Οταν η 45χρονη Νατάσα Ρίτσαρντσον βρήκε τραγικό θάνατο τον Μάρτιο του 2009, έπειτα από τραυματισμό της στο κεφάλι σε ένα ατύχημα με σκι, ο Μάικλ Ρίτσαρντσον ήταν μόλις 13 ετών.
Το χτύπημα ήταν μεγάλο τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον πατέρα του, Λίαμ Νίσον, καθώς ήταν κοινό μυστικό ότι με τη γυναίκα του αποτελούσαν ένα από τα πλέον αγαπημένα ζευγάρια του Χόλιγουντ, χωρίς κάποιο κιτρινο-ρόζ σκανδαλάκι να μπορεί να αμαυρώσει τη μεταξύ τους πολυετή σχέση.
Εντεκα χρόνια μετά, ήρθε η ώρα πατέρας και γιος να κάνουν μαζί… ψυχοθεραπεία και να ανοιχτούν περισσότερο για αυτό το τόσο τραυματικό γεγονός.
Ή μάλλον… σινεθεραπεία, καθότι η ψυχοθεραπεία συνέβη τελικά, όχι στο ντιβάνι ή το δωμάτιο ενός ψυχολόγου, αλλά σε ένα κινηματογραφικό πλατό.
Ο 68χρονος Ιρλανδός αποφάσισε λοιπόν να ξεφύγει για λίγο από τις βίαιες περιπέτειες και τα θρίλερ στα οποία πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια, (όπως η τριλογία της «Αρπαγής», το γνωστό «Taken») για ένα άλλου είδους φιλμ.
Ο Νίσον πρωταγωνιστεί στη νέα του ταινία, με τίτλο «Made In Italy», δίπλα στον Μάικλ, ο οποίος κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα στην υποκριτική.
Πρόκειται για μια δραματική κομεντί, γυρισμένη εξολοκλήρου στην Τοσκάνη, η οποία αφορά έναν πατέρα και έναν γιο που προσπαθούν να πουλήσουν τη βίλα τους, ωστόσο μεταξύ τους δεν έχουν πολύ καλές σχέσεις.
Και η εξοχική αυτή κατοικία γίνεται η αφορμή για ένα ταξίδι που θα αλλάξει τη ζωή τους.
Και αυτό γιατί επιχειρώντας να ανακαινίσουν το μισογκρεμισμένο κτίριο και να το επαναφέρουν στην παλιά του αίγλη, θα γνωρίσουν τους ντόπιους κάτοικους της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα θα γνωριστούν καλύτερα και μεταξύ τους, βελτιώνοντας έτσι τη σχέση τους, που έως τώρα ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.
«Η ταινία προέκυψε, όχι από έναν ατζέντη που σε πιέζει να παίξεις κάπου για να δείξεις μια άλλη πτυχή της καριέρας σου», δήλωσε πρόσφατα ο Νίσον σε συνέντευξή του στο Entertainment Weekly.
«Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Ντ’ Αρσι ήρθε σε επαφή μαζί μου μέσω της ατζέντισσάς μου στην Αγγλία και μου είπε ότι πρέπει να διαβάσω οπωσδήποτε το σενάριο γιατί υπάρχει κάτι σε αυτό. Το διάβασα και το ερωτεύτηκα. Τότε μου είπε ότι αυτό θα είναι καλό και για εμένα αλλά και για τον Μάικλ, τον γιο μου. Και έτσι ήταν κάπως μοιραίο, απλώς ένιωσα ότι έπρεπε να το κάνω».
Και από όλη αυτή τη διαδικασία, όπως παραδέχεται σε άλλη συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα Repubblica, κατάφερε να έλθει σε επαφή τόσο με τον… κινηματογραφικό, όσο και με τον πραγματικό του γιο.
«Την ώρα που κάναμε τις πρόβες μας και λέγαμε τις ατάκες μας με τον Μάικλ, σκεφτόμουν ότι έχω απέναντί μου ένα παιδί που έχασε τη μητέρα του πριν από 11 χρόνια. Και αυτός απέναντί μου, που μου μιλούσε, δεν ήταν μόνο ο γιος μου, αλλά ένας ενήλικος άνδρας που ορφάνεψε τόσο νωρίς από τη μητέρα του. Και όλη αυτή η εμπειρία ήταν απολύτως καθαρτική και για τους δυο μας», λέει, κάνοντας λόγο για τη μεγάλη, τεράστια, αγάπη που της έτρεφε.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Μάικλ δεν χρησιμοποιεί το επώνυμο του πατέρα του, αλλά της μητέρας του.
Είναι ο Μάικλ Ρίτσαρντσον και όχι ο Μάικλ Νίσον.
Και δεν το έκανε, όπως κάποιοι άλλοι, προκειμένου, δήθεν, να… ξεφύγει από το «τεράστιο» όνομα του μπαμπά του και να είναι «αυτόνομος».
Ηθελε, με τον τρόπο αυτό, να κρατήσει τη μητέρα του κοντά του. Δίπλα του.
Οχι ότι ο Μάικλ δεν πέρασε… ποιοτικό χρόνο και με τον πατέρα του κατά τη διάρκεια του lockdown…
Απεναντίας: «Εχω το προνόμιο να έχω ένα τεράστιο σπίτι βόρεια της Νέας Υόρκης, εντελώς απομονωμένο και ασφαλές από κορονοϊούς και επιδημίες», λέει χαριτολογώντας ο Νίσον.
«Και μέσα εκεί περάσαμε πολύ χρόνο μαζί: είτε στο γυμναστήριο είτε διαβάζοντας βιβλία και βλέποντας ταινίες.
Δυστυχώς, και όλα τα τελευταία γεγονότα με τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη.
«Απορώ και εξανίσταμαι όταν ακούω στις ειδήσεις για τον “θάνατο” του Φλόιντ. Δεν επρόκειτο για θάνατο, επρόκειτο για μια στυγερή και προμελετημένη δολοφονία. Μια πραγματική εκτέλεση μπροστά τις κάμερες. Ζω στις ΗΠΑ τα τελευταία 30 χρόνια και ομολογώ ότι είναι η πρώτη φορά που είδα μπροστά μου να εκτυλίσσεται μια τόσο τρανταχτή περίπτωση αδικίας», τονίζει ο Νίσον, καταλήγοντας με νόημα ότι «η δολοφονία του Φλόιντ και το κίνημα Black Lives Matter με ανάγκασε να σταθώ μπροστά σε έναν καθρέφτη, να κοιτάξω τον εαυτό μου και να ξεκαθαρίσω μπόλικα πράγματα και καταστάσεις μέσα μου».
Η ταινία «Made in Italy» προβάλλεται από τις 9 Ιουλίου στους κινηματογράφους.