Χωρίς να περάσει καν μία εβδομάδα από την ειρηνευτική διάσκεψη για τη Λιβύη, που έγινε στο Βερολίνο, τα τύμπανα του πολέμου άρχισαν να χτυπούν και πάλι δυνατά. Ετσι τα συμπεράσματα του διεθνούς μίτινγκ έμειναν «νεκρό γράμμα». Καθώς δεν υπήρξαν συγκεκριμένα βήματα για την αποτροπή επανεκκίνησης των μαχών, οι συγκρούσεις ξέσπασαν με ακόμη μεγαλύτερη ένταση.
Ο υποδιευθυντής της Repubblica Τζανλούκα ντι Φέο έγραψε ένα άρθρο γνώμης για να καταλογίσει ευθύνες βραδύτητας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού ό,τι συμφωνήθηκε στο Βερολίνο την περασμένη Κυριακή δεν τηρείται και «απέχει πολύ από την υλοποίηση». Ο συντάκτης θεωρεί ότι στο Λιβυκό η Ευρώπη (στην οποία, φυσικά, δεν περιλαμβάνει την αποκλεισμένη από τη Γερμανία Ελλάδα) είναι δέσμια της επιφυλακτικότητας και της διπλωματίας της, λέει, δεν είναι καθόλου πρόθυμη να διακινδυνεύσει «κάποια αντιπαράθεση με τον Ερντογάν και τις αραβικές δυνάμεις».
Στέκεται λίγο και στην ενεργοποίηση της ξεχασμένης επιχείρησης «Σοφία», η οποία υποτίθεται ότι είναι εις θέσιν να ελέγξει αν τηρείται ή όχι το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη. Γράφει ότι ακόμη βρισκόμαστε στις κουβέντες για το «πώς» και το «πότε».
Το πρώτο πολεμικό επεισόδιο μετά το «Βερολίνο» ήταν η κατάρριψη ενός τουρκικού drone. Ο Χαλίφα Χαφτάρ «διαμήνυσε προς όλους ότι κανείς δεν θα πετά πάνω από την Τρίπολη χωρίς την άδειά του». Και την περασμένη Παρασκευή στα προάστια της πρωτεύουσας οι αψιμαχίες μεταξύ των εμπολέμων συνεχίστηκαν: κάποιες φωτιές, λίγες ριπές, «όλα μεγεθυμένα από την προπαγάνδα των δύο πλευρών».
Ο Ντι Φέο απαριθμεί τα βήματα της ξένης επέμβασης στη Λιβύη τις τελευταίες ημέρες, προτάσσοντας όμως (ως πιο ανησυχητικό φαινόμενο) τον εφοδιασμό του Χαφτάρ: «Από τα Εμιράτα έγιναν 20 πτήσεις μεταξύ 12 και 20 Ιανουαρίου». Επεκτείνεται και στους Τούρκους βέβαια, οι οποίοι στέλνουν σύρους μισθοφόρους εξάπτοντας στο μυαλό τους «το όνειρο ενός καλύτερου μέλλοντος» με καταβολή 2.000 δολαρίων κάθε μήνα στον καθένα τους.
Το συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι οι Λίβυοι, τελικά, θα πληρώσουν το μάρμαρο. Προς το παρόν φταίει ότι ο Χαφτάρ «μπλοκάρει την παραγωγή πετρελαίου» και κατ’ αυτόν τον τρόπο «στερεί από τη χώρα τον μοναδικό πόρο» της. Η αναφορά του στη γερμανίδα καγκελάριο κλείνει το άρθρο: «Η Μέρκελ στο Νταβός ήταν κατηγορηματική», τονίζει, «αφού είπε ότι πρέπει να εμποδίσουμε τη Λιβύη να γίνει μια νέα Συρία». Καλώς, αλλά «ποιος είναι πρόθυμος να παρέμβει για να σταματήσει τη βία;»