Ο Κριστιάνο Ρονάλντο πανηγυρίζει μπροστά στο κοινό της Γιουνάιτεντ | REUTERS/Phil Noble
Επικαιρότητα

Ο Κριστιάνο… γεννήθηκε για το Τσάμπιονς Λιγκ

Λίγο πριν συμπληρώσει 18 χρόνια παρουσίας στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση για συλλόγους (την Παρασκευή) ο Κριστιάνο Ρονάλντο «έλαμψε» με ένα, ακόμη, καθοριστικό γκολ κι ένα ρεκόρ. Οι επιδόσεις του είναι αδιανόητες. Μόνον ο Μέσι τις έχει πλησιάσει. Και, σαν νεώτερος που είναι, μπορεί να τις ξεπεράσει. Προς το παρόν, ο Πορτογάλος είναι ο «μίστερ Τσάμπιονς Λιγκ»
Sportscaster

Το έκανε, πάλι, το «θαύμα» του. Στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων. Είναι τα πιο αγαπημένα του γκολ αυτά, που την τελευταία στιγμή κρίνουν την έκβαση ενός αγώνα με τρόπο διαφορετικό από εκείνον που όλοι περίμεναν. Δώδεκα έχει σκοράρει, μέχρι στιγμής, μετά το 90ο λεπτό. Λατρεύει να είναι καθοριστικός. Να «παγώνει» ένα ολόκληρο γήπεδο, ή να το «σηκώνει στο πόδι». Οπως χθες (Τετάρτη), το «Ολντ Τράφορντ».

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν ήταν στα καλύτερά της, και η Βιγιαρεάλ άξιζε (τουλάχιστον) την ισοπαλία, την οποία κρατούσε στα χέρια της δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε. Οι Ισπανοί ήταν έτοιμοι να πανηγυρίσουν έναν «χρυσό» βαθμό, και οι Αγγλοι στις εξέδρες είχαν συμβιβαστεί με το 1-1. Τότε «χτύπησε» ο Κριστιάνο Ρονάλντο, με ένα γκολ που μόνον αυτό το… τέρας αυτοπεποίθησης και ψυχραιμίας θα μπορούσε να σκοράρει τη συγκεκριμένη στιγμή.

Αν κάποιος δεν γνώριζε ότι το ματς ήταν για τη δεύτερη αγωνιστική των ομίλων, εύκολα θα μπορούσε να πιστέψει πως παρακολουθούσε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Τόσα ντεσιμπέλ, είχαν να ακουστούν στο «Θέατρο των Ονείρων» από την εποχή των μεγάλων θριάμβων. Ο Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ έκανε λες και τον διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα. Ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον πετάχτηκε από το κάθισμά του σαν έφηβος, πιο γρήγορα και από τον Γιουσέιν Μπολτ που καθόταν δίπλα του στα VIP. Κι έπειτα αποχώρησαν από το γήπεδο χέρι – χέρι. Ο Αλεξ Τέλες άφησε τον πάγκο της Γιουνάιτεντ και εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο, για να αγκαλιάσει τον σκόρερ. Αλλά και ο ίδιος ο πορτογάλος σούπερ-σταρ ήταν ασυνήθιστα εκδηλωτικός, επιδεικνύοντας τους αξιοθαύμαστους κοιλιακούς του.

«Αυτή είναι η δουλειά μου», δήλωσε μετά το παιχνίδι με επιτηδευμένη σεμνότητα ο «CR7». «Είναι αυτό που χρειαζόμαστε όταν η ομάδα δεν παίζει καλά, μια σημαντική νίκη», πρόσθεσε, και άφησε τους άλλους να μιλήσουν για ‘κείνον. Το πιο κολακευτικό σχόλιο ήταν του προπονητή του: «Οταν έχεις τον Ρονάλντο στο γήπεδο, πάντα υπάρχει μια ελπίδα», τόνισε ο νορβηγός τεχνικός. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έσωσε ο πρώην συμπαίκτης του, από τη μέρα που επέστρεψε στο Μάντσεστερ.

Ηταν ακόμη μια μεγάλη βραδιά για τον Κριστιάνο, που εξακολουθεί να γράφει ιστορία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Με τη χθεσινή του εμφάνιση έγινε ο ρέκορντμαν συμμετοχών στη διοργάνωση (178), αφήνοντας τον Ικερ Κασίγιας στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας (177). Ακολουθούν, ο Τσάβι, ο Λιονέλ Μέσι και ο Ράιαν Γκιγκς. Ο Πορτογάλος συμπληρώνει αύριο 18 χρόνια παρουσίας στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό τουρνουά για συλλόγους. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του την 1η Οκτωβρίου 2003, στην εκτός έδρας ήττα (2-1) της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την Στουτγκάρδη (είχε αγωνιστεί ως βασικός ολόκληρο το 90λεπτο) και, έκτοτε, μετράει 54 συμμετοχές με τον αγγλικό σύλλογο, 101 με τη Ρεάλ Μαδρίτης, και 23 με τη Γιουβέντους.

Τα ρεκόρ του στο Τσάμπιονς Λιγκ, μόνον ο Μέσι τα έχει πλησιάσει. Και, σαν νεώτερος που είναι, μπορεί να τα απειλήσει. Ο Ρονάλντο είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών (136 γκολ, έναντι 122 του Αργεντινού), έχει σημειώσει τα περισσότερα τέρματα από κάθε άλλον παίκτη σε μία σεζόν (17) και σε νοκ-άουτ αγώνες (67), είναι ο μόνος που έχει σκοράρει σε 11 διαδοχικά παιχνίδια και σε τρεις τελικούς, έχει πετύχει οκτώ χατ-τρικ, όσα και ο Μέσι (Λεβαντόφσκι, Νεϊμάρ, Ιντσάγκι, Γκόμες και Λουίς Αντριάνο είναι πολύ πίσω, με τρία ο κάθε ένας), έχει αγωνιστεί σε έξι τελικούς, και έχει κατακτήσει την «Κούπα με τα μεγάλα αυτιά» πέντε φορές. Είναι ο «μίστερ Τσάμπιονς Λιγκ».

Ρεκόρ ήταν και το χθεσινό του γκολ εναντίον της Βιγιαρεάλ. Ποτέ άλλοτε στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν είχε επιτευχθεί νικητήριο τέρμα τόσο αργά, στο 90’+5′. Ο σημερινός προπονητής του Ρονάλντο, ο Σόλσκιερ, είχε «χαρίσει» στη Γιουνάιτεντ το τρόπαιο, στον επικό τελικό του 1999 με την Μπάγερν Μονάχου, με γκολ στις καθυστερήσεις, όμως ο Νορβηγός το είχε πετύχει νωρίτερα: στο 90’+3′.

Στα 36 του ο Ρονάλντο είναι η μεγαλύτερη ελπίδα της Γιουνάιτεντ να επιστρέψει στους τίτλους, αλλά και του ίδιου του Σόλσκιερ να μη χάσει τη δουλειά του (παρά το γεγονός ότι μόλις πριν από τρεις μήνες ο σύλλογος επέκτεινε το συμβόλαιο συνεργασίας τους). Η διοίκηση του έφερε τον Πορτογάλο, που είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στην Αγγλία, τον Βαράν από τη Ρεάλ, και τον Τζέιντον Σάντσο, που κόστισε 90 εκατομμύρια ευρώ, και τώρα απαιτεί τρόπαια. Αλλά η ομάδα είναι, εδώ και πολύ καιρό, ντεφορμέ. Αποκλείστηκε από τη Γουέστ Χαμ στο Λιγκ Καπ, ηττήθηκε από την Αστον Βίλα, δεν «πείθει» ακόμη και στα ματς που κερδίζει, και μοιάζει να τα περιμένει όλα από τον «CR7».

Εκείνος κάνει ό,τι μπορεί. Η λατρεία του κόσμου, του έχει δώσει «φτερά». Πουθενά αλλού δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ. Ούτε στη Μαδρίτη, ούτε στο Τορίνο. Αλλά, ακόμη και ο Ρονάλντο, δεν μπορεί να είναι «μια ομάδα μόνος του». Και, όπως η Γιουνάιτεντ, νιώθει τον χρόνο να τελειώνει.