Αυτή την κόντρα ποιος θα την πάρει; Ή μάλλον θα την ξαναπάρει. Και θα την ξαναπάρει. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια (για να μιλάμε με τραγούδια). Όσο κρατάει και ο απόηχος της ιδιαίτερης «ξύλινης» φωνής του βάρδου Γρηγόρη Μπιθικώτση, ύστερα από την αποδημία του.
Λένε πως οι μεγάλοι της Τέχνης δεν έχουν το ίδιο μεγάλους κληρονόμους. Διεθνώς. Στην προκείμενη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να κρίνει αν ισχύει. Η αποτίμηση της Ιστορίας έχει τον λόγο. Πάντως, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης (τζούνιορ) πήρε τον δρόμο του τραγουδιού, όπως ο πατέρας του, που είχε την τύχη να τραγουδήσει και να σηματοδοτήσει με τη φωνή και την ερμηνεία του μεγάλα έργα. Και η ετεροθαλής αδελφή του Άννα Μπιθικώτση πήρε τον δρόμο της ποίησης. Και οι δύο «με όνομα βαρύ σαν ιστορία» (είπαμε, για να μιλάμε με τραγούδια).
Κόντρα, είπαμε; Όχι, δεν είναι κόντρα. Δεν υπάρχει κόντρα, μου εξηγεί ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Απλώς έστειλε ένα προειδοποιητικό εξώδικο, μαζί με τη μητέρα του, στην ετεροθαλή αδελφή του Άννα, ζητώντας της να σεβαστεί «την τελευταία επιθυμία του πατέρα τους, που την έγραψε πολύ σοβαρά». Και την έγραψε σε μία δημόσια διαθήκη που ανοίχτηκε μετά την αποδημία του Σερ (στις 7 Απριλίου 2005).
Στην οποία διαθήκη, από το 2002 ακόμη, όριζε ρητώς ποια περιουσιακά στοιχεία πηγαίνουν καταρχάς σε καθέναν από τους κληρονόμους του: «Στις κόρες μου από τον πρώτο μου γάμο με τη Θεοκλεία έχω γράψει μια οικία στην Αργυρούπολη που αποτελείται από τέσσερα μαγαζιά και τρεις ορόφους. Τα τέσσερα μαγαζιά είναι γραμμένα στην κόρη μου Αναστασία και στην εγγονή μου Αθηνά, παιδί της κόρης μου Άννας από τον πρώτο της γάμο (…) Πάνω από τα μαγαζιά στον πρώτο όροφο κατοικεί η πρώτη γυναίκα μου Θεοκλεία, τον οποίον έχουμε εξ ημισείας. Μετά τον θάνατο της μητέρας τους και τον δικό μου τον δικαιούνται τα παιδιά μας Άννα και Τασία. (…) Επίσης, στις κόρες μου Άννα και Αναστασία τους έχω γράψει από ένα εξοχικό σπίτι στο Πόρτο Ράφτη στη θέση “Αυλάκι”. Τον γιο μου από τον δεύτερο μου γάμο με τη Μεταξία, Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον θεωρώ φυσικό μου διάδοχο και συνεχιστή της ιστορίας μου στα καλλιτεχνικά μου δρώμενα. Έχουμε γράψει στον γιο μου Γρηγόρη εγώ και η γυναίκα μου Μεταξία το σπίτι στο Χαλάνδρι. Επίσης, το εξοχικό σπίτι στον Κάλαμο στη θέση “Αγκώνα” και ένα χωράφι στο Μαρκόπουλο. (…) Στα καλλιτεχνικά μου δικαιώματα νόμιμος δικαιούχος είναι η γυναίκα μου Μεταξία Μπιθικώτση».
Με δυο λόγια, τα πνευματικά δικαιώματα (μεγάλων επιτυχιών που είχε συνθέσει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, όπως οι «Αμφιβολίες», το «Γεννήθηκες για την καταστροφή», «Επίσημη αγαπημένη», «Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα» και άλλες πολλές), αλλά και τα συγγενικά και τα εκτελεστικά (είχε αρκετές συμμετοχές σε ηχογραφήσεις ως σολίστ στο μπουζούκι) τα έγραψε στη δεύτερη γυναίκα του Μεταξία. Και όρισε τον γιο τους, Γρηγόρη Μπιθικώτση συνεχιστή της ιστορίας του στα καλλιτεχνικά. Εξ ου και τώρα, «που ξεχείλισε το ποτήρι», όπως ο τελευταίος μου είπε, «ζητάμε ουσιαστικά από την Άννα και από όλους να αποδεχθούν ότι οποιοσδήποτε θέλει να προβάλλει το έργο του Γρηγόρη Μπιθικώτση να έχει την άδεια της μητέρας μου και τη δική μου. Η συγκεκριμένη δεν τη ζήτησε ούτε γραπτά, ούτε προφορικά».
Και δεν μιλάει, όπως μου εξηγεί στη συνέχεια, για τη σειρά συναυλιών – αφιερωμάτων που είχε οργανώσει για το καλοκαίρι, η Άννα Μπιθικώτση με την εταιρεία Notebook και τη συμμετοχή αρκετών καλλιτεχνών. Δεν ήταν αυτή η αφορμή για το εξώδικο και ας γράφτηκε, επιπόλαια, σε αρκετούς ιστότοπους. Άλλωστε, οι συναυλίες – αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη και στον Γρηγόρη Μπιθικώτση, υπό τον τίτλο «Ο ρεμπέτης και ο Σερ» έχουν ακυρωθεί από τις 6 Ιουλίου, με ανακοίνωση της εταιρείας, καθώς λόγω «ορισμένων καλλιτεχνικών διαφωνιών, κρίναμε ότι είναι περισσότερο σώφρον να μη μεταδώσουμε το κλίμα ανομοιογένειας που προέκυψε…».
«Δεν θα ήθελα να καταλήξουμε στα δικαστήρια με την αδελφή μου», είναι η ευχή που εκφράζει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, θεωρώντας ότι έστω και τώρα θα τους ακολουθήσει και θα σεβαστεί τη βούληση του πατέρα τους, ώστε «να ησυχάσει εκεί που βρίσκεται».
Ο ίδιος ο Σερ του λαϊκού τραγουδιού είχε αποτρέψει την κόρη του Άννα, όσο ζούσε, να δημιουργήσει «Ορχήστρα Γρηγόρη Μπιθικώτση», με ανοιχτή του επιστολή προς τα μέσα ενημέρωσης, όπου δήλωνε ότι δεν αναγνωρίζει καμία ορχήστρα με το όνομά του, «έστω και αν αυτοί που το χρησιμοποιούν φέρουν το επώνυμό μου».
Κόντρα στη διαθήκη, έξι χρόνια μετά την αποδημία του Μπιθικώτση, τον Ιούλιο του 2011, ειδικά ως προς τα «καλλιτεχνικά δικαιώματα», είχε προσφύγει με αγωγή της η Αναστασία Μπιθικώτση. Ζητώντας «να μην είναι η μοναδική κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του πατέρα της η δεύτερη σύζυγός του Μεταξία Μπιθικώτση, αλλά να αναγνωριστεί ότι πρέπει να έχουν ίδιο μερίδιο οι πιο κοντινοί συγγενείς του» και κληρονόμοι του. Τελικά, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας ασπάστηκε τη βούληση του Σερ Μπιθί στη διαθήκη και αποφάνθηκε υπέρ της δεύτερης συζύγου του Μεταξίας Μπιθικώτση.
Μόλις την Τετάρτη, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ο νεότερος, με επιστολή μέσω του δικηγορικού του γραφείου, την οποία ανήρτησε στο Facebook, εξηγούσε σαφώς τους λόγους για το εξώδικο που έστειλε στην ετεροθαλή αδελφή του: «Δυστυχώς και παρά το ότι η ίδια πολύ καλά γνωρίζει ότι η μητέρα μου Μεταξία Μπιθικώτση και εγώ είμαστε οι αποκλειστικοί και νόμιμοι δικαιούχοι του περιουσιακού (πνευματικά και συγγενικά) και ηθικού δικαιώματος αντίστοιχα, στο σύνολο του έργου του αείμνηστου Γρηγόρη Μπιθικώτση, εκείνη εξακολουθεί χωρίς νόμιμο δικαίωμα και χωρίς τη δική μας άδεια, να πραγματοποιεί, όπως και κατά το παρελθόν έπραττε, μουσικές εκδηλώσεις – παραστάσεις – συναυλίες με θέμα το έργο του μεγάλου δημιουργού και μάλιστα χωρίς να πληρούνται οι προδιαγραφές που αρμόζουν σε μια τέτοια παρουσίαση».
Μένει να θυμηθούν, όσοι πρέπει να το πράξουν, εκείνο που ο ίδιος ο Σερ Μπιθί ήθελε: να μην ακούγεται το όνομά του για οτιδήποτε άλλο εκτός από το έργο του.