Ενα φιλειρηνικό συλλαλητήριο έγινε στο Τελ Αβίβ το περασμένο Σάββατο και προσέλκυσε αρκετές χιλιάδες διαδηλωτές. Οι συγκεντρωθέντες ζήτησαν οριστικό τερματισμό της σύγκρουσης μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ και των ομάδων της Χαμάς, ενώ απαίτησαν από την ισραηλινή κυβέρνηση να εργαστεί ειλικρινώς για να επιλυθεί το Παλαιστινιακό. Στο πλήθος απευθύνθηκε και ο γνωστός ισραηλινός συγγραφέας Νταβίντ Γκρόσμαν, ο οποίος εξεφώνησε λόγο υπέρ της συμφιλίωσης των δύο πλευρών και της αρμονικής συμβίωσής τους.
Ο Γκρόσμαν ξεκίνησε ζητώντας συγγνώμη από τα παιδιά και των δύο πλευρών «που έζησαν τον τελευταίο πόλεμο», και από τους μικρούς Παλαιστινίους της Γάζας και από τους συνομηλίκους τους Ισραηλινούς, επειδή «θα μεγαλώσουν με το τραύμα των βομβαρδισμών και των ρουκετών». Η συγγνώμη του αφορούσε και τη δική του ευθύνη, όπως είπε, επειδή «δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ζωής που δικαιούται κάθε παιδί σε αυτόν τον κόσμο».
Ερχόμενος στην ουσία των γεγονότων, ο Γκρόσμαν υποστήριξε ότι απεδείχθη πάλι πως οι δύο πλευρές, «το Ισραήλ και η Χαμάς», είναι παγιδευμένες στον φαύλο κύκλο του αίματος. Οι δεκαετίες που έχουν περάσει δημιούργησαν έναν «αυτόματο μηχανισμό επανάληψης των ίδιων ενεργειών», δηλαδή του πολέμου. Ο συγγραφέας είπε ότι «τα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία», εκατέρωθεν, είναι αυτά που ευθύνονται για τη διαιώνιση του αλληλοσκοτωμού.
Επειδή ο ίδιος είναι εβραίος, τον απασχόλησε η αδυναμία του Ισραήλ να σταματήσει τον πόλεμο: «Ερωτώ, πώς είναι δυνατόν η χώρα μου, ένα κράτος που έχει αποθέματα δημιουργικότητας, εφευρετικότητας και τόλμης, να μην μπορεί να μετατρέψει την τεράστια στρατιωτική δύναμή της σε μοχλό μεταβολής της πραγματικότητας», δηλαδή «να μας απαλλάξει από την κατάρα των περιοδικών πολέμων». Παραδέχθηκε, βέβαια, ότι «ο πόλεμος είναι ευκολότερη υπόθεση από την ειρήνη». Ειδικώς εκεί. Διότι στην Παλαιστίνη ο πόλεμος απλώς διακόπτεται και συνεχίζεται επ’ άπειρον, ενώ οι ειρηνευτικές διαδικασίες είναι δύσκολες, αφού απαιτούν κάποια αρχή.
«Εμάς τους Ισραηλινούς θα μας κάνει ο τελευταίος πόλεμος να καταλάβουμε ότι από ένα σημείο και μετά η στρατιωτική δύναμή μας δεν έχει πλέον σημασία; Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο και βαρύ είναι το σπαθί που κρατάμε, στο τέλος οποιοδήποτε σπαθί είναι αμφίστομο» είπε ο Γκρόσμαν, υπαινισσόμενος ότι και το ίδιο το Ισραήλ πλήττεται από τη μιλιταριστική πυγμή του.
Η έγνοια του συγγραφέα αφορά το μέλλον των σχέσεων μεταξύ εβραίων και μουσουλμάνων εντός του Ισραήλ, αφού «αυτό που συνέβη στους δρόμους είναι τρομερό και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί». Ο λόγος, βέβαια, για το λιντσάρισμα ανθρώπων εν μέση οδώ, μία κτηνωδία που «αντιπροσωπεύει το χυδαιότερο επίπεδο μίσους και σκληρότητας». Ο Γκρόσμαν είπε ότι το Ισραήλ είναι κράτος δικαίου και ότι περιμένει να δει «τους εγκληματίες να δικάζονται». Ωστόσο η βαριά σκιά των γεγονότων των τελευταίων εβδομάδων θα επηρεάσει και τις τυχόν καινούργιες εκλογές.
Ο «Μπίμπι» και οι άλλοι
«Είναι εύκολο να μαντέψει κανείς ότι οι πολιτικοί θα εκμεταλλευτούν την αγωνία και τη δυσπιστία, τον ρατσισμό και την επιθυμία για εκδίκηση. Τα χαμηλότερα ένστικτα θα γίνουν το καύσιμο της επόμενης προεκλογικής εκστρατείας και οι ταραχοποιοί θα έχουν χώρο να δράσουν». Ποιοι είναι όμως αυτοί οι «ταραχοποιοί;» Ας μας εξηγήσει ο συγγραφέας, όπως εξηγήθηκε και στην πλατεία του Τελ Αβίβ το Σάββατο: «Ολοι ξέρουμε ποιος θα κερδίσει. Ολοι ξέρουμε πώς θα μοιάζει η ζωή στο Ισραήλ αν οι εξτρεμιστές, οι εθνικιστές και οι ρατσιστές, νομοθετήσουν. Αρα ο αγώνας δεν διεξάγεται μεταξύ των Αράβων και των Ισραηλινών, αλλά μεταξύ εκείνων, και από τις δύο πλευρές, που λαχταρούν να ζήσουν ειρηνικά, σε δίκαιη συνύπαρξη, και εκείνων που θρέφονται από το μίσος και τη βία».
Η κατακλείδα του λόγου του ήταν ευχολόγιο για κάποια μελλοντική ειρηνική συνύπαρξη στην Παλαιστίνη, με παράλληλη ενίσχυση των «υγιών δυνάμεων» μέσα στις δύο κοινωνίες, «αυτών που αρνούνται να γίνουν συνεργάτες της απόγνωσης» όπως είπε. Ο Γκρόσμαν δεν δήλωσε αισιόδοξος («κάποιο καινούργιο πολεμικό κύμα μπορεί να ξεσπάσει»), ωστόσο είναι βέβαιος ότι οι παραπάνω «υγιείς δυνάμεις» την επόμενη φορά θα αντισταθούν, προβάλλοντας σταθερά την «προσήλωση στην ιδέα της ειρήνης και της ισότητας, με δίκαιη συνεργασία Παλαιστινίων και Ισραηλινών».