Ενα σύννεφο φημών σηκώθηκε πάνω από τα Ηλύσια Πεδία, με τη βοήθεια του μιντιακού αέρα έφθασε γρήγορα στις Βρυξέλλες και, τελικά, αναστάτωσε τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέχρι τη… Φρανκφούρτη: «Ο Μακρόν θέλει την Κριστίν Λαγκάρντ στην κυβέρνηση που θα σχηματίσει μετά την επανεκλογή του». Οι ανταποκριτές της Repubblica στις δύο ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μετέδωσαν ότι έγινε σούσουρο όταν κυκλοφόρησαν τα νέα, ότι δηλαδή το φλερτ του γάλλου προέδρου προσφέρει πρόταση ελκυστική στην οικονομολόγο: «Θα σε κάνω πρωθυπουργό της Γαλλίας μόλις κερδίσω τις προεδρικές εκλογές!». Σαν να λέμε, ακριβώς όπως ο Μάριο Ντράγκι, ο προκάτοχος του ευρωθώκου, έγινε πρωθυπουργός στην Ιταλία.
Οι ανταποκριτές είναι σίγουροι τόσο για τις προθέσεις του Μακρόν όσο και για την ταραχή αμφοτέρων των πολιτικών συστημάτων, και του Βρυξελλών-Βερολίνου και εκείνου των Παρισίων, αφού όπως λέγεται εντόνως, «τις τελευταίες ημέρες η υπόθεση ότι η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ μπορεί να εγκαταλείψει τη θέση της στη Φρανκφούρτη δεν μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου». Προϋπόθεση, βέβαια, για όλα αυτά είναι η νίκη του Μακρόν στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου – στον δεύτερο γύρο, έστω. «Να, δεν είναι τυχαίο ότι το πρωί της περασμένης Δευτέρας η Λαγκάρντ προσεκλήθη από το Institut Montaigne, ένα γαλλικό think-tank πολύ κοντά στον “κόσμο του Μακρόν”, για να συναντήσει μία πλειάδα προσωπικοτήτων του γαλλικού κατεστημένου».
Ε, η Λαγκάρντ και πήγε στο εν λόγω μίτινγκ και μίλησε στους παρευρισκομένους «για τις νέες προκλήσεις που θέτει ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο πληθωρισμός» και αναφέρθηκε διεξοδικά στην ανάλυση των μέτρων που υιοθετήθηκαν για τη στήριξη της οικονομίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι κακές γλώσσες είπαν ότι «μάλλον έκανε τον απολογισμό της πριν από την παραίτηση». Η ίδια, έχοντας επίγνωση ότι ο θόρυβος έχει αρχίσει να δυναμώνει, θεώρησε καλό να πει: «Θα βρίσκομαι στη Φρανκφούρτη μέχρι το 2027. Εχω δουλειά, ένα λειτούργημα. Και δεν συνηθίζω να τα παρατάω στην πορεία». Παρά τη διάψευση όμως, οι σχέσεις της με τον Μακρόν έχουν γίνει θερμές: «Πριν από έναν μήνα, η Λαγκάρντ τιμήθηκε από τον γάλλο πρόεδρο με τον Ταξιάρχη του Εθνικού Τάγματος της Αξίας, σε τελετή που έγινε στον χειμερινό κήπο του προεδρικού μεγάρου. Εκεί ο Μακρόν εξήρε τη συμβολή της στην “ανάδειξη της εικόνας της Γαλλίας”».
Βέβαια, η Λαγκάρντ κατά το παρελθόν υπήρξε μέλος γαλλικών κυβερνητικών σχημάτων. Ο – ατιμασμένος, πλέον… – Νικολά Σαρκοζί την είχε κάνει υπουργό Οικονομίας από το 2007 μέχρι το 2011, όταν η οικονομική κρίση είχε εκδηλωθεί και έστελνε τα πρώτα τσουνάμι της στην Ευρώπη. Οι ανταποκριτές έγραψαν ότι «η Λαγκάρντ δεν έχει και πολύ πολιτικό προφίλ», και ότι σεμνοπρεπώς δηλώνει πως «υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, πολύ πιο ικανοί» από την ίδια στην πολιτική. Ολα αυτά αληθεύουν ή μπορεί να αληθεύουν, ωστόσο αδιαμφισβήτητο είναι ότι η Λαγκάρντ στη Φρανκφούρτη έχει μεν συμπάθειες, έχει όμως και ισχυρότατες αντιπάθειες. Λόγου χάρη, κατηγορείται ότι στην πρώτη φάση της πανδημίας συνέπλευσε με τους «ιέρακες» και πλήγωσε τις «περιστερές» του ευρώ, και έκτοτε πολλοί καραδοκούν για να υποσκάψουν το κύρος της στην μεγαλύτερη καρέκλα της ευρωτράπεζας.
«Σίγουρα, οποιαδήποτε παραίτηση θα έβαζε τους 27 μπροστά σε δύσκολη επιλογή» έκριναν οι ανταποκριτές. Ωστόσο, με τυχόν παραίτηση της Λαγκάρντ «αναδεικνύεται η πιθανότητα κάποιας λύσης η οποία θα ικανοποιεί εξίσου τη Γαλλία και τη Γερμανία» στο πλαίσιο των κανόνων της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.