Δεν ήταν εύκολο, αυτό που έκανε ο Ντέιβιντ Μπλατ. Οι περισσότεροι άνθρωποι διστάζουν να αποκαλύψουν ότι πάσχουν από κάποια σοβαρή, ανίατη ασθένεια. Φοβούνται να το παραδεχτούν, ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν θέλουν να τους λυπούνται, ούτε να τους συζητούν. Αποφεύγουν να στενοχωρήσουν τους αγαπημένους τους. Κλείνονται στον εαυτό τους. Παραιτούνται απ’ όλα. Παραδίδονται στη μοίρα τους.
Για τα δημόσια πρόσωπα είναι ακόμη πιο δύσκολο. Πολιτικοί, καλλιτέχνες, τηλεπερσόνες, αθλητές, «πρέπει» να δείχνουν υγιείς και δυνατοί. Περισσότερο απ’ όλους, οι «αστέρες» των σπορ, που στα μάτια των φιλάθλων είναι άτρωτοι. Υποτίθεται πως τίποτα απ’ όσα απειλούν τους… κοινούς θνητούς δεν μπορεί να τους αγγίξει. Ο ηγέτης, ο μαχητής, ο εξολοθρευτής των αντιπάλων, δεν δικαιούται να δείχνει ευάλωτος.
Ο κόουτς της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού άργησε να μιλήσει ανοιχτά για την περιπέτεια της υγείας του, επειδή και ο ίδιος δεν γνώριζε με ποιον τρόπο και σε ποιο βαθμό θα επηρεάσει την καθημερινότητά του. Υπάρχουν διάφορες μορφές Πρωτοπαθούς Προϊούσης Πολλαπλής Σκλήρυνσης (σκλήρυνσης κατά πλάκας, όπως είναι ευρύτερα γνωστή η ασθένεια) και τα συμπτώματα διαφέρουν, αναλόγως με την ηλικία και τον οργανισμό του ασθενούς. Αλλά δεν προσπάθησε να την κρατήσει μυστική, ούτε στιγμή. Για την ακρίβεια, ο γιατρός του Ολυμπιακού ήταν εκείνος που τον βοήθησε να ανακαλύψει το πρόβλημα.
Οι γιατροί του στο Ισραήλ τον είχαν διαβεβαιώσει ότι οι ενοχλήσεις που ένιωθε (δυνατοί πόνοι και αδυναμία των κάτω άκρων) οφείλονταν στη μέση του. Χειρουργήθηκε στη σπονδυλική στήλη, πέρυσι στο Τελ Αβίβ, όμως ο αμερικανο-ισραηλινός προπονητής δεν είδε καλυτέρευση. Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα για να πιάσει δουλειά, έδειξε τις εξετάσεις του στον γιατρό της ομάδας, κι εκείνος του συνέστησε να αναζητήσει αλλού την αιτία του προβλήματος. Οι νέες εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, φανέρωσαν τη δυσάρεστη πραγματικότητα.
Πλέον, το «μυστικό» του το γνώριζαν πολλοί. Γιατροί, φυσιοθεραπευτές, συνεργάτες του, παίκτες και, βεβαίως, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι. Ακόμη και κάποιοι δημοσιογράφοι του μπασκετικού ρεπορτάζ. Ενας από αυτούς τον περίμενε στην είσοδο των αποδυτηρίων, αμέσως μετά τον τελευταίο αγώνα του Ολυμπιακού για το πρωτάθλημα, τον περασμένο Μάιο, για να του σφίξει το χέρι. Γνώριζε για τον σκληρό αγώνα που ο κόουτς έδινε επί μήνες, ώστε το πρόβλημά του να μη διαταράξει την ηρεμία της ομάδας. Ανάμεσα σε φοβερούς πόνους, εξετάσεις, επισκέψεις σε γιατρούς, φυσιοθεραπείες και ασκήσεις ενδυνάμωσης στην πισίνα, ο Μπλατ δεν απουσίασε ούτε μια ώρα από τα καθήκοντά του. Κατάλαβε, αμέσως, ότι ο δημοσιογράφος ήξερε… «Σε ευχαριστώ για τη διακριτικότητά σου», του είπε. «Να διαβιβάσεις τις ευχαριστίες μου και σε όποιους άλλους (ρεπόρτερ) γνωρίζουν».
Είναι απίθανο, που ένα τόσο συνταρακτικό νέο το γνώριζαν τόσοι πολλοί, επί τόσους μήνες, αλλά δεν μίλησαν. Δεν έγραψαν. Μόνον κάποιες αοριστίες -ότι ο κόουτς αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας- είχαν διαδοθεί μέχρι χθες, που ο ίδιος αποφάσισε ότι είχε έρθει η στιγμή των αποκαλύψεων. Ακόμη μια απόδειξη του σεβασμού που χαίρει ο Μπλατ -ένας πραγματικός κύριος- στην κοινωνία του μπάσκετ.
«Νιώθω ανακούφιση που το αποκάλυψα. Δεν το σχεδίαζα πολύ καιρό να το κάνω, όμως ένιωσα ότι έπρεπε να το γνωστοποιήσω. Το έκανα γρήγορα και έγραψα όσα έγραψα. Αναλυτικά, ώστε να μη χρειάζεται, πλέον, να απαντώ σε σχετικές ερωτήσεις», εξήγησε στο ισραηλινό κανάλι Sport5 λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση της επιστολής του. Και τόνισε πως δεν προτίθεται να τα παρατήσει. «Δεν σκέφτομαι, καν, την πιθανότητα να σταματήσω. Κάποια μέρα θα γίνει, αλλά όχι λόγω της ασθένειάς μου».
Δεν έχει (οικονομική) ανάγκη, να εξακολουθήσει να εργάζεται. Και, μάλιστα, σε μια δουλειά τόσο απαιτητική, γεμάτη άγχος και ταξίδια. Είναι, ήδη, αρκετά πλούσιος, χάρη (και) στις επενδύσεις σε ακίνητα, που έκανε από πολύ νέος. Μόλις πέρυσι αγόρασε πέντε διαμερίσματα ενός ουρανοξύστη, στην πόλη Ραμάτ Χασαρόν του Ισραήλ. Θα μπορούσε να αφοσιωθεί στη θεραπεία του, να ξεκουραστεί, να ασχοληθεί με την περιλάλητη βιβλιοθήκη του (έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία), να ζήσει όσα θυσίασε στο βωμό της καριέρας του. Αλλά, δεν θα το κάνει. Το μπάσκετ είναι όλη του η ζωή. Τώρα έχει ένα λόγο παραπάνω, να μην αλλάξει την καθημερινότητά του: θα είναι η νίκη του απέναντι στην ασθένειά του.
Η συγκινητική του επιστολή έκανε, χθες, τον γύρο του Κόσμου, και ξεσήκωσε ένα πρωτοφανές κύμα συμπαράστασης. Πρώτη του ευχήθηκε η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η ομάδα με την οποία κατ’ εξοχήν έχει συνδέσει την προπονητική του σταδιοδρομία: «Μείνε δυνατός», του έγραψε. Ακολούθησαν παρόμοια μηνύματα από φίλους και αντίπαλους. Εκείνο του Ερυθρού Αστέρα ξεχωρίζει: «Δώσαμε πολλές μάχες μαζί… Μερικές φορές κερδίσαμε, κάποιες άλλες χάσαμε. Είναι πάντα μεγάλη τιμή να είμαστε αντίπαλοι. Στην επόμενη μάχη, θα μας έχεις στην ομάδα σου. Μείνε δυνατός, Ντέιβιντ».
Ο Ερικ ΜακΚόλουμ, ο αμερικανός γκαρντ που αγωνίστηκε στον Απόλλωνα Πατρών και τον Πανιώνιο, του έγραψε στο Twitter κάτι πολύ προσωπικό: «Σεβασμός για εσένα, κόουτς, και τη μάχη που δίνεις. Η γυναίκα μου είχε διαγνωστεί, κι αυτή, με πολλαπλή σκλήρυνση. Εχεις δίκιο, ότι η ασθένεια αυτή επηρεάζει κάθε έναν διαφορετικά, και ότι η άσκηση, η δραστηριότητα, η διατροφή και τα φάρμακα είναι το κλειδί για να διατηρήσεις μια καλή ποιότητα ζωής. Συνέχισε να προσπαθείς κάθε μέρα. Ο Θεός μαζί σου».
Δεν υπήρξε πρόκληση, στη ζωή του Μπλατ, που να τον έτρεψε σε φυγή. Αλλοτε νίκησε, άλλοτε ηττήθηκε, μα όλες τις αντιμετώπισε με θάρρος και ψυχραιμία. Τώρα, στα 60 του, ο γενναίος κόουτς είναι έτοιμος να δώσει τον πιο δύσκολο απ’ όλους τους αγώνες του. Με πίστη και αισιοδοξία, όπως πάντα. Και με όλο τον κόσμο στην ομάδα του.