Φανταστείτε τη Γροιλανδία να μεταφέρεται με κάποιο μαγικό τρόπο, στις ΗΠΑ και να πέφτει πάνω της. Θα καλύψει έκταση όπου μένουν 65 εκατ. άνθρωποι, τη στιγμή που το μεγαλύτερο νησί του κόσμου έχει μόλις 56.000 κατοίκους.
Αν το νότιο άκρο του νησιού πέσει πάνω στο νότιο άκρο του Τέξας, οι παγετώνες του θα γλύφουν τις ακτές του Μεξικού, ενώ το βόρειο του άκρο θα φτάνει βαθιά στον Καναδά.
Η μεταφορά γίνεται από τον ρεπόρτερ του Atlantic, Ρόμπινσον Μάιερ, για να σας δώσει μία αίσθηση του πόσο τεράστια είναι η κλίμακα.
Σκεφτείτε επίσης, ότι το στρώμα πάγου που καλύπτει τη Γροιλανδία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη δεξαμενή γλυκού νερού στον πλανήτη. Πώς θα σας φαινόταν τώρα, αν επιστήμονες της NASA σας ανακοίνωναν τα συμπεράσματα μίας νέας έρευνας, που για πρώτη φορά κοίταξε όλα τα δεδομένα από το 1972 μέχρι το 2018 και κατέδειξε ότι η μάζα του στρώματος πάγου ξεκίνησε να μειώνεται -να λιώνει- την δεκαετία του ’80 και από τότε, έχει εξαπλασιαστεί. Αυτό έχει προκαλέσει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας παγκοσμίως κατά 6,85 χιλιοστά, από το 1972 μέχρι το 2010 και άλλα 6,85 χιλιοστά από το 2010 μέχρι το 2018. Η τρομερή επιτάχυνση της τήξης των πάγων είναι πλέον δεδομένη και, προς το παρόν, δεν φαίνεται να σταματά.
Τρισεκατομμύρια τόνοι πάγου έχουν ήδη χυθεί στις θάλασσες από τη δεξαμενή της Γροιλανδίας και η διαρροή συνεχίζεται.
Οι παγετώνες εξακολουθούν να λιώνουν, εξηγεί ο Ερίκ Ρινιό, συγγραφέας της συγκεκριμένης επιστημονικής εργασίας και ανώτερος επιστήμονας στη ΝASA. «Ακόμα και αν το στρώμα πάγου, ορισμένα διαστήματα τον τελευταίο χρόνο, ήταν εξαιρετικά κρύο και δεν έλιωνε γρήγορα, οι παγετώνες επιταχύνουν την κίνησή τους και έτσι το στρώμα χάνει όγκο».
Σκεφτείτε τη Γροιλανδία ως μία τεράστια παγωμένη θάλασσα στο εσωτερικό του νησιού, η οποία περικυκλώνεται από παγωμένους ποταμούς (τους παγετώνες), που κινούνται πιο γρήγορα, παίρνουν νερό από την εσωτερική θάλασσα και το αδειάζουν στον ωκεανό. Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, αυτοί οι ποταμοί επιταχύνουν ολοένα και πιο γρήγορα, μεταφέροντας πάγο από τον πυρήνα του νησιού με διπλάσια ταχύτητα από ό,τι στις δεκαετίες του ’90 και του 2000.
Από το 1972, το μεγαλύτερο νησί του πλανήτη έχει χάσει 5.000 φορές το νερό που χρησιμοποιεί η πόλη της Νέας Υόρκης σε έναν χρόνο -αλλά το μισό από αυτό, τα χρόνια 2010-2018
Με άλλα λόγια, οι παγετώνες βυθίζουν τη Γροιλανδία, με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό, αφαιρώντας πάγο από τον βυθό πιο γρήγορα από ό,τι λιώνει στην κορυφή. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι παγετώνες που χάνουν όγκο από τον βυθό είναι πιο ασταθείς και κινδυνεύουν περισσότερο με κατάρρευση. «Αν υπάρχει κίνδυνος απότομης ανόδου της στάθμης της θάλασσας στο μέλλον, αυτή θα σχετίζεται με την επιτάχυνση των παγετώνων και όχι με όσα συμβαίνουν στην επιφάνεια του πάγου», λέει ο Ρινιό.
Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει πως αν έλθει η πλήρης καταστροφή και λιώσουν ολοκληρωτικά οι πάγοι της Γροιλανδίας, η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει παγκοσμίως οκτώ ολόκληρα μέτρα.
Προηγούμενες έρευνες έχουν μελετήσει τα δεδομένα από ραντάρ, GPS και διάφορους δορυφόρους από το 1992 και μετά. Νωρίτερα, δεν υπήρχαν δεδομένα. Ομως, ο Ρινιό και οι συνεργάτες του επεξεργάστηκαν για πρώτη φορά τις φωτογραφίες από τους δορυφόρους Landsat της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας, οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από τη Γη από το 1972, φωτογραφίζοντας ανελλιπώς το ίδιο σημείο κάθε 16 ημέρες και ανέπτυξαν ένα λογισμικό με το οποίο ανέλυσαν τις διαφορές στις εικόνες για να μετρήσουν τη μείωση της παγωμένης μάζας.