Το ενδεχόμενο το βράδυ της 24ης Απριλίου να πάρει τα ηνία της Γαλλίας στα χέρια της η Μαρίν Λεπέν «δεν μπορεί να αποκλειστεί. Δεν υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες. Είναι όμως δυνατό. Ο δεύτερος γύρος θα είναι πιο έντονος. Από τότε που άρχισαν οι δημοσκοπήσεις το βράδυ του πρώτου γύρου ενόψει του δεύτερου, δεν υπήρξε ποτέ τόσο μικρή διαφορά», προειδοποιεί ο Ζερόμ Φενολιό.
Συνομιλώντας με τον Αλντο Κατσούλο, τον ανταποκριτή της Corriere della Sera στο Παρίσι για την κάλυψη των προεδρικών εκλογών, ο διευθυντής της Le Monde, της πιο σημαντικής εφημερίδας της Γαλλίας και μίας εκ των πιο εγκρίτων στον κόσμο, σημείωσε καταρχάς πως η πλειονότητα των ψηφοφόρων του Ζαν-Λικ Μελανσόν (22%) μάλλον θα στηρίξει με την ψήφο της τον Εμανουέλ Μακρόν.
Ωστόσο, «οι υποστηρικτές του Μελανσόν δεν είναι όλοι ίδιοι» και αυτό σημαίνει πως «υπάρχουν κάποιοι που θα ψηφίσουν την Λεπέν, από μίσος για το σύστημα […] Μερικοί είναι παραδοσιακοί σοσιαλιστές, που δεν συμπαθούν τον Μακρόν, αλλά τον προτιμούν από την Λεπέν. Αλλοι είναι νεότεροι, αρκετοί ψηφίζουν πρώτη φορά. Μεταξύ αυτών κυριαρχεί ο πειρασμός να διαμαρτυρηθούν κατά του συστήματος. Το οποίο ενσαρκώνει ο Μακρόν», υπενθύμισε ο 55χρονος γάλλος δημοσιογράφος.
«Η Αριστερά αισθάνεται προδομένη»
Ερωτηθείς γιατί ο νυν πρόεδρος της Γαλλίας είναι αντιπαθής και κάθε άλλο παρά δημοφιλής μεταξύ πολλών ψηφοφόρων της Αριστεράς σημείωσε πως «κυβέρνησε από τα δεξιά αλλά τώρα χρειάζεται τις ψήφους των αριστερών. Για τη μετριοπαθή Δεξιά έκανε τα πάντα. Εχει εξαιρετική σχέση με τον Σαρκοζί, για παράδειγμα, ενώ η σχέση του με τον Ολάντ, του οποίου υπήρξε υπουργός, είναι ανύπαρκτη. Η Αριστερά αισθάνεται προδομένη. Για αυτό ο δεύτερος γύρος θα είναι πολύ δύσκολος».
Το ότι το κλίμα δεν είναι γενικά ευνοϊκό (όχι μόνον μεταξύ των Αριστερών) για τον γάλλο πρόεδρο, δεν οφείλεται τόσο στο έργο του. «Ο οικονομικός απολογισμός είναι θετικός, η ανεργία μειώθηκε, ο Μακρόν κατάφερε να προσαρμοστεί στις συνθήκες, να αντιμετωπίσει την πανδημία, να δώσει ώθηση στην οικονομία», αναγνώρισε ο Φενολιό.
«Αλλά ο κοινωνικός απολογισμός είναι αρνητικός. Η περιθωριοποίηση δεν περιορίστηκε. Ο Μακρόν είναι ένας νέος πολιτικός που ενήργησε ωσάν γέρος. Δεν ενεργοποίησε μηχανισμούς υπέρ της συμμετοχικότητας, δεν εκσυγχρόνισε την κοινωνία, όπως έκανε με τον τρόπο του ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν, και δεν προέβη σε απαραίτητες πολιτικές μεταρρυθμίσεις, οπότε το κοινοβούλιο δεν μετράει πλέον καθόλου. Ακόμη χειρότερα, πως δεν μετράνε πλέον καθόλου το αισθάνονται οι ίδιοι οι πολίτες», συμπλήρωσε.
Γοητεία και κυνικότητα
Σύμφωνα με τον Φενολιό ο Εμανουέλ Μακρόν «είναι ανίκανος να επιδείξει ενσυναίσθηση. Πρόσωπο με πρόσωπο είναι πολύ αποτελεσματικός αλλά μέσα στο πλήθος νιώθει άβολα. Είναι μεγάλος σαγηνευτής, αλλά πίσω από τη σαγήνη του διακρίνεται μια κυνικότητα. Είναι ένας μοναχικός άνθρωπος. Αποφασίζει τα πάντα, κάθε κίνηση, κάθε διορισμό, μαζί με τον γενικό γραμματέα των Ηλυσίων, Αλεξίς Κολέρ. Αμφιβάλλει για τη δική του εξουσία, και ως εκ τούτου εμφανίζεται αυταρχικός. Δεν κατάφερε να ιδρύσει ένα κόμμα. Είχε μια ομάδα που δεν στεκόταν πάντα στο ύψος των περιστάσεων: η εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων οφείλεται εν μέρει και στην απειρία του υπουργού Εσωτερικών Κριστόφ Καστανέρ. Δεν εξηγεί σχεδόν ποτέ τις αποφάσεις του και όταν το κάνει προδίδει την αλαζονεία του. Και, σε αντίθεση με τον Μελανσόν, δεν είναι σπουδαίος ομιλητής».
Ομως το ότι ο γάλλος πρόεδρος έχει μειονεκτήματα δεν τον καθιστά σε καμία περίπτωση χειρότερο από την αντίπαλή του. Γιατί «εάν η Λεπέν φτάσει στο Ελιζέ, θα επέλθει το τέλος της ΕΕ, ακόμη χειρότερα θα κινδυνεύσει η ίδια η Γαλλική Δημοκρατία. Γιατί η Δημοκρατία προέρχεται από την Επανάσταση. Και η Μαρίν Λεπέν, μαζί με τον Ερίκ Ζεμούρ, εκπροσωπούν την Αντίδραση, τη Γαλλία που δεν αποδέχτηκε ποτέ την Επανάσταση, τη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την παγκόσμια αδελφοσύνη, την ιδέα ότι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι και ότι ένας ξένος μπορεί να έχει τα ίδια δικαιώματα με έναν Γάλλο. Αντιθέτως αντιλαμβάνονται το έθνος ως ένα ζωντανό σώμα και τους ξένους ως έναν ιό που επιτίθεται εναντίον του και το φθείρει. Υπάρχει μια γραμμή που ξεκινά από τη Βανδέα (όπου σημειώθηκε αντεπανάσταση κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης στο πλαίσιο της οποίας σφιαγιάστηκαν χιλιάδες άνθρωποι από τις επαναστατικές δυνάμεις) και φτάνει στη σημερινή ακροδεξιά, περνώντας από την Παλινόρθωση, το καθεστώς του Βισί, τη Γαλλική Αλγερία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ερίκ Ζεμούρ ολοκληρώνει τις ομιλίες του φωνάζοντας: “Ζήτω η Δημοκρατία, αλλά πάνω απ’ όλα ζήτω η Γαλλία”. Ωσάν να ήταν δύο διαφορετικά πράγματα», εξήγησε ο Φενολιό.
Κληθείς να γίνει πιο συγκεκριμένος όσον αφορά τις πιθανότητες να κερδίσει η Μαρίν Λεπέν την εξουσία είπε πως «θα απαντούσα 25% αλλά το ποσοστό είναι τεράστιο. Ομως και το 20%, ή το 15%, θα ήταν τεράστιο. Επαναλαμβάνω η εκλογή της Λεπέν θα επέφερε όχι μόνον το τέλος της Ευρώπης, αλλά και της Γαλλικής Δημοκρατίας όπως την γνωρίζαμε, του γαλλικού πολιτικού πολιτισμού όπως τον έχουμε εξελίξει».