Ο αστικός μύθος λέει πως όταν το 2002 βγήκε στις ελληνικές αίθουσες το «Μη Αναστρέψιμος» του αργεντινού σκηνοθέτη Γκασπάρ Νοέ, πολλές γυναίκες που είδαν την ταινία έπαθαν ό,τι και πολλοί θεατές μερικές δεκαετίες νωρίτερα με την ταινία «Jaws» του Στίβεν Σπίλμπεργκ που απέφευγαν να κολυμπήσουν στα… βαθιά στο ενδεχόμενο να έχουν μια ατυχή συνάντηση με έναν καρχαρία.
Και αυτό γιατί η σκηνή του παρά φύσει βιασμού της πρωταγωνίστριας, της Αλεξ (που υποδυόταν η, τότε, 37χρονη Μπελούτσι) σε μια υπόγεια διάβαση ήταν τόσο σοκαριστική, που για πολύ καιρό οι γυναίκες… απέφευγαν τις υπόγειες διαβάσεις.
Η ταινία αυτή, που είχε σκανδαλίσει κοινό και κριτικούς στην εποχή της, επέστρεψε το 2019 σε μια ειδική προβολή στη Βενετία στην νέα της έκδοση με τίτλο «Irréversible – Integral Invérsion» και με την κανονική χρονολογική σειρά, «σπάζοντας» έτσι τον γρίφο που έθετε στον θεατή η αυθεντική βερσιόν του 2002, όπου η αφήγηση γίνεται αντίστροφα από τη φυσική ροή της ιστορίας.
Με αφορμή την προβολή του «Irréversible – Integral Invérsion» στο 76ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας η Μπελούτσι είχε μια ευκαιρία όχι μόνο να μιλήσει ξανά για εκείνη την τρόπον τινά εμβληματική ταινία, αλλά και να συναντηθεί ξανά με τον πρώην σύζυγο της (και συμπρωταγωνιστή της στο «Μη Αναστρέψιμος»), Βενσάν Κασέλ –και μάλιστα για πρώτη φορά μετά το διαζύγιό τους, το 2013.
«Η νέα βερσιόν είναι ακόμα πιο “δυνατή” από την αρχική, καθώς τονίζει την αντίθεση ανάμεσα στην ομορφιά και τη βία», τονίζει η Μπελούτσι μιλώντας στα ιταλικά ΜΜΕ στο Λίντο, «όταν σκεφτόμαστε την συγκεκριμένη ταινία, μιλάμε για εξαιρετικά λεπτά ζητήματα που προκαλούν μεγάλη πολεμική – όπως και τώρα που βρισκόμαστε επίσης σε μια εποχή που τα ζητήματα αυτά πρέπει επειγόντως να συζητηθούν, διότι η πρωτοφανής βιαιότητα της εποχής μας αγγίζει τον καθένα από εμάς. Βλέπω τις νέες γενιές και διαπιστώνω ότι είναι πολύ πιο προετοιμασμένες από ό,τι ήμασταν εμείς προκειμένου να αντιμετωπίσουμε κατάφατσα αυτά τα ζητήματα. Δεν πρόκειται να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια σε κάποιον ή κάποιους, αλλά να προβούμε όλοι μαζί στη συζήτηση κάποιων θεμάτων που μπορούν να βελτιώσουν τη σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών. Η ταινία είναι όντως πολύ βίαιη, αλλά επίσης μιλάει και για συναισθήματα. Μιλάει για την οικειότητα, την αρμονία, την συνενοχή, αλλά και για ένα φοβερό έγκλημα όπως η σεξουαλική κακοποίηση».
Στη συνέχεια, αναφέρεται και στην σημερινή, 54χρονη εκδοχή της και το πως βλέπει τον εαυτό της τότε, ως μια 37χρονη ηθοποιό: «έκανα αυτή την ταινία πριν από πολύ καιρό και η μεγάλη διαφορά με το τότε είναι ότι πλέον έχω δύο κόρες (την Ντέβα και την Λεονί), οπότε δεν ξέρω αν σήμερα θα έπαιζα ξανά σε μια ταινία σαν και αυτή», επισημαίνει, προσθέτοντας πως «σήμερα, όταν με ρωτούν αν θέλω να συμμετάσχω σε μια ταινία, σκέφτομαι πρώτα απ’ όλα τις δυο κόρες μου. Να μην τις φέρω σε δύσκολη θέση – σκέφτομαι, ας πούμε, το πώς μπορούν αυτές να νιώσουν στο σχολείο, (να τους πει κάποιος κάτι για την μητέρα τους). Δεν είμαι πλέον μόνη στον κόσμο αυτό και αυτό συμβαίνει όταν γίνεσαι γονιός: φροντίζω λοιπόν να μην εκθέτω αρνητικά, με πράξεις μου, όχι μόνο τον εαυτό μου αλλά και τις κόρες μου. Όπως όλες οι μητέρες, εύχομαι και στις κόρες μου έναν καλύτερο κόσμο, όπου μπορούμε να συζητήσουμε και να φοβόμαστε λιγότερο να εκφράσουμε τον εαυτό μας».