Το περιμέναμε. Αλλά, και πάλι, ακούστηκε σαν φάρσα: ο Παναθηναϊκός άφησε ελεύθερο τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Πριν από έξι χρόνια είχε δώσει μεγάλη μάχη για να αποκτήσει αυτό το ξανθό αγόρι με τα γαλανά μάτια, που στα 15 του χρόνια είχε κινήσει το ενδιαφέρον συλλόγων και προπονητών για το σπάνιο ταλέντο του.
Ο Βασίλης είναι, σήμερα, 21 ετών. Γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1997. Και ο «Εξάστερος» δεν τον θέλει άλλο στο ρόστερ του, επειδή -λέει- δεν είχε την αναμενόμενη εξέλιξη. Δεν δικαίωσε τις μεγάλες προσδοκίες που τον συνόδευαν όλα αυτά τα χρόνια. Για να το λένε οι ειδικοί, έτσι θα είναι. Οι υπόλοιποι, όμως, οι… ανειδίκευτοι φίλοι του μπάσκετ, τον καμάρωναν πέρυσι να σηκώνει την κούπα του Eurobasket U-20 στα «Δύο Αοράκια» της Κρήτης, ως αρχηγός της ελληνικής ομάδας, και να αναδεικνύεται MVP της διοργάνωσης, με 10 πόντους και 10 ριμπάουντ στον τελικό με το Ισραήλ.
Θυμούνται κι άλλες μεγάλες του επιτυχίες με τις μικρές εθνικές ομάδες: ένα χάλκινο μετάλλιο με τους Νέους στο Ευρωπαϊκό Β’ Κατηγορίας στη Χαλκίδα το 2016 (ήταν και πάλι MVP), ένα χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Εφήβων του Βόλου (όπου αναδείχτηκε καλύτερος φόργουορντ της διοργάνωσης), μία τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Εφήβων, ένα χάλκινο μετάλλιο, το 2013, με την Εθνική Παίδων στο Ευρωμπάσκετ. Και, ευλόγως, απορούν. Τι στο καλό; Με το εθνόσημο στη φανέλα «πετούσε», παντού και πάντα, ενώ με τα πράσινα του Παναθηναϊκού απογοήτευε; Εάν δεν το έκανε επίτηδες, είναι προφανές πως ο σύλλογός του κάτι δεν έκανε σωστά στη διαχείριση αυτού του τεράστιου ταλέντου.
Το πρώτο λάθος ήταν ότι στις πέντε σεζόν που έπαιξε στον Παναθηναϊκό, ο Χαραλαμπόπουλος γνώρισε πέντε διαφορετικούς προπονητές, που ο κάθε ένας τους τον προόριζε για διαφορετική θέση και του ζητούσε να κάνει άλλα πράγματα, από τον προηγούμενο ή τον επόμενο, μέσα στο γήπεδο. Τον τρέλαναν! Ο ίδιος είχε το χάρισμα να κάνει πολλές δουλειές αρκετά καλά, όμως ένας παίκτης μπορεί να καλλιεργήσει τις ικανότητές του (στο σουτ, στο ριμπάουντ, στην πάσα, οπουδήποτε) μόνον εάν έχει συγκεκριμένο ρόλο, και αναλόγως με τις απαιτήσεις της θέσης του.
Για τους προπονητές του στον σύλλογο, ο μικρός ήταν ένα… σπουδαίο τίποτα. Το μέλλον που ποτέ δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να γίνει παρόν. Πέρα από την έλλειψη ξεκάθαρου σχεδίου για την εξέλιξή του, κανείς τους δεν τον εμπιστεύτηκε πραγματικά. Κανένας δεν του χάρισε χρόνο παιχνιδιού, ρισκάροντας το αποτέλεσμα του αγώνα. Ετσι, έπαιζε σπανίως. Σχεδόν ποτέ. Εφτασε στο σημείο να μη συμμετέχει, καν, στα οικογενειακά διπλά. Απογοητεύθηκε. Επαψε να δουλεύει όσο θα έπρεπε. Αν και νέο παιδί, υπήρξαν περίοδοι που ήταν υπέρβαρος κατά έξι, επτά, ή οκτώ κιλά.
Το δεύτερο λάθος έγινε πρώτο. Επειδή ήταν μεγάλο ταλέντο, κανένας δεν… πρόσεξε ότι, ταυτοχρόνως, ήταν ένα παιδί. Τον αντιμετώπιζαν σαν «νέο Διαμαντίδη», σαν «νέο Σπανούλη». Μόνο που, ο Διαμαντίδης πήγε στον Παναθηναϊκό στα 24. Ο Σπανούλης στα 23. Κανένας από τους σούπερ-σταρ του ελληνικού μπάσκετ δεν ήταν έτοιμος από τα 17-18 του. Οι υπερβολικές απαιτήσεις φόρτωσαν τον νεαρό από το Αιγάλεω με άγχος – κάτι που δεν ένιωσε ποτέ στις Εθνικές ομάδες. Εκεί, οι προπονητές του τον μάθαιναν πράγματα, αντί να θεωρούν αυτονόητο ότι τα γνωρίζει.
Προσέξτε πόσο γρήγορα έγιναν όλα στην περίπτωσή του. Αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2012, σε ηλικία μόλις 15 ετών. Δύο μήνες μετά, στις 26 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς, του έδωσαν φανέλα της ανδρικής ομάδας, σε έναν αγώνα με τον Πανιώνιο για τους προημιτελικούς του Κυπέλλου Ελλάδας. Στα 19 του, τον Ιούλιο του 2016, του προσέφεραν οκταετή επέκταση του συμβολαίου του. Τότε, μάλιστα, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε πει την περίφημη ατάκα: «εάν μέσα στην επόμενη πενταετία δεν κατακτήσουμε το τρόπαιο της Euroleague με τον Χαραλαμπόπουλο, να μη με λένε Γιαννακόπουλο». Το επόμενο καλοκαίρι τον έδωσαν δανεικό στον ΠΑΟΚ. Μα, εάν δεν ήταν ικανοποιημένοι από την εξέλιξή του, γιατί τέτοια σπουδή να τον «δέσουν» για τόσα πολλά χρόνια με την ομάδα; Κι αν, πάλι, ήταν (ικανοποιημένοι), τι άλλαξε τώρα και τον διώχνουν με ελαφριά καρδιά;
Προς τιμήν του, φεύγει χωρίς να κάνει την παραμικρή φασαρία. Θα μπορούσε να στρογγυλοκαθίσει πάνω στο μακροχρόνιο συμβόλαιό του, που θα του απέφερε 350.000 ετησίως παίζει – δεν παίζει. Εκείνος, όμως, προτίμησε να χάσει αυτά τα χρήματα και να παίζει. Απόδειξη ότι δεν είναι αδιάφορος και «βολεψάκιας». Οπως πέρυσι, που δέχτηκε να μετακινηθεί στον ΠΑΟΚ με 200.000 ευρώ λιγότερα. Ο ίδιος έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, και τη θέληση να ξαναρχίσει από την αρχή.
Το φιλόδοξο «project Χαραλαμπόπουλος», δυστυχώς, ναυάγησε για τον Παναθηναϊκό. Ας ελπίσουμε ότι ο Βασίλης δεν χάθηκε για το ελληνικό μπάσκετ, γενικώς.