Ενας οπαδός πέταξε τη φανέλα του στην τουαλέτα. Κάποιος άλλος του… ευχήθηκε να σπάσει και τα δυο του πόδια.
«Γκονζάλο, μας πρόδωσες. Mόνο ο Μαραντόνα αγάπησε την πόλη μας πραγματικά».
«Στη Γιουβέντους; Ντροπή σου. Θα μπορούσες να πας οπουδήποτε αλλού».
Οι φίλοι της Νάπολι έβαλαν φωτιά στα social media, μόλις το αγγλικό SkySports μετέδωσε οτι ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στον μισητό ιταλικό Βορρά. Από τη στιγμή που η Γιουβέντους αποφάσισε να καταβάλει τη ρήτρα των 94 εκατ. ευρώ, που προβλέπει το συμβόλαιο του αργεντινού φορ, η ομάδα του δεν είχε τρόπο να τον κρατήσει κοντά της. Μόνον ο ίδιος μπορούσε να αρνηθεί, να υπηρετήσει το Τορίνο.
Αυτό περίμεναν από ‘κείνον στη Νάπολι και σε ολόκληρο τον ιταλικό Νότο: να βροντοφωνάξει ένα περήφανο «Οχι» στην κατ’ εξοχήν εκπρόσωπο της άρχουσας (ποδοσφαιρικής) τάξης. Αλλά εκείνος -που τον λάτρευαν σαν Θεό- τους πρόδωσε για 7,5 εκατομμύρια… αργύρια τον χρόνο. Και για το πρεστίζ, βεβαίως, που προσφέρει η «Γηραιά Κυρία».
Οι οπαδοί τα βλέπουν όλα με τα μάτια της ψυχής. Με το συναίσθημα. Ούτε που περνάει από το μυαλό τους ότι σε αυτή τη μετεγγραφή μπορεί να συναινεί -σιωπηρά- η ομάδα τους, η οποία θα εισπράξει δυόμισι φορές τα χρήματα που είχε δαπανήσει το 2013 για να τον αποκτήσει από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Κοντά στα 30 του, πια, ο Ιγκουαΐν δίνει την ευκαιρία στη Νάπολι να αγοράσει -με αυτά τα λεφτά- τρεις τέσσερις «παικταράδες». Αλλά, εκείνοι, σκέφτονται τα 36 του γκολ σε 35 ματς. Που, τώρα, θα τα βάζει για τη Γιουβέντους.
Οι σύλλογοι, αντιθέτως, προτάσσουν το συμφέρον τους. Την ψυχρή λογική. Η επιστροφή του «ασώτου» στην Μπορούσια του Ντόρτμουντ είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη. Το 2013, στα 21 του, ο Μάριο Γκέτσε έκανε κάτι που τραυμάτισε βαριά την ομάδα του: υπέγραψε στον μεγάλο αντίπαλο, την Μπάγερν Μονάχου, δείχνοντας τον δρόμο και σε άλλους παίκτες, οι οποίοι εγκατέλειψαν την εκπληκτική -εκείνη την εποχή- ομάδα του Κλοπ.
Η ιστορία των Βεστφαλών ίσως να είχε γραφτεί αλλιώς, αν μετά τον χαμένο τελικό του Champions League (2013) είχαν καταφέρει να κρατήσουν κοντά τους το «χρυσό παιδί» του γερμανικού ποδοσφαίρου. Ολη η πόλη είχε πέσει στα πόδια του για να μη φύγει. Αλλά ο Γκέτσε άκουσε μόνο τη φωνή της φιλοδοξίας του. Ενεργοποίησε τη ρήτρα του -35 εκατ. ευρώ- και άφησε τον σύλλογο που τον μεγάλωσε, στα κρύα του λουτρού.
Η Ντόρτμουντ, όχι μόνο συγχώρεσε τον «Ιούδα» της, αλλά και πλήρωσε 22 εκατ. ευρώ για να τον φέρει πίσω από το Μόναχο
Το μετάνιωσε πικρά. Στο Μόναχο πέρασε τρία εφιαλτικά χρόνια. Χτυπημένος από τραυματισμούς, ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Πεπ Γκουαρντιόλα, ο οποίος σχεδόν τον αγνοούσε. Ακόμη κι όταν χάρισε στη Γερμανία το Μουντιάλ του 2014, με το δικό του γκολ, η μοίρα του δεν άλλαξε. Οταν έγινε γνωστό οτι ο Αντσελότι θα διαδεχθεί τον Γκουαρντιόλα, ο Γκέτσε έτρεξε να μιλήσει στον Ιταλό. Προφανώς, ούτε ο νέος προπονητής του έδωσε ελπίδες. Ετσι, νοστάλγησε την παλιά του αγάπη. Την ομάδα που πρόδωσε, αν και κοντά της πέρασε τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της καριέρας του.
Εστειλε ένα μήνυμα προς τους οπαδούς της ζητώντας συγνώμη. Τους διαβεβαίωσε οτι σήμερα, που είναι πιο ώριμος, δεν θα έπαιρνε την απόφαση να τους «πουλήσει». Μάλλον δεν τους έπεισε. Σε σχετική σφυγμομέτρηση του Spiegel, το 60% (πάνω από 30.000 φίλοι της Ντόρτμουντ) απάντησαν ότι δεν τον θέλουν πίσω. Γι’ αυτούς ποτέ δεν θα πάψει να είναι «προδότης». Ο σύλλογος, όμως, το είδε διαφορετικά.
Η Μπορούσια Ντόρτμουντ του άνοιξε την αγκαλιά της, επειδή ακόμη πιστεύει στο ταλέντο του. Στο Μόναχο -λέει- του έλειψε η αγάπη. Ο Γκέτσε είναι από τους χαρακτήρες που χρειάζονται να νιώσουν την εμπιστοσύνη των άλλων, για να παίξουν με αυτοπεποίθηση. Ελπίζει οτι, στη δεύτερη θητεία του, θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Σε ένα περιβάλλον που γνωρίζει καλά, θα ξαναγίνει ο παλιός καλός Γκέτσε. Και -τότε- θα κερδίσει πάλι τις καρδιές των οπαδών. Με την επιστροφή του, η Ντόρτμουντ θέλει να στείλει κι ένα «μήνυμα» στον τελευταίο μεγάλο αστέρα της που της έχει μείνει πιστός: στον Μάρκο Ρόις. Να μη φύγει τώρα, που ήχησε το σύνθημα της μεγάλης αντεπίθεσης. Η Ντόρτμουντ, όχι μόνο συγχώρεσε τον «Ιούδα» της, αλλά και πλήρωσε 22 εκατ. ευρώ για να τον φέρει πίσω από το Μόναχο.
Ο Φίγκο, όταν εμφανίστηκε με τη φανέλα της μισητής αντιπάλου, οπαδοί της Μπαρτσελόνα πέταξαν στον αγωνιστικό χώρο μια… γουρουνοκεφαλή
Οι σύλλογοι συγχωρούν, οι οπαδοί (σχεδόν) ποτέ. Πριν από ακριβώς 16 χρόνια, στις 24 Ιουλίου 2000, το ποδόσφαιρο γνώριζε την κορυφαία -ίσως- ιστορία προδοσίας, όταν ο Λουίς Φίγκο (της Μπαρτσελόνα) υπέγραφε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ηταν ένα πραγματικό σοκ. Ακόμη και σήμερα, αυτή η κίνηση του πορτογάλου άσου θεωρείται ανεξήγητη.
Διότι στα πέντε χρόνια του στη Βαρκελώνη ήταν «βασιλιάς». Διότι δεν έφυγε από μια μικρότερη ομάδα για χάρη μιας μεγαλύτερης. Διότι ο Πεπ Γκουαρντιόλα του είχε βαφτίσει μια από τις κόρες του… Διότι η Μπαρτσελόνα του είχε -μόλις- προτείνει αναπροσαρμογή συμβολαίου, με αύξηση των αποδοχών του. Κι ενώ τον περίμενε να επιστρέψει από τις διακοπές του μετά το Euro, εκείνος πήγε και υπέγραψε προσύμφωνο με τον Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος είχε επιστρέψει στην προεδρία της Ρεάλ.
Στη Βαρκελώνη, ο Φίγκο ήταν -πια- επικηρυγμένος. Οπως αναμενόταν, στην πρώτη του επιστροφή στο «Καμπ Νου» έζησε μια κόλαση. Οταν εμφανίστηκε με τη φανέλα της μισητής αντιπάλου, οπαδοί της Μπαρτσελόνα πέταξαν στον αγωνιστικό χώρο μια… γουρουνοκεφαλή. Κέρματα, αναπτήρες και μπουκάλια έπεφταν… βροχή. Το γήπεδο γέμισε με ψεύτικα χαρτονομίσματα με τη μορφή του τυπωμένη πάνω τους. Επιστήμονες που μέτρησαν τα ντεσιμπλέλ των αποδοκιμασιών, είπαν οτι ισοδυναμούσαν με τον θόρυβο που κάνει ένα Boeing 747 κατά την απογείωσή του.
Αν και «προδότες» στο ποδόσφαιρο υπήρξαν πολλοί, σχεδόν για όλους τους υπόλοιπους θα μπορούσε να βρει κανείς κάποια ελαφρυντικά. Η «προδοσία» του Φίγκο, όμως, μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη του «δικού μας», του Γιώργου Δεληκάρη, ο οποίος το 1977 έφυγε από τον Ολυμπιακό για να πάει στον «αιώνιο» αντίπαλο. Ο Δεληκάρης επέστρεψε για πρώτη φορά στο «Καραϊσκάκη» τον Μάιο του 1979, ως αρχηγός του Παναθηναϊκού. Το τι έγινε, δεν περιγράφεται. Πολλά χρόνια αργότερα, δήλωσε πως μετάνιωσε πικρά για την επιλογή του.
Ισως επειδή αγωνίστηκε σε μόλις έξι παιχνίδια με την πράσινη φανέλα, πετυχαίνοντας μόνον ένα γκολ. Ενώ ο Φίγκο, γιατί να μετανιώσει; Ο Πορτογάλος έμεινε στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» πέντε χρόνια, κατακτώντας -μεταξύ άλλων- δύο πρωταθλήματα και ένα Champions League, προτού αποχωρήσει (το καλοκαίρι του 2005) για την Ιντερ.
Ας μην ανησυχεί ο Ιγκουαΐν. Το μίσος των οπαδών της Νάπολι δεν θα κρατήσει για πάντα. Ούτε οι φίλοι της Μπαρτσελόνα ασχολούνται -πια- με τον Φίγκο. Αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν οτι έχει πεθάνει. Εδώ και πολλά χρόνια.