Εκ των υστέρων δεν φάνηκε να είναι και τόσο δύσκολο.
Ο Γουσέιν Μπολτ έκοψε πρώτος και με χαρακτηριστική άνεση το νήμα στον τελικό των 200 μέτρων αργά το βράδυ της Πέμπτης στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο – όχι, πάντως με τα χέρια ψηλά, αλλά και πάλι χωρίς να κοπιάσει να καταβάλει τους αντιπάλους του.
Μόνο ένας Μπολτ, βέβαια, θα μπορούσε μετά να δηλώνει κουρασμένος και λιγάκι απογοητευμένος που το σώμα του δεν μπορούσε να «δώσει» έναν καλύτερο χρόνο από το 19.78 που έφερε.
Με ή χωρίς παγκόσμιο ή ολυμπιακό ρεκόρ, με ή χωρίς δραματικά φώτο-φίνις αφού τερμάτισε αρκετά μέτρα μπροστά από τον Αντρέ ΝτεΓκράς, μέσα στο ψιλόβροχο που έπεφτε στο στάδιο «Ζοάο Χαβελάνζε» του Ρίο, η ιστορία των Αγώνων γράφτηκε και ο Γουσέιν Μπολτ υλοποίησε ένα προσωπικό του στοίχημα.
Τρεις συνεχόμενοι τελικοί στα 100 και στα 200 μέτρα, σε τρεις συνεχόμενους Αγώνες, σύνολο έξι χρυσά. Και η όχι ευκαταφρόνητη συνέχεια αυτού του στοιχήματος: δύο ως τώρα -και αν όλα πάνα καλά σε λίγο θα γίνουν τρία- χρυσά στη σκυταλοδρομία 4×100 για τη Τζαμάικα.
Μόνο δύο λέξεις μπορούν να το αποδώσουν αυτό: «απόλυτη κυριαρχία» ή «ιστορική διάκριση». Και ίσως ούτε και αυτές.
Δίπλα του, οι νεότεροι που έρχονται για να διεκδικήσουν και αυτοί ένα μέρος στην ολυμπιακή ιστορία, όπως ο Καναδός Αντρέ ΝτεΓκράς, αυτός που στα προημιτελικά τερμάτισε χαμογελαστός δίπλα στον Μπολτ και στον τελικό με μια ορατή διαφορά.
Τρίτος οριακά και μόλις στο νήμα, ο γάλλος Κριστόφ Λεμέτρ που πανηγύρισε δεόντως το μετάλλιο που του χάρισε το φώτο-φίνις, τρία χιλιοστά του δευτερολέπτου μπροστά από τον Βρετανό Ανταμ Τζέμιλι.
«Είναι η τελευταία συμμετοχή σε Αγώνες;» ρώτησαν τον Μπολτ αμέσως μετά την κούρσα. «Απολύτως ναι», απάντησε.
Το τέλος της ολυμπιακής καριέρας ενός από τους πιο αναγνωρίσιμους και ταλαντούχους αθλητές του στίβου γράφεται όπως θα ήθελε, τη στιγμή που πρέπει, με ένα τρόπο που θα χρειαστούν πολλές ίσως γενιές αθλητών για να τον ξεπεράσουν.