Στην ιστορική συμφωνία των Δυτικών με το Ιράν σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμά του έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για λογαριασμό της διοίκησης Μπαράκ Ομπάμα, ενώ τώρα, ως σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του μέλλοντος προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, θα επαναδιαπραγματευτεί τις σχέσεις Ουάσινγκτον – Τεχεράνης, οι οποίες τόσο διασαλεύτηκαν επί προεδρίας Τραμπ και μάλιστα σε βαθμό σχεδόν πολεμικό.
Ο Τραμπ, ως γνωστόν, λίγες ημέρες μετά τις εφετινές προεδρικές εκλογές ζήτησε επειγόντως εισηγήσεις για αεροπορικά πλήγματα εναντίον πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.
Η νέα αμερικανική στρατηγική στο Κινεζικό, περί εξισορρόπησης των αντιθέσεων σε όλα τα επίπεδα, από την οικονομία μέχρι τις περιφερειακές γεωπολιτικές εντάσεις, θα είναι επίσης ένα από τα πεδία στα οποία θα ξεδιπλώσει για λογαριασμό της διοίκησης Μπάιντεν το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στη διπλωματία ουσίας.
Ο λόγος για τον ταλαντούχο κύριο Τζέικ Σάλιβαν, μόλις 44 χρόνων.
Ο Σάλιβαν, το 2012, όταν δούλευε για λογαριασμό της Χίλαρι Κλίντον στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, γοήτευσε τον Ομπάμα με τις γνώσεις του γύρω από διάφορα θέματα γεωπολιτικής, με επίκεντρο την Ασία. Του είχε εξηγήσει τότε, όπως γράφει και η Repubblica, το παιδικό αλλά αμείωτο μέχρι και σήμερα πάθος του για τη Γεωγραφία αλλά και τη δημοσιογραφία (οι πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις του έγιναν στον ιστότοπο The Atlantic).
Γεννημένος στη Μινεάπολη της Μινεσότα από οικογένεια της τυπικής μεσαίας τάξης των ΗΠΑ, διακρίθηκε για τις μαθητικές επιδόσεις του, για την έφεσή του στα σπορ και για την αγάπη του στη δημοσιογραφία (υπήρξε και εκδότης του σχολικού εντύπου).
Οι σπουδές του ήταν ανάλογες των προσόντων του: έλαβε πτυχίο Πολιτικών Επιστημών από το Γέιλ, έκανε διδακτορικό στις Διεθνείς Σχέσεις στην Οξφόρδη, συνέχισε με Νομική, στο Γέιλ πάλι. Καθώς κατάφερε να έχει ένα από τα πιο «δυνατά» βιογραφικά μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα, συνεργάστηκε στενά με τον Ομπάμα αλλά και με τη Χίλαρι, ιδίως στην προεκλογική καμπάνια της, το 2016.
Υπήρξε και σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Μπάιντεν, όταν εκείνος ήταν αντιπρόεδρος του Ομπάμα, με πεδία «δράσης» του το Λιβυκό και το Συριακό.
Η μεγάλη στιγμή του όμως μάλλον ήταν το δώρο που του έκανε ο Ομπάμα, το 2013, όταν τον τοποθέτησε επικεφαλής ομάδας διπλωματών σε μυστικές συναντήσεις (στο Ομάν και στη Γενεύη) με ιρανούς διπλωματικούς παράγοντες.