Η νίκη στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών ήταν αναμενόμενη για τον Εμανουέλ Μακρόν. Οχι όμως και το εύρος της, ούτε και οι επιπτώσεις από την σχεδόν μονοκομματική Εθνοσυνέλευση που αναμένεται να προκύψει μετά και τον β’ γύρο την προσεχή Κυριακή.
Η δραματική ανασύνθεση του γαλλικού πολιτικού σκηνικού στα μέτρα των επιθυμιών του νεαρού προέδρου έχει σχεδόν επιτελεστεί. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ο μεγαλύτερος κίνδυνος πλέον είναι περισσότερο η αλαζονεία της εξουσίας, παρά η αντιπολίτευση! Αυτό είναι το συμπέρασμα του γαλλικού Τύπου που τώρα ανησυχεί μήπως ένας πρόεδρος με σχεδόν εξαφανισμένη την αντιπολίτευση δεν έχει κανέναν άλλον να ακούει παρά τον εαυτό του. Και σε μια Γαλλία με ισχυρό προεδρικό σύστημα και μια μακρά παράδοση όχι μόνο δημοκρατίας αλλά και αυτοκρατόρων όλα αυτά ακούγονται παράξενα. Κάποιοι θυμήθηκαν ακόμα και το περίφημο «το κράτος είμαι εγώ»* («l’ etat c’ est moi») του Λουδοβίκου ΙΔ’. Ή το ότι ο Μακρόν είναι ο νεότερος ηγέτης της χώρας από την εποχή του Ναπολέοντα…
Το timing αποδείχθηκε ιδιαίτερα καθοριστικός παράγοντας. Το εκλογικό σύστημα και η διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών σε χρόνο που απλώς έρχεται να συμπληρώσει την προεδρική εκλογή παρέχουν τώρα στον Μακρόν εξαιρετικά μεγάλο πεδίο χειρισμών. Από την άλλη πλευρά, οι Ρεπουμπλικάνοι της γαλλικής Δεξιάς εγκατέλειψαν οριστικά τα όποια σχέδιά τους να στριμώξουν στην πολιτική γωνία τον πρόεδρο με ισχυρή δική τους παρουσία στη Βουλή.
Δεν είναι τόσο οι 13 και πλέον μονάδες που χωρίζουν τον συνασπισμό République en Marche (REM) και κεντρώο MoDem (29,37%) από τους Ρεπουμπλικάνους (15,77%), όσο η προβολή των εδρών που δίνουν στο REM τη μερίδα του λέοντος στη νέα Εθνοσυνέλευση. Το κίνημα του Μακρόν αναμένεται να κινηθεί πολύ πάνω από τις 289 έδρες που απαιτούνται για την πλειοψηφία και ενδέχεται να φθάσει ή και να ξεπεράσει τις 450!
Το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν απέσπασε το 13,20%, μια επίδοση χαμηλότερη από αυτήν των προεδρικών εκλογών, ενώ η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν κινήθηκε λίγο πιο χαμηλά, στο 11,02%. Η αναμέτρηση επικύρωσε την εκλογικά θλιβερή εικόνα του Σοσιαλιστικού Κόμματος που έμεινε μόλις στο 7,45%.
Πλα αυτά ενώ πάνω από ένας στους δύο Γάλλοι αποφάσισαν ότι δεν υπάρχει λόγος να πάνε στην κάλπη: το 51,29% της αποχής, ένα ποσοστό που ήταν το υψηλότερο των τελευταίων δεκαετιών, ήταν ο πραγματικός νικητής της εκλογικής αναμέτρησης, μια εκτίμηση που έγινε από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος.
Αυτό αντιλαμβάνεται και η προεδρία, καθώς ο εκπρόσωπος Τύπου που σχολίασε το τεράστιο ποσοστό της αποχής επισήμανε ότι «είναι ευθύνη της κυβέρνησης, του προέδρου, του πρωθυπουργού να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στις εκλογές».
Βέβαια, η νίκη του Μακρόν -και δεν χρειάζεται καν να περιμένουμε να ολοκληρωθεί στις 18 Ιουνίου- θα «ακουστεί» και πέρα από τα σύνορα της Γαλλίας. Ηδη εξάλλου η Ανγκελα Μέρκελ έσπευσε να συγχαρεί τον πρόεδρο της Γαλλίας για την επιτυχία του.
Οι Financial Times γράφουν χαρακτηριστικά ότι η επιτυχία του Μακρόν θα αναζωογονήσει το ευρωπαϊκό όνειρο, ένα όνειρο που δεν θα διαφωνούσε κανένας ότι είναι κουρασμένο και ξεθωριασμένο τα τελευταία χρόνια.
Αλλά την ίδια ώρα θα μπορούσε να του δώσει και την πολιτική ισχύ να διαπραγματευτεί μια διαφορετική σχέση με τη Γερμανία, έναν «συνεταιρισμό των ίσων», όπως γράφουν οι FT που θα οδηγήσει το ευρωπαϊκό σχέδιο μπροστά. Θα είναι οι μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό το πρώτο απτό δείγμα γραφής που θα έχει να προσφέρει το Παρίσι στο Βερολίνο, το οποίο πάντα ενδιαφέρεται να βλέπει αποδοτικές οικονομικές πολιτικές;
Οι κίνδυνοι της ηγεμονίας
Αποτιμώντας με μεγάλη επιφυλακτικότητα το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, ο Monde σημειώνει ότι η παράκληση των μακρονικών να δοθεί στον νέο πρόεδρο μια ευκαιρία εισακούστηκε πέραν πάσης προσδοκίας. Το αποτέλεσμα: η Δεξιά συρρικνώθηκε, οι Σοσιαλιστές είναι ημιθανείς, η Λεπέν και η παράταξη του Μελανσόν πιο χαμηλά από την απήχηση που είχαν στις προεδρικές εκλογές και η απόχη στα ύψη.
Αυτό είναι όμως μια στρέβλωση που κατά ένα μέρος μόνο έχει να κάνει με την κούραση του εκλογικού σώματος από μια έντονη προεκλογική περίοδο και τους τακτικισμούς. Φταίει και το υπερβολικό πολιτικό βάρος που δίνει το σύστημα στον πρόεδρο, προσθέτει.
Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα είναι ότι το σύστημα στο οποίο προΐσταται από τη θέση του ο Εμανουέλ Μακρόν και ο κεντρικός του ρόλος να είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανανέωση της πολιτικής ζωής που έχει εξαγγείλει.
«Μια Εθνοσυνέλευση όπου η διαμάχη θα είναι σχεδόν ανύπαρκτη και οι νέοι βουλευτές, που οφείλουν την εκλογή στο ότι τους επέλεξε ο Μακρόν, δεν θα ελέγχουν την εκτελεστική εξουσία, είναι μια ανησυχητική εξέλιξη και είναι η ώρα -πριν ακόμη από τον δεύτερο γύρο- να τεθούν κάποια ερωτήματα», σημειώνει στο κεντρικό της άρθρο η εφημερίδα, αποτυπώνοντας τη γενικότερη ανησυχία που αρχίζει να γεννάται στη Γαλλία για τις υπερεξουσίες του 39χρονου προέδρου της χώρας.