Το μάτι του Ζοσέ Σα ήταν ακόμη πρησμένο από το χτύπημα του Μουνιέ στον αγώνα με τον Παναιτωλικό. Ο Μπόμπι Αλέν, ο δεύτερος στην ιεραρχία των τερματοφυλάκων του Ολυμπιακού, είχε υποστεί θλάση στην τελευταία προπόνηση των «ερυθρόλευκων» πριν από το παιχνίδι με την Αρσεναλ στο Λονδίνο. Ηταν θέλημα της Μοίρας, το όνειρο ενός πιτσιρικά από τα Χανιά (να υπερασπιστεί το τέρμα της ομάδας που υποστηρίζει από μικρό παιδί) να γίνει πραγματικότητα πολύ πιο σύντομα απ’ όσο και ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί.
Ο Κωνσταντίνος -Κωσταντής- Τζολάκης εμφανίστηκε ξαφνικά στην κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή, στον πιο απαιτητικό ρόλο που θα μπορούσε να παίξει: τερματοφύλακας του Ολυμπιακού σε ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Τρομακτική εμπειρία. Κι έμελλε να τη βιώσει μαθητής Λυκείου ακόμη, μόλις στα 17 του χρόνια. Ενα παιδί που δεν πρόλαβε τη δραχμή (γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2002) ανέλαβε να σηκώσει στους ώμους του ένα φορτίο, το οποίο έχει «γονατίσει» πολύ πιο ώριμους και πολύ πιο έμπειρους συναδέλφους του.
Το ματς δεν «τον πήγε». Στο πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ ο Σισέ, προσπαθώντας να διώξει την μπάλα μακριά από την περιοχή του, τη στέλνει πάνω στον Σεμέδο. Ο Πέλκας ευνοείται από την «καραμπόλα», και σκοράρει εύκολα κι απλά. Στο δεύτερο, ο Μίσιτς σουτάρει πάνω στην κίνηση από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής. Ο «μικρός» οριζοντιώνεται, όμως εκεί που πάει η μπάλα δεν την φτάνει ούτε ο Μπουφόν στα καλύτερά του. Το τρίτο είναι πέναλτι, και ο νεαρός γκολκίπερ πέφτει στη σωστή γωνία. Σε καμία από τις τρεις φάσεις, ο Σα δεν θα έκανε κάτι περισσότερο. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που χρειάστηκε να επέμβει, ο Κωσταντής στάθηκε στο ύψος του (1,93), χωρίς να επηρεαστεί από τα εκκωφαντικά ντεσιμπέλ και το εχθρικό κλίμα της Τούμπας.
Ετσι κι αλλιώς, έγραψε ιστορία. Σε ηλικία 17 ετών, τριών μηνών και 26 ημερών, έγινε ο νεαρότερος γκολκίπερ που έπαιξε βασικός στον Ολυμπιακό εδώ και 60 χρόνια, δηλαδή από την καθιέρωση της Α’ Εθνικής. Το ίδιο ξαφνικά είχαν μπει στη ζωή μας άλλοι δύο τερματοφύλακες που φόρεσαν, στο παρελθόν, τη φανέλα του συλλόγου. Ο ένας ήταν ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1996 ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τον είχε εμπιστευθεί στον αγώνα με τον Ηρακλή στο «Καυτανζόγλειο». Ο άλλος, ο Μπάλας Μέγερι. Είχε πρωτοεμφανιστεί τον Νοέμβριο του 2011, στο παιχνίδι με την Ντόρτμουντ στη Γερμανία για το Champions League, όταν η υπομονή με τον «γκαφατζή» Κοστάντζο είχε εξαντληθεί. Αλλά, ο «Ελέ» ήταν 20 ετών και είχε παίξει μια ολόκληρη σεζόν με την Προοδευτική. Και ο Ούγγρος, 21. Δεύτερος στην ιεραρχία, κι όχι τρίτος.
Ο Τζολάκης είχε εμπειρία μόνον από αγώνες της Κ-19. Μέχρι χθες, είχε αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό σε 14 ματς του πρωταθλήματος Νέων και σε έξι του Youth League. Προηγουμένως, έπαιζε στον Πλατανιά. Στη γενέτειρά του, τα Χανιά. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν μάθει για το ταλέντο του, είχαν εντυπωσιαστεί από τη σωματοδομή του, και πρόλαβαν να τον αποκτήσουν «στο τσακ», αφού ενδιαφέρονταν για ‘κείνον, η Μίλαν, η Τότεναμ και μερικοί γερμανικοί σύλλογοι. Οταν αφίχθη στις εγκαταστάσεις του Ρέντη, ο Μαρτίνς… τον ερωτεύτηκε. Για την ωριμότητά του, την εργατικότητα και τη σεμνότητά του.
Το περασμένο καλοκαίρι τον πήρε κοντά του στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας. Είχε, μόλις, τελειώσει τη Β’ Λυκείου. Οι συμμαθητές του έφυγαν για διακοπές, όμως εκείνος δεν είχε χρόνο για ξεκούραση. Ακολούθησε το όνειρό του, δουλεύοντας σκληρά στα αθλητικά κέντρα της Πολωνίας και της Αυστρίας. Ο Μαρτίνς εισηγήθηκε να μην παραχωρηθεί σε άλλο σύλλογο, ως δανεικός. Στο πρόσωπό του έβλεπε ένα λαμπρό μέλλον. Κι αυτό (το μέλλον) ήρθε πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο θα περίμενε κανείς. Στην Τούμπα ο Κωσταντής είχε τη σπάνια τύχη να παρακολουθήσει τα «προσεχώς» της καριέρας του.
Το σχολείο δεν θα το εγκαταλείψει. Με τίποτα. Γιατί, όπως τόνισε στο περιοδικό Go Hania, «ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον». Είναι άριστος μαθητής – βραβεύτηκε γι’ αυτό το περασμένο Σαββατοκύριακο από τα χέρια του Γιάννη Φρονιμίδη, τερματοφύλακα της μεγάλης ομάδας του Μπούκοβι. Το καλοκαίρι θα δώσει Πανελλαδικές. Στόχος του είναι, να εισαχθεί στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Τα Οικονομικά είναι η δεύτερη μεγάλη του αγάπη, μετά το ποδόσφαιρο. Ο συνδυασμός των σπουδών με τον πρωταθλητισμό δεν τον φοβίζει. Εδώ δεν τον τρόμαξε κοτζάμ Τούμπα.