Κάποτε ήταν το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός. Μετά, το Ολυμπιακός – ΑΕΚ. Εδώ και μερικά χρόνια, τα ματς της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ είναι τα πιο θεαματικά και συναρπαστικά ντέρμπι στην Ελλάδα. Με ωραίο ποδόσφαιρο, μεγάλα σκορ, ρυθμό, ανατροπές και εξαιρετικά αβέβαιη έκβαση. Οι τέσσερις πιο πρόσφατες αναμετρήσεις των δύο ομάδων -τρεις ισοπαλίες και μια νίκη του ΠΑΟΚ- κρίθηκαν στις λεπτομέρειες.
Κάποτε οι δύο σύλλογοι ήταν φίλοι – όσο φίλοι μπορεί να είναι δύο αντίπαλοι που κάνουν πρωταθλητισμό. Αλλά όχι πια. Αν και πέρασαν εξίμισι χρόνια από εκείνο το ακυρωθέν γκολ του Φερνάντο Βαρέλα, που έκρινε τον τίτλο του 2018, η «βεντέτα» συνεχίζεται. Ο (τότε και τώρα) προπονητής του ΠΑΟΚ, Ραζβάν Λουτσέσκου, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να την κρατήσει ζωντανή. Να μη γίνει… σασμός.
Την Κυριακή στην «OPAP Arena» ξεπέρασε τον εαυτό του. Αυτή τη φορά, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με χειρονομίες προς τους θεατές. Με παντομίμα. «Μας κλέψατε το πρωτάθλημα» – όλοι κατάλαβαν τι ήθελε να πει. Σύμφωνα με τις εκθέσεις του παρατηρητή του αγώνα και της Αστυνομίας, έκανε και κάτι ακόμη χειρότερο: έφτυσε τον αργεντινό ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Ερικ Λαμέλα, που του πέταξε ένα χανζαπλάστ.
Ακόμη κι αν έχει δίκιο, το έχει χάσει με αυτή του τη συμπεριφορά, αυτή την εμμονή. Δεν θυμάμαι άλλον προπονητή, στην Ελλάδα ή στον Κόσμο ολόκληρο, να έχει κολλήσει σε κάτι που συνέβη πριν από χρόνια. Να αναφέρεται ξανά και ξανά, για παράδειγμα, στη Ριζούπολη, την «παράγκα», ή… στο κόκκινο σλιπάκι του διαιτητή Μπάκα. «Εγκλήματα» έχουν γίνει πολλά στα ελληνικά γήπεδα, αλλά αυτά τα ανακυκλώνουν οι παράγοντες και τα οπαδικά media. Οχι οι παίκτες και οι προπονητές.
Θα έλεγε κανείς, πως ο Λουτσέσκου μισεί την ΑΕΚ επειδή του στέρησε έναν τίτλο. Αν ήταν έτσι, το 2021 (που τα γεγονότα της Τούμπας ήταν ακόμη πιο πρόσφατα) δεν θα συζητούσε, καν, την πρόταση του Δημήτρη Μελισσανίδη να αναλάβει την τεχνική ηγεσία των «κιτρινόμαυρων». Αυτό που πραγματικά συμβαίνει με τον 55χρονο Ρουμάνο, είναι ότι έχει μια περίεργη αντίληψη για τις απαιτήσεις του ρόλου του στον ΠΑΟΚ.
Η δουλειά του στη Θεσσαλονίκη είναι, ομολογουμένως, εξαιρετική. Φαίνεται από τα αποτελέσματα της ομάδας του στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και από την πρόοδο των νεαρών ταλέντων της, που φέρνουν στο ταμείο εκατομμύρια. Ο Λουτσέσκου, όμως, θέλει να είναι κάτι περισσότερο από καλός προπονητής. Ισως, επειδή ο Ιβάν Σαββίδης, ο μεγαλομέτοχος του συλλόγου, ζει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Νιώθει ηγέτης του ΠΑΟΚ, υποχρεωμένος να τον υπερασπιστεί έναντι των εχθρών του, πραγματικών και φανταστικών. Εχει γίνει η φωνή των οπαδών του, οι οποίοι παραδοσιακά πιστεύουν ότι κάθε διαιτητικό λάθος είναι μέρος του διωγμού που η αγαπημένη τους ομάδα υφίσταται από το Κράτος της Αθήνας. Πριν από λίγο καιρό έφτασε στο σημείο να «επιτεθεί» στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας, αν και πρόεδρος της ΕΠΟ, στην οποία ανήκει η ΚΕΔ, είναι, πλέον, ο Μάκης Γκαγκάτσης, πρώην διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Η δύναμη της συνήθειας…
Το βράδυ της Κυριακής ο ΠΑΟΚ έκανε λόγο για «μόνιμη δαιμονοποίηση του κορυφαίου προπονητή στη χώρα, που μόνο επειδή σε κάθε τόνο υπενθυμίζει τη δική του άποψη, είναι στο στόχαστρο αρρωστημένων προσβολών επί χρόνια». Αλλά κανείς δεν πείραξε τον Λουτσέσκου στη Νέα Φιλαδέλφεια – ούτε ο ίδιος δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Η ξαφνική του «έκρηξη» στο τέλος του αγώνα ήταν εντελώς απρόκλητη. Μια απαράδεκτη -και επικίνδυνη- παράσταση. Και, σίγουρα, δεν τη λες… άποψη.
«Αυτός είμαι, είτε το δέχεστε είτε όχι, και θα κάνω τα πάντα για να υπερασπιστώ τα συμφέροντα του ΠΑΟΚ», δήλωσε. Αλλά το ξέρει και ο ίδιος, ότι σε ένα πρωτάθλημα που σέβεται τον εαυτό του, θα είχε μεγάλο πρόβλημα με αυτή του τη συμπεριφορά. Αυτό που, ίσως, δεν κατανοεί -πολύ παράξενο για έναν τόσο ευφυή άνθρωπο- είναι πως έτσι δεν προσβάλλει την ΑΕΚ, αλλά αδικεί τον εαυτό του. Επίσης, ότι παίζει με τη φωτιά, κάνοντας κάθε συνάντηση του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ να μυρίζει μπαρούτι.
Οι φανατικοί του ΠΑΟΚ τον λατρεύουν. Οι φανατικοί της ΑΕΚ τον μισούν. Ολοι οι υπόλοιποι, τον αντιμετωπίζουν σαν ένα φαινόμενο άξιο παρατήρησης.