχνουν και άλλες πτυχές ενός πολιτικού, που πηγαίνουν πέρα από τα τρέχοντα ζητήματα της επικαιρότητας.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Θα προσπαθήσω να αποφύγω τις πολιτικές κουβέντες σήμερα, γιατί κάπως αλλιώς θέλω να σας γνωρίσω και να σας γνωρίσει και ο κόσμος, αλλά αυτή η ερώτηση μου βγαίνει γιατί είμαι ένας άνθρωπος που ασχολείται με τα πολιτικά όλη μου τη ζωή. Τι συνέβη στην Ελλάδα -αφήνω την κρίση- και υπήρξε τέτοια απαξίωση με τους πολιτικούς. Πείτε μου δηλαδή πού έγινε το λάθος; Ακούσαμε τόσα πολλά χρόνια, όλα αυτά που συνέβαιναν. Υπήρξε μια φάση πλέον να λέμε, πολιτικός βουλευτής, έλα μωρέ τώρα, έλα μωρέ τώρα, έλα μωρέ τώρα. Έγινε κάτι στραβό, κάθομαι και το λέω πολλές φορές: όποιος δεν πάει να ψηφίσει -γιατί πέφτει και μέσα στο καλοκαίρι τώρα- δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλήσει για τίποτα που θα συμβεί στην Ελλάδα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Σε αυτό θα συμφωνήσω. Γιατί τις τύχες μας τις διαμορφώνουμε όλοι. Και παρότι οι εκλογές πέφτουν 7 Ιουλίου, αν μπορώ να κάνω μια πολιτική έκκληση, είναι η έκκληση της συμμετοχής ειδικά στα νέα παιδιά, μπορούν πρώτα να ψηφίσουν και μετά να πάνε για μπάνιο, μπορεί πρώτα να πάνε για μπάνιο και μετά να ψηφίσουν, μέχρι τις 7 είναι ανοιχτές οι κάλπες, αλλά οφείλουν να συνδιαμορφώσουν το μέλλον τους. Και να πω και κάτι; Ακούω και εγώ αυτή την κριτική. Σε ένα βαθμό είναι δικαιολογημένη, διότι υπήρχε μια συνολική απογοήτευση από τους πολιτικούς διότι απέτυχαν να διαχειριστούν μια τεράστια κρίση που προκάλεσε πάρα πολύ πόνο σε πάρα πολύ κόσμο. Και νομίζω ότι υπήρχε και μια διπλή απαξίωση σε σχέση με πολλά ψέματα τα οποία ειπώθηκαν. Διότι, σε έναν πολιτικό μπορεί κάποιος να συγχωρέσει ότι δεν κατάφερε να πετύχει αυτό το οποίο ήθελε. Αυτό το οποίο για εμένα, όμως, είναι ασυγχώρητο είναι η έλλειψη θάρρους και πολιτικής ειλικρίνειας. Να λες τα πράγματα όπως τα πιστεύεις, να μην εξαπατάς τους πολίτες και να κρίνεσαι για αυτά τα οποία λες και κάνεις. Είχαμε πολλά παραδείγματα, από όλους θα έλεγα τους πολιτικούς χώρους, πολιτικών που υπερέβαλαν. Νομίζω βέβαια ότι αυτό που ζήσαμε τα τελευταία 4 χρόνια το τελίκιασε, για να χρησιμοποιήσω μια φράση πιο νεανική, με το ψέμα και τον λαϊκισμό. Και θεωρώ ότι έχω μια μεγάλη ευθύνη να βοηθήσω, να συνεισφέρω -δεν είναι δουλειά που μπορώ να την κάνω μόνος μου- στο να ανακτηθεί το κύρος της πολιτικής και η χαμένη αξιοπιστία της. Διότι τελικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι μαζί ζούμε σε αυτήν την χώρα και όλοι μαζί θα προχωρήσουμε ή όλοι μαζί θα οπισθοχωρήσουμε.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Όλοι μαζί είμαστε πάνω σε αυτό το πλοίο.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Το πλοίο είναι ένα, δυστυχώς πολλοί το εγκατέλειψαν και έφυγαν στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Και αυτή είναι μια ακόμα πρόκληση, πώς κάποια από τα παιδιά τα οποία έφυγαν θα ΄χουν την επιλογή, τουλάχιστον, να γυρίσουν πίσω -γιατί εγώ σέβομαι απόλυτα την επιλογή κάποιου να ζήσει όπου θέλει. Στο κάτω κάτω ζούμε πια σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, δικτυωμένο, και είναι απολύτως θεμιτό νέοι άνθρωποι με ταλέντα να αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό. Αλλά να το κάνουν από επιλογή. Όχι γιατί είναι μονόδρομος.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Εσείς πόσα χρόνια μένατε στο εξωτερικό όταν σπουδάσατε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Εγώ επτά χρόνια σπούδασα στο εξωτερικό και δούλεψα άλλα τρία. Έλειψα συνολικά μια δεκαετία.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Μπορώ να ρωτήσω τι δουλειά κάνατε εκεί;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δούλεψα στην αρχή σε τράπεζα, μετά σε μεγάλη εταιρεία συμβούλων και μετά γύρισα και δούλεψα και στην Ελλάδα, σχεδόν μια επταετία σε έναν τομέα που τότε ξεκινούσε, είναι ο τομέας του venture capital, της στήριξης δηλαδή νεοφυών επιχειρήσεων. Εγώ ασχολήθηκα με τις νεοφυείς επιχειρήσεις -που τώρα ευτυχώς είναι της μόδας- πολύ πριν οι πιο πολλοί γνωρίσουν τον όρο νεοφυείς επιχειρήσεις.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Σκεφτήκατε ποτέ να μη γυρίσετε πίσω;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, βέβαια το σκέφτηκα. Πολλές φορές σκεφτόμουν και πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν κάποιες επιλογές είχαν γίνει διαφορετικά. Αν είχα μείνει στην Αμερική να δουλέψω, αν είχα πάρει κάποια άλλη δουλειά, ενδεχομένως, αλλά τελικά γύρισα το ΄97, μόλις είχαμε παντρευτεί με τη Μαρέβα, μόλις είχε γεννηθεί η πρώτη μας κόρη η Σοφία. Και πήραμε την απόφαση τότε να γυρίσουμε, γιατί θέλαμε η Σοφία να μεγαλώσει στην Ελλάδα. Γύρισα τότε με αρκετά χαμηλότερο μισθό από αυτόν που κέρδιζα στο εξωτερικό, αλλά επειδή πίστευα ότι η χώρα πήγαινε προς τη σωστή κατεύθυνση και επειδή ήθελα να ξεκινήσω την επαγγελματική μου καριέρα στην Ελλάδα. Λέμε πώς θα γυρίσουν οι νέοι από το εξωτερικό, λέμε για το το brain drain. Βεβαίως είναι σημαντικό να μειώσουμε τη φορολογία, είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε δουλειές, αλλά είναι σημαντικό και οι νέοι που έφυγαν στο εξωτερικό να ξέρουν ότι η χώρα έχει μακροπρόθεσμη προοπτική. Ένας άνθρωπος που σηκώθηκε και έφυγε, πήρε την οικογένειά του, έφτιαξε τη ζωή του, δεν ξαναγυρνάει εύκολα. Άρα δεν είναι μόνο τα λεφτά, δεν είναι μόνο η δουλειά. Πρέπει να υπάρχει μια συνολική αισιοδοξία για την πορεία της χώρας.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Συμφωνώ. Προσέχω το βραχιολάκι σας τώρα, που είναι πάρα πολύ ωραίο, το μπλε το βραχιολάκι αυτό, μπορώ να ρωτήσω την ιστορία του; Καινούργιο μου φαίνεται.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αυτό ναι… Την Κυριακή ήμουν στα Χανιά, είχα μια περιοδεία στην Κρήτη, ήμουν στο Ηράκλειο όλη μέρα, και όταν βρίσκομαι στα Χανιά προσπαθώ νωρίς το πρωί να πηγαίνω να κολυμπάω στο Μαράθι. Εκεί, λοιπόν, ένας φίλος μου ο οποίος είναι εκεί πολλά χρόνια και φτιάχνει ωραία βραχιολάκια, έχει πολλά τατουάζ, τον είδα και με γενειάδα φέτος και μου λέει έλα να σου βάλω ένα για καλή τύχη και είπα να το βάλω.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Τατουάζ έχετε εσείς;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Τατουάζ δεν έχω, όχι.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Δεν κάνατε ποτέ;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν έκανα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Το σκέφτηκα, βέβαια το σκέφτηκα να κάνω, σε άλλες όμως εποχές, πριν γίνουν της μόδας. Είμαι τώρα σε διαπραγμάτευση με τον γιο μου αν πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Σας έχει ήδη πιάσει…; πόσο χρονών είναι ο γιος;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Του λέω κάνε ό,τι θέλεις. 21 θα γίνει. Για τα τατουάζ πιστεύω ότι, βλέπω πολλά νέα παιδιά που έχουν πολλά τατουάζ και σίγουρα είναι μια μόδα. Αυτό που του είπα απλά, είναι σκέψου καλά τι θα κάνεις, πού θα το κάνεις, και σκέψου τον εαυτό σου σε 30 χρόνια, επειδή δεν βγαίνει το τατουάζ, αν θα θέλεις να το έχεις ή αν θα θέλεις να φαίνεται.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αντιλαμβάνομαι, γιατί είναι τώρα δύσκολη η θέση σας, αλλά θα σας βγάλω εγώ από τη δύσκολη θέση, γιατί το εννοώ. Εκπροσωπείτε τώρα ένα κόμμα που σας ψηφίζουν πολλά νέα παιδιά με τατουάζ. Ξέρω και το λέω και εγώ, γιατί και εγώ έχω γιο, που σε λίγα χρόνια θα μου πει να κάνει τατουάζ. Θέλω να του πω ότι υπάρχουν ακόμα -που βέβαια καμία σχέση δεν έχει η προσωπικότητα και η καλοσύνη και το πόσο τίμιος είσαι με κάποιο τατουάζ, δεν το συζητάω- κάποια μυαλά που δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Δηλαδή έμαθα πρόσφατα ότι αεροσυνοδός δεν μπορείς να γίνεις αν έχεις τατουάζ. Δεν σε παίρνουν οι αεροπορικές εταιρείες.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, υπάρχει ένα ζήτημα, με…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αδίκως θα μου πείτε, το ρωτώ, αλλά…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αλλά, είναι μια πραγματικότητα. Αν τα τατουάζ φαίνονται, είναι σε σημεία που είναι τελείως εκτεθειμένα, αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το σκεφτούν τα νέα παιδιά, γιατί μπορεί να τους δημιουργήσει πρόβλημα στη συνέχεια.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Εσείς του είπατε του γιού κάνε ό,τι θέλεις;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Εγώ τον συμβούλευσα, αν θέλει να κάνει, να πειραματιστεί σε ένα σημείο που να μην πολυφαίνεται και μετά να δει. Να προχωρήσει από εκεί.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Λογικό. Νομίζω ότι είναι πολύ ωραία πατρική συμβουλή. Αν εσείς ποτέ κάνατε τατουάζ στη ζωή σας, έστω αργότερα, θα κάνατε τα πρόσωπα της οικογένειας;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Νομίζω θα έκανα κάτι που να έχει σχέση με τα παιδιά μου.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Μάλιστα. Και τώρα, επειδή λέω για οικογένεια, οι γονείς σας σας λείπουν αυτή τη στιγμή; Πάτε να βιώσετε μια πολύ ωραία στιγμή προσωπική. Ίσως τα πράγματα συμβούν και γίνετε Πρωθυπουργός.Θα θέλατε να ζει ο μπαμπάς και η μαμά να σας δουν;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ποιος δεν θα το ήθελε. Και κάθε φορά που βρίσκομαι στα Χανιά πάω και αφήνω ένα λουλούδι στον τάφο των γονιών μου. Και σίγουρα αυτή τη φορά αισθάνθηκα πιο έντονη την απουσία τους, αλλά ίσως και με έναν τρόπο την παρουσία τους. Διότι όλο και πιστεύω ότι από κάπου μπορεί να βλέπουν και να χαίρονται. Η μάνα μου έφυγε πιο νωρίς. Ο πατέρας μου έχω τη χαρά ότι πρόφτασε να με δει τουλάχιστον Αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας. Άρα, είδε ίσως το πρώτο επεισόδιο από αυτό το οποίο, όπως είπες, ενδεχομένως, πιθανώς, μπορεί να συμβεί σε λίγες ημέρες από τώρα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ο μπαμπάς ήθελε να ασχοληθείτε με την πολιτική; Ήταν ένας άνθρωπος, του οποίου και η κόρη και ο γιος ασχολήθηκαν με την πολιτική. Ουσιαστικά είναι μια ιστορία που δεν μπορείς να ξεφύγεις πολύ αν ο μπαμπάς υπήρξε Πρωθυπουργός;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ο πατέρας μου ποτέ δεν μου είπε να ασχοληθώ με την πολιτική, ποτέ δεν μου είπε να μην ασχοληθώ με την πολιτική. Και πρέπει να σας πω ότι για πολλά χρόνια δεν ήθελα να ασχοληθώ με την πολιτική, παρότι σπούδασα πολιτικές επιστήμες. Είχα πάντα ένα ενδιαφέρον για τα κοινά, είχα ένα ενδιαφέρον για την πολιτική θεωρία, για την ιστορία, για τις εξελίξεις των γεγονότων, για το πως διαμορφώνονται οι κοινωνικοί συσχετισμοί. Αλλά όταν ο πατέρας μου έχασε τις εκλογές του ‘93, ήμουν αρκετά θυμωμένος, γιατί θεωρούσα ότι με κάποιον τρόπο έκανε μια μεγάλη προσπάθεια. Αισθάνθηκα ότι δεν δικαιώθηκε και είπα ότι αυτό δεν είναι για μένα. Εξ ου και δούλεψα πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, όχι με σκοπό να προετοιμαστώ να ασχοληθώ με την πολιτική, αλλά με σκοπό να κάνω μια καριέρα στον ιδιωτικό τομέα. Άρα, δεν θεωρώ ότι στη δική μου περίπτωση ήταν νομοτελειακά δεδομένο ότι θα ασχολιόμουν με την πολιτική. Κάποια στιγμή, ζώντας στην Ελλάδα και βλέποντας τον εαυτό μου μονίμως σε συζητήσεις για το πως τα πράγματα πρέπει να γίνουν καλύτερα ή μπορούν να γίνουν καλύτερα, είπα στον εαυτό μου: “Κοίταξε να δεις έχεις ένα μεγάλο πλεονέκτημα, μπορείς αντικειμενικά να μπεις στην πολιτική σχετικά εύκολα”. Δεν έκρυψα ποτέ ότι το όνομα είναι ένα διαβατήριο αναγνωρισιμότητας στην πρώτη εκλογή. Μετά μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Αλλά στην αρχή είναι πλεονέκτημα. Οπότε είπα στον εαυτό μου: “Κοίταξε να δεις, δεν μπορείς να λες σε άλλους ασχολήσου, πρέπει να ασχοληθείς εσύ πρώτος”. Και πρέπει να πω ότι και τώρα που προσπαθώ να πείσω κόσμο εκτός πολιτικής να ασχοληθεί με τα κοινά -πείσαμε πάρα πολλούς νέους ανθρώπους να είναι υποψήφιοι με τη Νέα Δημοκρατία και μπορεί να χρειαστεί να πείσουμε και άλλους στη συνέχεια- το επιχείρημα το οποίο χρησιμοποιώ είναι ότι αν έχεις τη δυνατότητα να συμμετέχεις και δεν συμμετέχεις, μετά δεν έχεις και δικαίωμα να ασκείς κριτική. Είναι αυτό που είπες και για αυτούς οι οποίοι μπορούν ή πρέπει ή δεν πρέπει να ψηφίζουν. Και το ίδιο ισχύει, βέβαια, για ανθρώπους που μπορούν να κάνουν μια διαφορά και τελικά επιλέγουν για διάφορους λόγους, που μπορεί να είναι απολύτως σεβαστοί, να μην εμπλακούν με τα κοινά. Και ένας λόγος που δεν εμπλέκονται είναι διότι δεν αντέχουν την τοξικότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης ή δεν αντέχουν την προοπτική ότι θα δουν τον εαυτό τους, την οικογένειά τους “κρεμασμένους στα μανταλάκια”. Διότι η αλήθεια είναι ότι, τα τελευταία χρόνια, έχουμε ξεφύγει από τη συνηθισμένη πολιτική κριτική και έχουμε περάσει σε μια άλλη φάση τοξικότητας. Και αυτό πρέπει να το αφήσουμε πίσω μας. Μακάρι να κλείσει και αυτός ο κύκλος της τοξικότητας στις 7 Ιουλίου. .
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα μέσα στη Βουλή, αν σήμερα μπορούσα να πω του γιου μου να δει Βουλή, αυτά που ακούγονται εκεί πέρα μέσα -και νομίζω πρέπει να είσαστε και εσείς ειλικρινής- και δεν ξέρω αν θέλετε να πείτε και κάτι για τον εαυτό σας, αν πότε έχετε ξεφύγει και το είπατε ότι ναι, ήταν λάθος μου.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και εγώ είναι φορές που έχω ανεβάσει τους τόνους αμυνόμενος, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό το οποίο δεν θέλει να βλέπει ο κόσμος είναι μονίμως πολιτικούς να τσακώνονται. Γι’ αυτό επέλεξα συνειδητά -και στην προεκλογική εκστρατεία των ευρωεκλογών και σίγουρα σε αυτήν την εθνικών εκλογών- τη στρατηγική να μην μπω σε καμία αντιπαράθεση, να παρουσιάσω το πρόγραμμά μου. Να μιλήσω όχι μόνο για το όραμά μου -το όραμα ακούγεται αρκετά αφηρημένο- για το σχέδιό μας για την Ελλάδα της επόμενης μέρας, για το τι σημαίνει ισχυρή ανάπτυξη, για το τι σημαίνει πολλές καλές δουλειές, για το πως θα μειώσουμε τους φόρους και να συνομιλήσω ευθέως με την κοινωνία. Συνομιλητές μας σήμερα είναι οι πολίτες. Εξάλλου μεταξύ εμού και του κ. Τσίπρα υπήρξαν 42 αντιπαραθέσεις στη Βουλή αυτά τα τελευταία τριάμισι χρόνια. Δεν έλειψε η συζήτηση μεταξύ μας.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Είσαστε δύο πάρα πολύ νέοι άνθρωποι. Τώρα με πάτε από ερώτηση σε ερώτηση, έχω μια άλλη, θα την κρατήσω όμως αυτή με τον κ. Τσίπρα. Και εδώ θέλω να πω ότι αν δεν ήταν πολιτικός, αν θα μπορούσατε να κάνετε παρέα μαζί του. Αν δεν ήσασταν πολιτικοί και ήσασταν στο Πανεπιστήμιο και δεν σας χώριζαν πολιτικές ιδεολογίες, θα μπορούσατε να πιείτε ένα ποτό μαζί του ή θεωρείτε ότι δεν σας ταιριάζει και σαν παρέα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι μια θεωρητική ερώτηση στην οποία ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω διότι είμαστε όλοι προϊόν των βιωμάτων μας. Δεν μπορώ να δω έναν άνθρωπο έξω από το πλαίσιο που τον έκανε αυτό που είναι σήμερα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Κατάλαβα. Γυρίζω. Πριν που είπατε ότι θύμωσα όταν ο πατέρας μου έχασε τις εκλογές το ‘93. Τι άλλο σας θύμωνε που ακούγατε για τον μπαμπά σας; Ας πούμε είχε αυτήν την -θα το πω τώρα στο πιο απλό, στο πιο λαϊκό- τη γρουσουζιά του Μητσοτάκη, μην μπεις στο αεροπλάνο με τον Μητσοτάκη ή όλα αυτά που άκουγε ο μπαμπάς. Υπήρξαν πράγματα που σας θύμωναν; Που λέτε ότι είναι άδικο; Αυτό για το θέμα της γρουσουζιάς, το συζητούσατε ποτέ;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μα βέβαια, ήταν πάρα πολύ ψύχραιμος και με πάρα πολύ χιούμορ. Και βέβαια να πω το εξής: Ένας άνθρωπος ο οποίος έφτασε 99 ετών, έζησε μια γεμάτη ζωή, έγινε Πρωθυπουργός, δικαιώθηκε εν πολλοίς εν ζωή και άφησε πίσω του μια μεγάλη οικογένεια με 13 εγγόνια και πρόφτασε και είδε 13 δισέγγονα. Μόνο γρουσούζης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Λέω αν σας θύμωνε, όταν το ακούγατε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, εμένα με ενοχλούσε και ειδικά όταν ήμουν έφηβος και μεγάλωνα. Πολλά από αυτά είναι δύσκολα να τα διαχειριστεί κανείς. Πόσο πιο δύσκολα είναι τώρα για τα δικά μου παιδιά, τα οποία έχουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η οποία δεν υπήρχε τότε. Τώρα μπορείς να μπεις και να δεις τι γράφεται για σένα, καλόβουλα, αλλά και συχνά κακόβουλα στο facebook. Είναι δύσκολο να μπλοκάρω τα παιδιά μου από αυτήν την πληροφορία.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Έχουν έρθει σε δύσκολη θέση τα παιδιά; Δηλαδή έχουν αντιμετωπίσει ακόμα και στο δρόμο, όταν είπαν ότι είμαστε τα παιδιά του Κυριάκου, το ενδεχόμενο να πρέπει να αμυνθούν για κάτι που άκουσαν;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Νομίζω ότι ο κόσμος στην απευθείας επαφή με ένα παιδί…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: …δεν το κάνει.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Έχει σεβασμό. Δεν είχαμε τέτοια.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Συμφωνώ. Δεν έχουν στις ίδιες ηλικίες, είναι σκληρά τα παιδιά.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Το ανώνυμο. Τα παιδιά είναι πιο σκληρά από ό,τι νομίζουμε και είναι και πολύ πολιτικοποιημένα και έχουν άποψη. Νομίζω ότι είναι πια δυνατά τα παιδιά, ξέρουν ότι στον κόσμο υπάρχει και το καλό και το κακό, ότι όπως υπάρχει καλοσύνη, υπάρχει και κακία. Την κακία άστη να περάσει, μην της απαντήσεις, μείνε στο καλό και προσπάθησε πάντα τα αρνητικά αισθήματα τα οποία όλοι μας έχουμε να τα διαχειριστείς με έναν τρόπο πιο δημιουργικό. Δεν είναι εύκολο, μεγάλωσαν από αυτής της πλευράς σε δύσκολο σχολείο, ειδικά η μικρή μου κόρη, η οποία είναι 16 τώρα και η οποία πέρασε όλη την εφηβεία, τα τελευταία τριάμισι χρόνια, που είμαι Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Τα μεγάλα ήταν πιο προστατευμένα, αλλά νομίζω ότι και εγώ και η Μαρέβα έχουμε ασχοληθεί πολύ να τους δώσουμε εκείνες τις αξίες και τις αρχές που θεωρούμε ότι πρέπει να έχει ένα παιδί που μεγαλώνει.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Νώθετε καλός πατέρας, γιατί βιώσατε το πως είναι ο μπαμπάς να είναι Πρόεδρος Κόμματος και Πρωθυπουργός. Είχε το χρόνο για σας ή πολλές φορές σκεφτήκατε ότι αν και εγώ ασχοληθώ ενεργά με την πολιτική, γίνω Πρόεδρος, γίνω Πρωθυπουργός, θα έχω χρόνο με τα παιδιά μου να πάω μια βόλτα, να πάω σινεμά, να μιλήσω για τα προβλήματά τους; Ή θα με παίρνουν τηλέφωνο και θα τους λέω: “Αχ κλείσε, θα σε πάρω τηλέφωνο σε μισή ώρα;”.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ο πατέρας μου ήταν ένας εξαιρετικός πατέρας με την απόσταση μισού αιώνα ηλικιακής διαφοράς, γιατί με έκανε στα πενήντα του. Και βέβαια με τη σκληρή πραγματικότητα ότι όταν εγώ μεγάλωνα ήταν ήδη Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και διεκδικούσε την Πρωθυπουργία. Σε αντίστοιχη θέση βρίσκεται η Δάφνη σήμερα. Δεν πέρασα πολύ χρόνο με τον πατέρα μου μεγαλώνοντας. Και αυτό ήταν πάντα ένα μικρό παράπονο. Χτίσαμε, όμως, συν τω χρόνω, μια καταπληκτική θέση. Και πιστεύω ότι και αυτός με είδε εκεί που ήθελε να με δει και εγώ του είπα αυτά που ήθελα να του πω.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Τα είπατε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Τα είπαμε. Βέβαια.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ξέρετε, είναι ένα μεγάλο ερώτημα που κάνω σε πολλούς καλεσμένους αν πρόλαβαν, γιατί πολλές φορές δεν βγαίνουν να πιουν ούτε μια ρετσίνα με τον πατέρα τους, λέγοντας ότι θα τα πούμε την επόμενη φορά. Τα είπατε αυτά που θέλατε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως και μιλούσα στον πατέρα μου δύο και τρεις φορές την ημέρα, όχι κατ’ ανάγκη για πολιτικά, περί ανέμων και υδάτων και περάσαμε πάρα πολύ καιρό μαζί. Πολλές φορές σκέφτομαι και τώρα τι θα μου έλεγε…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Τι θα σας έλεγε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ξέρω ήδη την απάντηση.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Την ξέρετε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Στο ερώτημα τι θα μου έλεγε ο πατέρας μου, σχεδόν σε όλα τα ερωτήματα ξέρω την απάντηση. Άρα, νομίζω ότι από αυτής της πλευράς αυτά που ήταν να μου δώσει, μου τα έχει δώσει.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Θα ήταν άδικο να μη ρωτήσω και για τη μητέρα. Η μητέρα μια γυναίκα , η Μαρίκα Μητσοτάκη, που ήταν πάντα πάρα πολύ διακριτικά πίσω από τον μπαμπά.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι και τόσο.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Δεν ήταν ενεργά πολιτικά, δηλαδή.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και ναι και όχι. Η μητέρα μου ήταν ένας άνθρωπος με φοβερή προσωπικότητα. Ένας πολύ δυνατός άνθρωπος.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Φοβερή. Όλοι για τη μαγειρική της μιλούσαν.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, άδικο, με την έννοια του ότι είχε καταπληκτικό πολιτικό αισθητήριο. Ίσως καλύτερο αισθητήριο, άποψη σ’ ό,τι αφορά στους ανθρώπους απ΄ ό,τι είχε ο πατέρας μου, και βέβαια δεν ξεχνώ ότι τον βοήθησε πάρα πολύ. Γύρισε όλη την Ελλάδα το ‘89 – ‘90, παρότι είχε ήδη κινητικές δυσκολίες. Έβγαζε ομιλίες σε γυναίκες και μετά προσπάθησε η ίδια. Και αυτό είναι ένα μεγάλο παράπονο, διότι ήταν η πρώτη η οποία έβαλε στο δημόσιο διάλογο το ζήτημα της αναπηρίας, μιλώντας με θάρρος για το δικό της πρόβλημα. Ήταν η πρώτη που έβαλε στο δημόσιο διάλογο το θέμα του καρκίνου. Είχε καρκίνο του μαστού, τον πολέμησε και βγήκε και μίλησε, τότε που δεν μιλούσαμε για καρκίνο, λέγαμε η επάρατος. Δεν αναφέραμε το όνομα. Και είχε ένα όραμα, να φτιάξει ένα μεγάλο κέντρο αποκατάστασης, για το οποίο πολεμήθηκε χυδαία. Κάποια στιγμή το εγκατέλειψε και ήταν το μεγάλο της παράπονο ήθελε από τη δική της προσπάθεια ως σύζυγος Πρωθυπουργού να κάνει τη διαφορά.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Είχε πει κάποτε ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, ότι για να λυθούν τα προβλήματα των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα, γιατί η μητέρα σας είχε κάποια στιγμή στο τέλος κινητικά θέματα…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως, εντονότατα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Είναι το ότι πρέπει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας να έχει άμεσα στο σπίτι του ένα πρόσωπο με κινητικά προβλήματα. Και αυτό το λέμε για μια πόλη και μια χώρα που δεν μπορεί κανένας με καροτσάκι να περπατήσει, να ζήσει, να μπορέσει να γυρίσει άνετα. Δεν ξέρω τώρα βέβαια -και εδώ δεν θέλω να είμαι ούτε αιθεροβάμων- αν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση στην Ελλάδα. Αφού οι δρόμοι πλέον είναι αυτοί, τα πεζοδρόμια είναι αυτά. Να πούμε την αλήθεια; Μπορεί να φτιαχτεί ένα καλύτερο επίπεδο για αυτούς τους ανθρώπους;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως και μπορεί και το πρώτο το οποίο πρέπει να γίνει είναι να αλλάξουμε μυαλά. Να αλλάξουμε νοοτροπία και να αντιμετωπίσουμε τους ανθρώπους αυτούς με το σεβασμό που τους αξίζει. Έχουμε κάνει βήματα προόδου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Και νομίζω ότι και η ενασχόληση με τα κοινά ανθρώπων με αναπηρία, βοηθά στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Η επιλογή μας να τοποθετήσουμε έναν άνθρωπο σαν τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο, ο οποίος βγήκε πρώτος με ρεκόρ ψήφων, πεντακόσιες χιλιάδες, δείχνει ότι η ελληνική κοινωνία έχει μια κρυμμένη ευαισθησία, την οποία όμως πρέπει να τη δείξει και στην πράξη. Όταν παρκάρεις μπροστά σε αυτές τις λίγες ράμπες αναπήρων που έχουμε, στην ουσία είναι μια πράξη βαθύτατης περιφρόνησης του δικαιώματος ενός συμπολίτη μας στην ίση πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, που εν προκειμένω είναι η προσβασιμότητα. Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα στον τομέα αυτό και βέβαια κάθε κατηγορία αναπηρίας έχει τα δικά της ειδικά ζητήματα, εμείς τυπώσαμε το πρόγραμμα μας στη γραφή braille.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Το έχω εδώ και μου έκανε εντύπωση γιατί μου το φέραν οι συνεργάτες σας και έχω μείνει πραγματικά άναυδος. Να δώσω συγχαρητήρια, έχει τυπωθεί όλο το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Στη γραφή braille, για τους ανθρώπους που έχουν…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Προβλήματα όρασης.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Προβλήματα όρασης και είναι πραγματικά υπέροχο, το εξώφυλλο είναι αυτό.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι το περιεχόμενο του προγράμματός μας, ήταν η ελάχιστη υποχρέωση που μπορούμε, στους ανθρώπους οι οποίοι έχουν προβλήματα όρασης, να εξοικειωθούν με το πρόγραμμά μας.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Τώρα μου έρχονται οι ερωτήσεις, φανταστείτε ότι έχω κάποιες γραμμένες, αλλά δεν ξέρω αν θα τις δω καν. Και αυτό το λέω τώρα γιατί σας ρώτησα αν μπορεί να αλλάξει κάτι στην Ελλάδα για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Αλλά πάει η ερώτησή μου λίγο πιο γενικά: Ακούγεται στην πιάτσα, γιατί κυκλοφορώ πάρα πολύ, όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή μου, μια φράση, που δεν γίνεται να μη σας τη ρωτήσω. Ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα. Ότι όλα έρχονται απ’ έξω. Ότι «αφήστε τι ψηφίζουμε εδώ μέσα». Ότι όλα είναι προδιαγεγραμμένα, ότι όλα είναι στημένα, ότι όποιον και να βγάλουμε, όσο και να θέλει ο Κυριάκος, ο Αλέξης, ο Κώστας, ο Μιχάλης, δεν γίνεται να αλλάξει τίποτα. Αυτή η θεωρία που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία είναι αληθινή ή κάπου κάνουμε λάθος;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Τίποτα δεν με θυμώνει πιο πολύ από την άποψη ότι δεν μπορούμε να γίνουμε κυρίαρχοι της τύχης μας. Εάν βρεθήκαμε σε αυτήν την κατάσταση, ευθυνόμαστε πρωτίστως εμείς ως χώρα. Έγιναν τεράστια λάθη στη διαχείριση της κρίσης και από το εξωτερικό και από τους πιστωτές μας. Αλλά το ζήτημα είναι να αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι ότι μπορούμε να αλλάξουμε. Και πρέπει να πω ότι η διαδρομή και η δική μου, αυτά τα τέσσερα χρόνια, στην ουσία από τότε που επέλεξα να θέσω υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, με κάνει να πιστεύω ότι αλλάζουν πράγματα στην ελληνική κοινωνία. Εγώ δεν ήμουν το φαβορί για να εκλεγώ. Πολλοί θεωρούσαν ότι είμαι πολύ εκσυγχρονιστής, ίσως πιο φιλελεύθερος ή δεν ταιριάζω με τη Νέα Δημοκρατία έτσι όπως την ήξεραν κάποιοι. Και όμως, ήρθαν πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, με εξέλεξαν πρόεδρο γιατί πίστευαν στην ανάγκη να αλλάξει η Νέα Δημοκρατία. Ένα κόμμα με αρχές και με αξίες, με ρίζες στην ελληνική κοινωνία, το οποίο, όμως, χρειαζόταν μια σημαντική δόση εκσυγχρονισμού. Σε ιδέες, σε πρόσωπα, σε αντιλήψεις. Και πιστεύω ότι αυτο το πέτυχα. Και πιστεύω ότι αν καταφέρουμε να κερδίσουμε τις εκλογές και να λάβουμε την ισχυρή εντολή που ζητώ από τον ελληνικό λαό, θα είναι μια ένδειξη μεγάλης ωριμότητας της ελληνικής κοινωνίας. Γιατι θα το έχουμε κάνει χωρίς να λαϊκίσουμε, χωρίς να οξύνουμε τα πνεύματα, με έναν μετριοπαθή λόγο, μιλώντας για τα πραγματικά προβλήματα και υποσχόμενοι σκληρή δουλειά, αξίες και προφανώς ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο θα κάνει τη ζωή των Ελλήνων καλύτερη. Αλλά και μια επαναφορά σε μια κανονικότητα, στην οποία η πολιτική δεν θα είναι ένα συνεχές δράμα. Δηλαδή κάπου ο πολιτικός μπορεί να πρέπει να κάνει και τη δουλειά του, χωρίς να πολυφαίνεται. Και ο άλλος, ο πολίτης να βλέπει το αποτέλεσμα στην καθημερινότητά του. Δεν είναι όλα προβολή ή δραματοποίηση ή show. Δεν είμαι άνθρωπος που επιδιώκω την προβολή. Η προσωπική μου ζωή και οι φίλοι μου δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική, η προβολή είναι απαραίτητο εργαλείο για να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Αλλά τελικά η ουσία μένει. Εκλεγόμαστε για να λύσουμε προβλήματα: Μικρά, μεσαία, μεγάλα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Άρα, η φράση που κυκλοφορεί στην πιάτσα είναι άδικη, οτι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως είναι άδικη και για τον απλούστατο λόγο ότι έχουμε πια πολύ αυξημένους δείκτες ελευθερίας. Να δώσω ένα παράδειγμα μόνο: Από τότε που κερδίσαμε τις ευρωεκλογές με τη μεγάλη διαφορά, την οποία φαίνεται ότι πολλοί δεν προέβλεπαν, εγώ βλέπω την αντίδραση των αγορών. Θα μου πεις οι αγορές ανεβαίνουν, κατεβαίνουν, αλήθεια είναι αυτό. Αλλά υπάρχει και μια τάση που προεξοφλεί ότι μια σοβαρή μεταρρυθμιστική κυβέρνηση θα κάνει τη δουλειά, άρα «θα σε δανείζω με χαμηλότερο κόστος δανεισμού ως χώρα». Τι σημαίνει αυτό; Ότι εσύ, ως επιχειρηματίας, θα δανείζεσαι και εσύ με χαμηλότερο κόστος. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάναμε κάτι για να αλλάξουμε…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Πολύ σημαντικό.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: …το μείγμα πολιτικής. Φόροι, δαπάνες, η πολιτική της εξόντωσης της μεσαίας τάξης, ήταν ταξική πολιτική, το ομολόγησαν οι ίδιοι. Το ομολόγησε ο κ. Τσακαλώτος, ο Υπουργός Οικονομικών, πάνω από μια φορά. «Κάνουμε ταξική πολιτική. Μεροληπτούμε υπέρ» -στο μυαλό τους- «των πιο αδύναμων». Εγώ τους απαντώ: μεροληπτείτε εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας. Διότι αν μια κοινωνία φτωχαίνει ή πάντως δεν πλουτίζει, τότε όλοι την πληρώνουν, και οι πιο αδύναμοι. Και δεν νομίζω ότι υπάρχουν αδύναμοι συμπολίτες μας οι οποίοι θέλουν σήμερα να είναι μόνο εξαρτημένοι από ένα επίδομα. Το επίδομα είναι απαραίτητο για να ανακουφίζει τους συμπολίτες μας. Αλλά δεν θέλουμε πολίτες οι οποίοι να είναι δια βίου εξαρτημένοι από ένα επίδομα. Θέλουμε πολίτες οι οποίοι να δουλεύουν.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Θα σας κάνω μια παράξενη ερώτηση: κρατάτε τίποτα καλό από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Με έναν τρόπο κρατώ το γεγονός ότι εάν δεν είχαμε περάσει από αυτή τη διαδικασία, από αυτή τη διάψευση των προσδοκιών, από αυτήν την απομυθοποίηση του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος, αυτή η καραμέλα ότι κάποιοι, επειδή πιστεύουν σε μια συγκεκριμένη ιδεολογία είναι πιο έντιμοι, πιο καλοί, πιο έξυπνοι, πιο αγνοί, από κάποιους άλλους, -το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της δήθεν αριστεράς- θα κρατούσε ακόμη. Διότι δεν θεωρώ ότι αυτό που μας κυβέρνησε ήταν αριστερά, η απομυθοποίηση όλων αυτών νομίζω ότι είναι μια προίκα για την ελληνική κοινωνία για την επόμενη μέρα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Εννοείτε ότι ίσως η κατάρρευση του πρώτη φορά αριστερά…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Εννοώ ότι περνώντας από αυτή την επώδυνη διαδικασία, χάνοντας στην ουσία τέσσερα χρόνια, με πολύ πόνο, με ένα τρίτο μνημόνιο, που ήταν τελείως αχρείαστο, με αυτό το τραγικό πρώτο εξάμηνο του 2015, το οποίο ξαναθυμάμαι τώρα και επειδή διαβάζω και ένα βιβλίο.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ποιο βιβλίο;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Διαβάζω αυτό το βιβλίο της Ελένης Βαρβιτσιώτη, «Η τελευταία μπλόφα», που περιγράφει πάρα πολύ ωραία, το τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Και το διάβασα στο αεροπλάνο γυρίζοντας από τις Βρυξέλλες. Και πρέπει να σου πω ότι θύμωσα. Θύμωσα. Θύμωσα πολύ από την ανικανότητα, τον κυνισμό και το πόσο κοντά φτάσαμε στην απόλυτη καταστροφή.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Μου απαντήσατε στην ερώτηση. Θέλω να δω τι κρατήσατε. Νομίζω ότι κρατήσατε πάλι ένα πλεονέκτημα για εσάς, αλλά το δέχομαι, γιατί ουσιαστικά πολλοί το είπαν αυτό. Και επίσης πάρα πολλοί, πραγματικά αριστεροί, γιατί πρέπει να δώσω τιμή στους πραγματικά αριστερούς, και εδώ νομίζω ότι καταλαβαίνετε τι λέω, υπάρχει μια αριστερή πλευρά ανθρώπων που είναι πολύ σημαντική πλευρά, ακόμη και οι ίδιοι είπαν ότι δεν ήταν αυτό, μη μας μπλέκετε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Στα ζητήματα των δικαιωμάτων, νομίζω ότι η κουβέντα πήγε πιο μπροστά. Ενδεχομένως σε κάποια σημεία πήγε πιο μπροστά απ’ ό,τι πιστεύω ότι θα έπρεπε να πάμε. Αλλά η κατεύθυνση ήταν σωστή. Άρα, επειδή δεν θέλω να νομίζεις πάντα ότι μετατρέπω κάτι αρνητικό σε θετικό για μένα, κρατώ μια συζήτηση γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα η οποία νομίζω ότι μας πηγαίνει στην κατεύθυνση στην οποία πρέπει να πάμε ως κοινωνία.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Χόμπυ έχετε; Μου λέτε ότι διαβάζετε. Τι άλλο κάνετε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αθλούμαι.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Έχετε παχύνει ποτέ στη ζωή σας;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να έχω παχύνει, όχι. Παίζει το βάρος μου, αλλά όχι πολύ.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Όταν λέτε αθλήστε, παίζετε μπάσκετ νομίζω.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Παίζω μπάσκετ, ακόμη προσπαθώ και παίζω μπάλα σε ένα πρωτάθλημα αποφοίτων.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Α, παίζετε και τώρα. Ξέρετε δεν είχαν καλή εικόνα οι Πρόεδροι του Κόμματος λόγω του Καραμανλή. Πήγε να βαρέσει ένα σουτ και έπεσε κάτω, τη θυμάστε τη σκηνή, οπότε πρέπει να δικαιώσετε εσείς τώρα τους Προέδρους, σαν ποδοσφαιριστής εννοώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Έχω περάσει από πολλούς αθλητικούς τραυματισμούς, να ξέρει ότι όποιος αθλείται, κινδυνεύει.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Νομίζω ότι πρέπει να αποκαταστήσετε λίγο την εικόνα…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μου αρέσει το τένις και χαίρομαι πραγματικά για τον Στέφανο Τσιτσιπά και για τη Μαρία Σάκκαρη, διότι είναι ένα σπορ το οποίο παντού στο εξωτερικό είναι ένα κανονικό, λαϊκό σπορ, δεν θέλει πολλά λεφτά κάποιος για να παίξει τένις. Και υπάρχουν και εξαιρετικές ακαδημίες που δίνουν τη δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης σε παιδιά να μαθαίνουν τένις. Αυτό το σπορ το οποίο θεωρείτο “σπορ των ελίτ” νομίζω ότι ειδικά με τον Στέφανο Τσιτσιπά θα έχουμε πολλά νέα παιδιά που θα ασχοληθούν με το τένις. Μου αρέσει πάρα πολύ το περπάτημα. Μου αρέσει το βουνό και το καλοκαίρι, αλλά και τον χειμώνα. Μου αρέσει να κολυμπάω. Ό,τι βρω, που να έχει να κάνει με σπορ.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Πάθη ποτέ. Τσιγάρο;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ποτέ. Και θα σου πω γιατί. Γιατί ο παππούς μου πέθανε, ο πατέρας της μητέρας μου, από καρκίνο του πνεύμονα. Δώδεκα ετών με φώναξε στο δωμάτιο του νοσοκομείου, λίγο πριν πεθάνει: μου είπε εμείς δεν ξέραμε τότε τη ζημιά που κάνει το τσιγάρο, τώρα εσείς το ξέρετε και σε παρακαλώ να μην καπνίσεις ποτέ. Όχι απλά δεν κάπνισα, αλλά θα εφαρμόσω τον αντικαπνιστικό νόμο αμέσως. Είναι υποχρέωσή μας απέναντι στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, απέναντι στους καπνιστές, στους δυνητικούς, παθητικούς καπνιστές και πρέπει να μειώσουμε δραματικά τους θανάτους από καρκίνο του πνεύμονα. Μια εξαιρετική υποψήφιά μας στην 7η θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, η γιατρός η κ. Γκάγκα είναι υπεύθυνη της πνευμονολογικής κλινικής στο Σωτηρία. Την τοποθέτησα στο Επικρατείας, όχι μόνο για να τιμήσω το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά και για να τιμήσω έναν άνθρωπο που κάθε μέρα αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τον καρκίνο του πνεύμονα που προέρχεται από το κάπνισμα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: θα στενοχωρήσετε κόσμο, αν ισχύσει ο αντικαπνιστικός νόμος, που βέβαια είμαστε η μοναδική χώρα που δεν ισχύει αυτός ο νόμος.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αν πιστεύει κανείς ότι στην πολιτική μπορεί να είναι μόνο ευχάριστος, κάνει μεγάλο λάθος. Πιστεύω, όμως, ότι και οι καπνιστές οι ίδιοι που μας ακούν, θα αναγνωρίσουν ότι ο αντικαπνιστικός νόμος πρέπει να εφαρμοστεί.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Και ξέρετε τι λέει ο Έλληνας; Μπουζούκι χωρίς τσιγάρο; Θα πάμε να ακούσουμε και θα πετάξουμε, θα πάμε να πιούμε ένα μπουκάλι ουίσκι και δεν θα καπνίσουμε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μπουζούκι χωρίς τσιγάρο και αν πιεις ένα μπουκάλι ουίσκι, να φροντίσεις να μην οδηγήσεις μετά, διότι θα βρεις τον μπελά σου, είναι η συμβουλή μου. Διότι έχουμε και το άλλο πρόβλημα των τροχαίων θανάτων από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Αυτοί και αν είναι τζάμπα θάνατοι.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αυτό είναι έγκλημα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και εκεί δεν θέτεις μόνο σε κίνδυνο τη δική σου ζωή. Τα λέω και στους συντοπίτες μου τους Κρητικούς. Τους τα είπα και τώρα στην Κρήτη. Τους λέω, πολύ ωραία, να φτιάξουμε τον δρόμο, τον Βορειο άξονα και θα βοηθήσω, αλλά όταν πας και πίνεις δέκα κούπες που πίνουν στην Κρήτη, και μετά θεωρείς ότι είναι και μαγκιά να πάρεις το αυτοκίνητο και να τρέχεις με 150 χλμ, πηγαίνεις γυρεύοντας εσύ και, βέβαια, θέτεις και σε κίνδυνο τη ζωή άλλων οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Επειδή είμαι λίγο καπνιστής και δεν θα προσπαθήσω τώρα ούτε να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σας, θα παρακαλούσα αν τελικά ισχύσει ο νόμος, που αυτό είναι και το δίκαιο για να μην είμαι παράλογος, γιατί πιστεύω στο νόμο του ότι αυτοί που δεν καπνίζουν δεν πρέπει να βρίσκονται με καπνιστές, ελπίζω να δοθούν και άδειες σε μαγαζιά που να είναι πλέον καπνιστικά κλαμπ. Δηλαδή, τι εννοώ; Να μπορούν να δοθούν έστω κάποιες άδειες έτσι ώστε να μπορεί κάποιος που είναι καπνιστής να πάει σε χώρο που θα επιτρέπεται το κάπνισμα. Ξέρω ότι σπάνια γίνεται αυτό, γίνεται σε κάτι λέσχες…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πρέπει, όμως, να σκεφτούμε και τους εργαζόμενους. Το πρόβλημα με το κάπνισμα αφορά τους εργαζόμενους οι οποίοι θα δουλέψει σε έναν τέτοιο χώρο και θα καπνίζουν όλοι…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Έχετε δίκιο…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Το θέμα δεν είναι ο θαμώνας. Ο θαμώνας, μπορεί να επιλέξει να μην πάει στο μαγαζί, ο εργαζόμενος; Ο οποίος θα δουλέψει και οκτώ και δέκα ώρες; Και θα καπνίζει παθητικά.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Το έχετε ψάξει πολύ ε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Το έχω ψάξει πολύ.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Άρα, θα μας το κόψετε. Άρα πρέπει να αρχίζουμε να το κόβουμε. Μάλιστα. Στα μπουζούκια έχετε πάει ποτέ;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ε, πως…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Α, έχετε πάει.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ξέρετε γιατί σας το λέω; Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά προσπαθώ να σας φανταστώ. Δεν ξέρω, πίνετε καθόλου; Καμιά τσικουδιά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μ’ αρέσει το κρασί, θα πιω ένα-δύο ποτηράκια κρασί όποτε βγαίνω, με το φαγητό μου. Μ’ αρέσει λίγο τσικουδιά, αλλά δεν…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Λίγη ποσότητα. Ωραία, δεκτό και αυτό. Χωρίς να θέλω να ευχηθώ ποτέ να έχετε στενοχώρια, όταν στενοχωριέστε τι κάνετε; Δηλαδή εγώ θα ανοίξω ένα μπουκαλάκι να το πιω, θα ανοίξω μία ρετσίνα, θα ανοίξω ένα κρασί. Εσάς να φανταστώ την ώρα που στενοχωριέστε δεν καπνίζετε, δεν πίνετε, τι γίνεται;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καταρχάς, βεβαίως και θα πιω ένα ποτηράκι κρασί. Αλλά μου αρέσει το κρασί όταν είμαι με παρέα, δεν θα πιω ποτέ μόνος μου. Αν είμαι στενοχωρημένος, μπορεί να σου φανεί παράξενο, το καλύτερο που μπορώ να κάνω για να μου φτιάξει η διάθεση είναι να πάω να τρέξω.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Να τρέξετε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ή να κάνω μία έντονη φυσική άσκηση.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Κατάλαβα. Έχουμε μεγάλες διαφορές.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μπορείτε να το δοκιμάσετε. Δεν είναι…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Έχετε δίκιο, το λένε όλοι. Πιάνει πάντως; Φεύγουν;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πάρα πολύ. Μα δεν πιάνει μόνο, γιατί ξέρουμε πολύ καλά το γεγονός ότι η άθληση δεν είναι μόνο καλή για τα αγγεία μας, για την καρδιά μας, για τα πνευμόνια μας, είναι καλή γιατί μας φτιάχνει και τη διάθεση.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αυτό είναι αλήθεια, αυτό το λένε όλοι.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όποιος αθλείται, αυτό θα πει.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Έχετε δίκιο. Να φανταστώ ότι μόνος σας, ακόμη και όταν δεν είστε τόσο αναγνωρίσιμος θα πηγαίνατε να φάτε; Θα πηγαίνατε μόνος σας σινεμά; Είστε άνθρωπος που πηγαίνετε μόνος ή θέλετε να πάτε παρέα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν πηγαίνω μόνος μου.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Γιατί;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δηλαδή μόνος μου να πάω σινεμά, να φάω, αποκλείεται.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Όχι. Έτσι;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι, προτιμώ να κάτσω σπίτι.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αλήθεια; Τι ζώδιο είστε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είμαι ιχθύς.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ιχθύς. Ασχολείστε ποτέ με αυτά; Θα πιάσετε τον εαυτό σας να διαβάζει ζώδια ή να σας πουν κάτι να λέτε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κοροϊδεύω τη γυναίκα μου καμιά φορά για τα θέματα αυτά…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Η Μαρέβα τι ζώδιο είναι; Το λέω για τις κυρίες που μας ακούν.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η Μαρέβα είναι Καρκίνος.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Καρκίνος, δεν ξέρω τίποτα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ούτε εγώ βασικά. Αλλά εντάξει νομίζω ότι κάποια λογική μπορεί να υπάρχει σε αυτά.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αφού μπήκαμε στη διαδικασία της συζύγου να ρωτήσω: Μαρέβα. Στη ζωή σας, τη γνωρίσατε στο Πανεπιστήμιο, είστε πολλά χρόνια μαζί.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Γνωριστήκαμε το 1994 όταν…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Το 1994. Υπήρξε ποτέ κρίση στη σχέση σας;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ε, μεγαλύτερη δεν μπορούσα να φανταστώ διότι δεν ήμασταν μαζί για πολλά χρόνια.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Μάλιστα. Θέλω να μου πείτε, περνάει η Ελλάδα κρίση στους γάμους, στις σχέσεις; Πώς καταφέρατε να ξαναγυρίσετε με την Μαρέβα, όσο μπορείτε να μου πείτε, υπάρχει κάποιο μυστικό; Είναι η πολύ μεγάλη αγάπη; Είναι τα παιδιά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν είναι τα παιδιά, όσο και αν ακούγεται παράξενο αυτό. Δεν νομίζω ότι πρέπει, ότι αξίζει τον κόπο, να κρατιέται μία σχέση ζωντανή για τα παιδιά. Είναι εις βάρος των παιδιών. Νομίζω ότι υπήρχε πάντα μία μεγάλη αγάπη και ένας αμοιβαίος θαυμασμός. Βρεθήκαμε σε μία δύσκολη συγκυρία στην αρχή της πολιτικής μου καριέρας, με πιέσεις τις οποίες και οι δύο δεν μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Δεν είπαμε ποτέ ο ένας βαριές κουβέντες για τον άλλον. Βάλαμε πάντα τα παιδιά σε πρώτη μοίρα. Κάναμε τη ζωή μας για αρκετά χρόνια. Αλλά αν μπορώ ταπεινά να δώσω μία συμβουλή: Οι Αγγλοσάξονες έχουν μία φράση που λέει ότι “Το γκαζόν είναι πάντα πιο πράσινο από την άλλη μεριά του φράχτη”. Δεν είναι. Δηλαδή πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε το καλύτερο και το καλύτερο είναι εδώ.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Είναι ωραίο αυτό που λέτε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αξίζει τον κόπο κανείς να προσπαθεί να σώσει το γάμο του. Δεν υπάρχει γάμος χωρίς δυσκολία. Είναι τόσο δύσκολη από μόνη της η συγκατοίκηση, η συμβίωση με ένα άνθρωπο, είναι τόσο δύσκολος ο γάμος που αξίζει τον κόπο κανείς να κάνει την έξτρα προσπάθεια.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Άρα, εν κατακλείδι, τι σας δίδαξε αυτή η προσωπική ιστορία της ζωής σας;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ότι πρέπει κανείς να έχει το θάρρος, να είναι αυτοκριτικός.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αυτοκριτικός.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως, γιατί πάντα είναι πολύ εύκολο να ρίχνεις την ευθύνη στον άλλο. Κατά κανόνα, όταν χαλάει μία σχέση φταίνε και οι δύο. Σε ποια αναλογία; Παίζεται, δεν θα φταίνε και οι δύο 50-50, αλλά φταίνε και οι δύο. Το θέμα είναι ότι έχεις το θάρρος να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να πεις: Ωραία, δεν δείχνω απλά το δάχτυλο -«φταις εσύ»- αλλά αναρωτιέσεσαι «μήπως έκανα και εγώ κάτι στραβό;». Προφανώς δεν είναι όλοι οι γάμοι για να μείνουν.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Για να μείνουν για πάντα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πιστεύω στην οικογένεια. Και να πω και κάτι ακόμη το οποίο μπορεί να ακουστεί ίσως λίγο τεχνικό, αλλά έχει τη σημασία του. Η δική μας δουλειά, ως πολιτικοί, είναι τελικά να βοηθάμε τους ανθρώπους να ζουν όσο πιο καλά μπορούν και να είναι -μπορεί να ακούγεται λίγο θεωρητικό- ευτυχισμένοι. Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι η κυρίαρχη δύναμη στη ζωή των ανθρώπων. Τι μας λένε οι μελέτες; Ότι πολλές φορές η ευτυχία και η καλή υγεία δεν συνδέεται αποκλειστικά με το χρήμα, με την δόξα. Συνδέεται με την ποιότητα των σχέσεών μας, με τον αν έχουμε φίλους και με την ποιότητα του γάμου μας. Άρα, το να έχουμε καλές δεμένες οικογένειες, το να έχουμε ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει την κοινωνική συναναστροφή, όπως το έχουμε ευτυχώς στην Ελλάδα, όπου είμαστε εξωστρεφείς, βγαίνουμε, έχουμε τους φίλους μας, είναι σημαντικό. Η μοναξιά σκοτώνει. Σκοτώνει στην κυριολεξία. Και δεν είναι τυχαίο ότι στη Μεγάλη Βρετανία, εκεί έχουν πάρα πολύ μεγάλες κυβερνήσεις και έχουν διάφορους υφυπουργούς για απίθανα χαρτοφυλάκια. Υπάρχει υφυπουργός για την αντιμετώπιση της μοναξιάς. Δεν είναι μόνο γιατί η μοναξιά στενοχωρεί. Είναι διότι ξέρουμε πια ότι όταν οι άνθρωποι δεν έχουν καλές σχέσεις στατιστικά θα έχουν περισσότερα προβλήματα υγείας. Άρα δεν είναι μόνο μία φιλοσοφική συζήτηση αυτή. Έχει ένα πρακτικό αντίκρισμα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Εννοείται. Και δεν ξέρω τώρα αν στην Ελλάδα αποφασίζατε εσείς ως Πρωθυπουργός να ανοίξετε ένα χαρτοφυλάκιο υπουργού μοναξιάς. Πιστεύετε ότι θα ήταν έτοιμη η χώρα να το δεχθεί;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι, νομίζω ότι…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι, δεν είμαστε έτοιμοι για αυτά, αλλά είμαστε έτοιμοι να πούμε ότι βεβαίως θέλουμε ανάπτυξη, βεβαίως θέλουμε δουλειές, βεβαίως θέλουμε διαθέσιμο εισόδημα. Άρα η αύξηση του Α.Ε.Π. είναι πάρα πολύ σημαντική. Αλλά σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι ζούμε σε μια καταπληκτική χώρα, ότι έχουμε ήλιο, ότι μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι με την ποιότητα ζωής μας. Άρα η ποιότητα του περιβάλλοντος είναι πάρα πολύ σημαντική για εμάς. Είμαστε ένας κοινωνικός λαός, εξωστρεφής, έχουμε τόσους συλλόγους, είναι εντυπωσιακό αυτό. Όπου πάω βλέπω συλλόγους, έχουμε μια έντονη κοινωνική ζωή.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ξέρετε για ποιο λόγο! Για να υπάρχουν Πρόεδροι.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν έχει σημασία όμως.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ο Χάρρυ Κλυνν είχε δίκιο σε αυτό, με τους Προέδρους έχουμε ένα πρόβλημα εδώ στην Ελλάδα, θέλουμε τον τίτλο, τον θέλουμε αυτός μας αρέσει.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είμαστε δραστήριοι. Πήγα στην Κρήτη και βρήκα έναν καταπληκτικό σύλλογο με κυρίες που ασχολούνται με κακοποιημένες γυναίκες. Παντού, όπου πάω στην Ελλάδα, βλέπω μια τόσο πλούσια κοινωνική ζωή όχι μόνο πολιτιστική. Αλλά άνθρωποι οι οποίοι αυτοοργανώνονται για να βοηθήσουν άλλους συμπολίτες μας. Αυτό είναι ένδειξη υγείας της ελληνικής κοινωνίας, είναι ένδειξη υγείας θα έλεγα και της Δημοκρατίας μας. Σημαίνει ότι πέρα και πάνω από αυτό το οποίο περιμένουμε από το κράτος -και έχουμε κάθε δικαίωμα να περιμένουμε πράγματα από την Πολιτεία- κοιτάμε και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι ίδιοι, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στο επίπεδο της γειτονιάς μας, της πόλης μας, του κοινωνικού μας περίγυρου. Και αυτό είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό. Είχαμε βρει αυτό το πνεύμα του εθελοντισμού, το ζήσαμε πάρα πολύ έντονα στην Ολυμπιάδα του 2004. Κάποια στιγμή το χάσαμε πάλι. Νομίζω ότι μέσα από την κρίση αρχίζει και ξεπηδάει πάλι ένα κύμα της κοινωνίας των πολιτών, το οποίο πρέπει να το στηρίξουμε ως κράτος διότι μας βοηθάει σε ένα ευρύ πολιτικό πλαίσιο.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Επειδή οδεύουμε προς το τέλος της κουβέντας, θα κάνω μερικές γρήγορες ερωτήσεις. Υπήρξε σχόλιο που σας στεναχώρησε πάρα πολύ, που σας πρόσβαλε, που σας θύμωσε, που φτάσατε σε σημείο να πείτε ότι αυτό ήταν χτύπημα κάτω από τη ζώνη;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Α, ναι αρκετά. Με ενόχλησε η χυδαία επίθεση στη Μαρέβα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Στη Μαρέβα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ήταν οργανωμένη, ήταν κεντρικά συντονισμένη και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτό.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αυτό που έλεγε κάποτε νομίζω ο αείμνηστος Παπανδρέου ότι πείτε ό,τι θέλετε απλά γράψτε καλά το όνομά μου, ισχύει στην πολιτική;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η πολιτική είναι σκληρό σπορ και θα υπάρχουν χτυπήματα κάτω από τη μέση. Προσπαθώ να τα αποφεύγω και πιστεύω ότι το έχω τηρήσει. Αλλά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να εμπλέκει κανείς με τέτοιο χυδαίο τρόπο στην πολιτική αντιπαράθεση τα μέλη της οικογένειας. Αυτό το είχαμε τηρήσει στην Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς, και σε αυτό, ξεφύγαμε τα τελευταία χρόνια.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Μάλιστα. Διαδίκτυο και ελευθερία. Θα με βρείτε λίγο αντίθετο, έχουμε περάσει σε σημείο ακόμα και άνθρωποι να φεύγουν από τη ζωή και από κάτω να γράφονται σχόλια τόσο χυδαία και ύβρεις που σε διαφορετική περίπτωση θα είχε παρέμβει ο εισαγγελέας για προσβολή νεκρού, ακόμη στο διαδίκτυο μπορεί να γράψει ο καθένας ό,τι θέλει χωρίς να το δικαιολογεί καθόλου.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Τεράστιο ζήτημα, όχι μόνο ελληνικό, ευρωπαϊκό, παγκόσμιο. Και όχι μόνο χυδαίο, γιατί το χυδαίο θεωρητικά μπορείς πάντα -αν είσαι κράτος- να βρεις ποιος το γράφει. Τα fake news είναι ακόμη πιο προβληματικά. Και χαίρομαι που υπάρχουν σήμερα ανεξάρτητοι μηχανισμοί διασταύρωσης του τι είναι fake news και τι δεν είναι. Είδαμε να δουλεύουν καλά και σε ουκ ολίγα βίντεο, τα οποία έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ για εμένα, που ήταν βίντεο κοπτοραπτικής, να βγαίνει κάποιος ανεξάρτητος και να λέει: “Συγγνώμη αυτό είναι fake news. Δεν είναι αυτό που είπε, δεν είναι αυτό που εννοούσε. Πάτε να παρουσιάσετε διαφορετικά κάτι το οποίο έχει πει”. Να με κρίνουν όσο θέλουν οι πολίτες -και αυτή είναι και η ομορφιά της Δημοκρατίας- για αυτά τα οποία λέω, για το πρόγραμμά μου. Αλλά θεωρώ αδιανόητο συστηματικά να προσπαθούν κάποιοι να βάλουν στο στόμα μου λόγια τα οποία δεν έχω πει. Από εκεί και πέρα, υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα ιδιωτικότητας το οποίο πρέπει να διαφυλαχθεί. Είναι ξεκάθαρο ότι κάθε φορά που εισφέρουμε οτιδήποτε στη δημόσια σφαίρα, αυτό κάποιες μεγάλες εταιρείες το χρησιμοποιούν. Και με τους αλγόριθμούς τους, προσθέτουν δεδομένα για να μπορούν οι ίδιες να βγάζουν λεφτά. Είναι ένα ζήτημα. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κάνουμε οικειοθελώς. Αλλά και η Ευρώπη με τις οδηγίες κυρίως στο GDPR για την προστασία των προσωπικών δεδομένων είναι μπροστά παγκοσμίως στο κομμάτι του πως θα προστατεύουμε την ιδιωτική ζωή και πως θα ενημερώνουμε τους πολίτες για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχουν στον ψηφιακό χώρο.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Εσείς χρησιμοποιείτε twitter, instagram;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Τα πάντα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Τα πάντα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν τα χειρίζομαι ο ίδιος, αλλά μπορεί να ανεβάσω καμιά φωτογραφία στο instagram που έχω τραβήξει με το κινητό μου. Υπάρχουν προσωπικά tweets τα οποία κάνω εγώ, και που και που κάθομαι και βλέπω σχόλια στο facebook για να έχω μια εικόνα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ωραία, θα ήθελα να σας προτείνω κάτι -και το προτείνω και στους συνεργάτες σας- να κάνετε ένα live στο Instagram που να μπορούν πλέον οι ακόλουθοι και οι πολίτες να σας κάνουν ερωτήσεις άμεσα, το έχετε κάνει;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Το έχω κάνει. Αν προφτάσω θα το ξανακάνω και τώρα. Έχει ενδιαφέρον, είναι πολύ διαδραστικό και απαντάς και σε όλων των ειδών τις ερωτήσεις.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Είναι πολύ ωραίο. Και απαντάς σε πολλές ερωτήσεις, αλλά είναι και διαδραστικό. Ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι -και εγώ θα σας το πω, θα κρατηθεί βέβαια η συζήτησή μας, όλα πλέον κρατιούνται- ότι όταν κάποιος αναλαμβάνει τη θέση, δεν θα μιλήσω για προηγούμενους, ξεχνάει. Δηλαδή είναι πολύ δοτικός στην αρχή, είναι δίπλα στους νέους, είναι δίπλα, θα θυμηθούμε παραδείγματα πρόσφατα, και μετά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η μεγάλη πρόκληση στη διαχείριση της εξουσίας είναι να μην σε αλλοτριώσει. Και ένα σύμπτωμα αλλοτρίωσης είναι να χάνεις επαφή με την πραγματικότητα. Ίσως μου είναι πιο εύκολο να το διαχειριστώ γιατί έχω ζήσει την εξουσία από μέσα και στις καλές στιγμές και στις κακές. Και σίγουρα έχω απομυθοποιήσει τα οφέλη της εξουσίας.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Και αν σας έλεγα εγώ ότι πιστεύω ότι έχετε αυλή χωρίς να μιλάω συγκεκριμένα. Πιστεύω ότι κάθε δυνατός άντρας στη δική σας τη θέση έχει μια αυλή που θέλει να ακούει μόνο καλά λόγια.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, αλλά εγώ μπορεί να έχω και 4-5 φίλους οι οποίοι είναι φίλοι από το σχολείο και οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική και έχουν απόλυτη ελευθερία. Και βρισκόμαστε σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Μιλάνε σκληρά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι μου λένε αυτό είναι λάθος.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Α, σας λένε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως. Έχεις κάνεις λάθος εδώ, πρέπει να το…
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Που είναι έξω από πολιτική.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καμία σχέση. Καμία σχέση. Οι φίλοι μου από το σχολείο δεν έχουν σχέση με την πολιτική και δεν φιλοδοξούν να έχουν σχέση με την πολιτική.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ωραίο είναι αυτό, αυτή είναι ισορροπία.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Είπατε και κάτι προχθές για κάποιους που ετοιμάζονται ήδη και ράβουν κοστούμια υπουργικά. Σας πείραξε, δηλαδή; Είπατε να μην ράβεστε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Με ενοχλεί η προεξόφληση του αποτελέσματος. Ο καθένας έχει φιλοδοξίες και είναι θεμιτές. Και την επόμενη μέρα προφανώς και θα συγκροτήσω, εφόσον με εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός, ένα Υπουργικό Συμβούλιο στο οποίο θα συμπεριληφθούν πολλά από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που αγωνίζονται σήμερα να εκλεγούν βουλευτές. Εμένα με ενοχλεί η προεξόφληση του αποτελέσματος. Και με ενοχλεί πάρα πολύ -και προφανώς γίνομαι δέκτης και τέτοιων πληροφοριών- το “ψήφισέ με γιατί είμαι σίγουρος Υπουργός”. Αυτοί που τα λένε αυτά -και μπορεί κάποιοι να τα λένε- ας προσέχουν διότι τίποτα δεν μένει μυστικό στην Ελλάδα. Και ευτυχώς ή δυστυχώς το προνόμιο συγκρότησης του Υπουργικού Συμβουλίου είναι προνόμιο του Πρωθυπουργού. Είναι μια πάρα πολύ μοναχική απόφαση. Ακούς και τελικά την παίρνεις μόνος σου. Και ο σκοπός μου, εφόσον με εμπιστευθεί ο ελληνικός λαός, είναι να κάνω την καλύτερη δυνατή κυβέρνηση. Να μην λογαριάσω τόσο ισορροπίες.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Μακάρι να το καταφέρετε αυτό. Είμαι ένας Έλληνας που έχετε απέναντί σας που έχω ζητήσει ρουσφέτι από παλαιότερες καταστάσεις. Δεν το αρνούμαι, ζήτησα ρουσφέτι στο στρατό, ο πατέρας μου προσπάθησε επίσης να με βάλει σε δημόσια υπηρεσία. Η ιστορία του ρουσφετιού ακόμη και όταν φτάνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ακόμα και όταν φτάνει στον Πρόεδρο, πόσο πιστεύετε ότι μπορεί να σταματήσει; Η αν μπορείς να βοηθήσεις πρέπει να το κάνεις;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να αποσαφηνίσουμε τι είναι ρουσφέτι. Αν κάποιος είναι κολλημένος στην κρατική γραφειοκρατία και ζητήσει μια διευκόλυνση δεν θεωρώ ότι αυτό είναι το κλασικό ρουσφέτι. Και έχουμε δυστυχώς πολλές τέτοιες περιπτώσεις όπου άνθρωποι είναι πελαγωμένοι, δεν ξέρουν, δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τη νομοθεσία. Δικαιούνται κάτι από το κράτος και δεν το παίρνουν. Δεν μιλάω, όμως, για αυτό. Ο κλασικός ορισμός του ρουσφετιού είναι διορισμός στο Δημόσιο με αντάλλαγμα την ψήφο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει διότι, αν το κάνεις, θα έχεις αδικήσει κάποιον άλλον. Και δυστυχώς ένα από τα απόνερα αυτής της απερχόμενης κυβέρνησης είναι ότι εκεί που κάποια στιγμή τα κίνητρα στην κοινωνία άλλαξαν -διότι εκ των πραγμάτων κάναμε λιγότερες προσλήψεις στο Δημόσιο και αυτές που γίνονταν, γίνονταν κατά βάση αξιοκρατικά- ξαφνικά πάλι δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι αν είσαι κολλητός της εξουσίας μπορεί να διορίζεσαι μετακλητός, γιατί διορίστηκαν χιλιάδες άνθρωποι με αυτό τον τρόπο. Αν πάμε και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων, μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες. Αυτό είναι λάθος, αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ. Γιατί δεν μπορώ να δεχθώ ότι μόνο αυτός ο οποίος έχει πρόσβαση στην εξουσία μπορεί να αποκομίζει το όφελος.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Πόσο πιστεύετε ότι ένας Πρωθυπουργός μπορεί να το σταματήσει; Δηλαδή, θέλω να πω ότι εσείς έχετε όλη την καλή διάθεση να σταματήσετε το ρουσφέτι. Ξέρετε αν οι Υπουργοί σας θα το κάνουν ή όχι; Θέλω να πω ότι πολλές φορές ένας Πρωθυπουργός πληρώνει…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αν το πλαίσιο των διορισμών είναι αυστηρά ελεγχόμενο, όπως πρέπει να είναι, με αντικειμενικές και αξιοκρατικές διαδικασίες, δεν θα υπάρξει περιθώριο. Προφανώς και ένας Υπουργός στον οποίο δίνω την ελευθερία να έχει έναν μειωμένο αριθμό συνεργατών, θα πρέπει να γνωρίζει ότι δεν μπορεί να διορίζει συγγενείς και φίλους. Και βέβαια υπάρχουν -και όλες οι σοβαρές δημοκρατίες έχουν- κώδικες δεοντολογίας που λένε αυτό μπορείς να το κάνεις, αυτό δεν μπορείς να το κάνεις.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ξέρετε πόσο καιρό μπορεί να πάρει για να ανοίξει σήμερα ένα μαγαζί, ένα καφέ;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ξέρω πολύ καλά.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Αν αποφασίσω, είμαι στα σκαριά πάλι να κάνω κάτι, έχω ανοίξει τρεις φορές επιχείρηση, μου έχει βγει η ψυχή πρέπει να σας πω.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Για αυτό και επιμένω ότι όσο σημαντική είναι η μείωση των φόρων για το επιχειρείν, άλλο τόσο και ίσως ακόμα πιο πολύ είναι αυτό που λέμε η απλοποίηση των διαδικασιών.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Πιστεύετε ότι μπορείτε να τα καταφέρετε;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως, έχουμε ξεκάθαρο σχέδιο. Ένα μεγάλο κομμάτι των διαδικασιών θα γίνεται πια ψηφιακά, και ένα μεγάλο κομμάτι του ελέγχου θα γίνεται εκ των υστέρων. Άνοιξέ το εσύ, γνωρίζεις ποιοι είναι οι κανόνες συμμόρφωσης, θα πάρεις μια βασική άδεια ας πούμε υγειονομικού ενδιαφέροντος από τον Δήμο και μετά θα προχωρήσεις. Ξέρεις ποιες είναι οι υποχρεώσεις σου στην πυρασφάλεια, ας πούμε, που θα κάνεις. Ενδεχομένως σε ένα κομμάτι ας πάρει την ευθύνη ο μηχανικός σου για το τι πρέπει να γίνει. Θα έρθω να σε ελέγξω εκ των υστέρων. Αν σε βρω φάουλ θα είμαι αυστηρός μαζί σου.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Είσαστε πάρα πολύ αισιόδοξος και εύχομαι να τα καταφέρετε. Αν κάτι δεν καταφέρετε, αν πούμε ότι βγαίνετε Πρωθυπουργός, θα έχετε την ειλικρίνεια να πείτε ότι σε αυτά δεν τα καταφέραμε; Δεν κατάφερα, ρε παιδί μου, να κάνω αυτό το πράγμα. Μου είχε πει ο Αρναούτογλου ότι θέλει να ανοίξει ένα μαγαζί, του είπα ότι θα το ανοίξει σε ένα μήνα, σε δύο, δεν θα το ανοίξει σε 10 -για να πληρώνω και το ενοίκιο, γιατί πρέπει να πληρώνω και το ενοίκιο του μαγαζιού μέχρι να το ανοίξω. Υπάρχουν άνθρωποι που νοίκιασαν ένα μαγαζί, μέχρι να πάρουν την άδεια, μέχρι να πάρουν την πυροσβεστική, όλα αυτά που λέτε, πλήρωναν ένα κάρο λεφτά για να ανοίξουν το μαγαζί, τελικά δεν το άνοιξαν ποτέ. Ενώ βλέπετε ότι στην Αγγλία, επειδή μου αναφέρατε και την Αγγλία, σου λένε: το μαγαζί είναι έτοιμο. Τι κατηγορίας είναι; Α. Με το που μπαίνεις ανοίγεις, δεν θέλει και πάρα πολύ. Δηλαδή ουσιαστικά μέσα σε μία βδομάδα έχεις ανοίξει. Θα είχατε ποτέ το θάρρος να πείτε: σε αυτό δεν τα καταφέραμε; Δεν τα κατάφερα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είμαι αρκετά ειλικρινής άνθρωπος, πιστεύω ότι θα το κάνω γιατί προφανώς θα υπάρχουν αστοχίες και νομίζω ότι απαραίτητο συστατικό της ηγεσίας είναι η ανάληψη ευθύνης. Ηγεσία σημαίνει ευθύνη. Και η ευθύνη τελικά βαραίνει τον επικεφαλής.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Χαίρομαι.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και αυτός πρέπει να έχει το θάρρος να την αναλαμβάνει.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Χαίρομαι. Λοιπόν, πριν σας αποχαιρετήσω, γιατί σας είπα ότι είναι για μένα μία πολύ σημαντική στιγμή σαν επαγγελματίας τηλεπαρουσιαστής 30 χρόνια, έχοντας ένσημα σε αυτή τη δουλειά, το ότι εμφανίστηκε ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε ένα late night show, αυτό σημαίνει ότι ανοίγει λίγο ο ουρανός ώστε να φύγουμε από αυτά τα καθώς πρέπει. Σε όλο τον κόσμο οι πολιτικοί βρίσκονται σε εκπομπές που δεν είναι αμιγώς πολιτικές και έχουν κάτι το διαφορετικό. Εσείς το ξεκινήσατε. Χάρηκα πάρα πολύ και ευχαριστώ…
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και εγώ.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: …που με βοηθήσατε να ξεκινήσω μία τέτοια κατάσταση πλέον με πολιτικούς πρώτης γραμμής.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη φιλοξενία και συγχαρητήρια στην θαυμάσια μπάντα σας.
Γ. ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ: Ήταν ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης, τον ευχαριστούμε πολύ.