The New York Times
Ο Μαρξ διχάζει ακόμη και το χωριό του
Ο Κάρολος Μαρξ δίχαζε στο παρελθόν, διχάζει σήμερα και τίποτε δεν αποκλείει να εξακολουθεί να διχάζει και στο μέλλον. Αλλά να διχάζει ακόμα και το χωριό του; Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Και δεν το διχάζει ως φιλοσοφική σκέψη και κοσμοθεωρία, αλλά ως άγαλμα. Αγαλμα που αποφάσισε να δωρίσει στο Τριρ, την πόλη της Ρηνανίας – Παλατινάτο, το Πεκίνο.
Το άγαλμα, γράφουν οι New York Times, είναι από χαλκό, το κατασκεύασε ο γλύπτης Γου Γουεϊσάν και στοίχισε στο κινεζικό καθεστώς 105.000 ευρώ. Ακόμη δεν έχει παραδοθεί – αυτό θα συμβεί στις 5 Μαΐου του 2018, όταν δηλαδή θα συμπληρωθούν 200 χρόνια από τη γέννηση του δημιουργού του «Κεφαλαίου». Αλλά στο Τριρ το συζήτησαν από τώρα. Κάποιος υπενθύμισε ότι η Κίνα δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και επομένως δεν θα έπρεπε να δεχτεί η πόλη ένα τέτοιο δώρο από μια τέτοια χώρα. Αλλοι συμφώνησαν, άλλοι διαφώνησαν. Στο τέλος, όμως, η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου τάχθηκε υπέρ της αποδοχής του κινεζικού δώρου. «Ο Κάρολος Μαρξ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς πολίτες του Τριρ κι αυτό δεν μπορούμε να το αποκρύψουμε» δήλωσε ο δήμαρχος.
Αλλά στο μεταξύ δεν θα πρέπει να πάρουν και μια γεύση οι κάτοικοι; Κι έτσι ο δήμος έστησε στην Σίμεονστιφπλατς, την πλατεία της πόλης, ένα ξύλινο αντίγραφο. Δεν είναι κι άσχημο. Αλλά δεν προσφέρει και τίποτε – ο Μαρξ θα εξακολουθήσει να διχάζει.
Φωτό: Αγάλματα του Μαρξ στο Τριρ. Ενα ακόμη δημιουργεί προβλήματα. Πηγή: Photo by Hannelore Foerster/Getty Images/Ideal Images
Variety
7η Τέχνη / Προσεχώς το 8 ½ του… Ορσον Ουέλς
Εχουν περάσει 40 ολόκληρα χρόνια από τότε που ακούστηκε το τελευταίο «action!» από τον Ορσον Ουέλς στα γυρίσματα της ταινίας «The other side of the wind». Το φιλμ δεν ολοκληρώθηκε ποτέ – κόλλησε στο μοντάζ. Το τρομερό παιδί του Χόλιγουντ γύριζε την ταινία του από το 1970 έως το 1976 μαζί με άλλα ιερά τέρατα της αμερικανικού κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων ο Τζον Χιούστον.
Oπως συνέβη και άλλες φορές στην καριέρα του, η παραγωγή και αυτής της ταινίας διακόπηκε ξανά και ξανά, καθώς ο Ουέλς δεν έβρισκε πάντα χρηματοδότες πρόθυμους να ζωντανέψουν τα καλλιτεχνικά του όνειρα. Αντίθετα με άλλα έργα του, όμως, αυτή δεν θα μείνει ανολοκλήρωτο. Ο Φρανκ Μάρσαλ, ιστορικός συνεργάτης του Στίβεν Σπίλμπεργκ, θα αναλάβει την αποκατάσταση της κόπιας και την ολοκλήρωση της ταινίας, όπως ανακοίνωσε η Netflix, σύμφωνα με το Variety.
Κεντρικός ήρωας της ιστορίας είναι ένας παλιός σκηνοθέτης, στη δύση της καριέρας του πια, ο οποίος ετοιμάζεται να γυρίσει μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού με πολύ γυμνό και ακραίες σκηνές. Αν και ετεροφυλόφιλος σε όλη του τη ζωή, ερωτεύεται τον πρωταγωνιστή του. Οι ειδικοί του κινηματογράφου έχουν επισημάνει ότι το θέμα που ήθελε να θίξει ο Ουέλς δεν είναι αυτό της ομοφυλοφιλίας, αλλά της σχέσης του ηθοποιού με τον σκηνοθέτη, του «ανθρώπου» με τον «θεό». Θα ήταν, λένε, το δικό του «8 ½».
Προσεχώς στη μεγάλη οθόνη.
Φωτό: Τζον Χιούστον, Ορσον Ουέλς, Πίτερ Μπογκντάνοβιτς. Τι παρέα ε; Πηγή: indiegogο
La Repubblica (έντυπη έκδοση)
Επιστήμη / Τι κάνει η Γη στον χωροχρόνο;
Λέγεται Gingerino και είναι ένα όργανο που στήθηκε στα 1.400 μέτρα κάτω από την κορυφή ενός βουνού. Με τι σκοπό; Να μελετηθούν με ακρίβεια οι επιπτώσεις της γήινης περιστροφής.
Oλα αυτά συμβαίνουν στα εργαστήρια που διαθέτει το ιταλικό Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής στο όρος Γκραν Σάσο. Με τη βοήθεια του Gingerino, γράφει η Repubblica, η ερευνητική ομάδα των ιταλών επιστημόνων θα επιχειρήσει να καταγράψει στην πράξη ένα από τα πιο γνωστά συμπεράσματα της θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Και ποιο είναι αυτό; Οτι ένα σώμα σε περιστροφή παραμορφώνει τον χωροχρόνο προς την κατεύθυνση της κίνησής του.
Οι ειδικοί το κάνουν πιο λιανά: ξέρουμε ότι στον Iσημερινό η Γη περιστρέφεται με μια ταχύτητα που φτάνει τα 1.600 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ στους πόλους η ταχύτητα είναι μικρότερη εξαιτίας της έλξης που ασκεί η δύναμη της βαρύτητας της Σελήνης. Οι ταχύτητες αυτές έχουν μετρηθεί με μια ακρίβεια της τάξης του 95%. Με το όργανο αυτό, η ακρίβεια θα φτάσει στο 99%, γράφει η ιταλική εφημερίδα. Γιατί, τελικά, όλα παραμένουν σχετικά.
Φωτό: Παραμένει τόσο γοητευτική που παρασύρει στο πέρασμά μας ακόμη και τον χωροχρόνο. Πηγή: nasa.gov
The Guardian
«Σας αρέσει να βλέπετε ζώα σε κατάθλιψη;»
Εντάξει, οι άνθρωποι δεν έχουν λύσει τα προβλήματά τους. Αλλά γιατί πρέπει να δημιουργούν και στα ζώα; Θα μπορούσε να είναι αυτό το ερώτημα πίσω από το άρθρο που υπογράφει στον Guardian ο βρετανός κωμικός Ρόμες Ρανγκανάθαν με τίτλο «οι ζωολογικοί κήποι είναι φυλακές για τα ζώα και κανένας δεν έχει λόγο να βλέπει από κοντά έναν πιγκουίνο σε κατάθλιψη».
«Κάποτε –εξηγεί– η παιδαγωγική σημασία του ζωολογικού κήπου μπορεί να είχε και ένα νόημα. Αλλά σήμερα δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρατάμε φυλακισμένα αυτά τα ζώα. Αρκεί να δούμε ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση για να πάρουμε όλες τις απαντήσεις που θέλουμε». Επειτα, καταθέτει την προσωπική του εμπειρία από την επίσκεψη που είχε κάνει με τη γυναίκα του και τα παιδιά του σε ένα θαλάσσιο πάρκο: «Περάσαμε όλο το απόγευμα κοιτάζοντας φώκιες και πιγκουίνους που ήταν μέσα στην κατάθλιψη για να παρακολουθήσουμε μετά το σόου με τα δελφίνια: δηλαδή ένα βίντεο δυο λεπτών που μας εξηγούσε πόσο απαραίτητο είναι να τα προστατεύουμε στο φυσικό τους περιβάλλον, το οποίο ακολούθησε μια επίδειξη για το πώς το πάρκο κατάφερε να τα κάνει σκλάβους».
Συμπέρασμα; Οι ζωολογικοί κήποι πρέπει να κλείσουν και τα ζώα να αφεθούν ελεύθερα. Ενα λεπτό όμως. Οι σκύλοι και οι γάτες δεν είναι κι αυτά φυλακισμένα στο σπίτι μας; Το ερώτημα το θέτει ο ίδιος. Και ο ίδιος απαντά: «Ναι, είναι. Γι’ αυτό δεν έχω. Και γι’ αυτό έχω αρχίσει να σκέφτομαι μήπως πρέπει να αφήσω ελεύθερα και τα παιδιά μου».
Ας μην το ξεχνάμε, ο Ρανγκανάθαν είναι κωμικός. Και το χιούμορ χρειάζεται για να καταλάβουμε καλύτερα τον κόσμο – ασφαλώς και το δράμα ενός πιγκουίνου σε κατάθλιψη.