Η ανησυχητικά επίδοση του ακροδεξιού κόμματος Vox στην Ισπανία κατά τις τελευταίες εκλογές δεν ήταν έκπληξη. Αυτό που είναι έκπληξη είναι ότι μετά την πολύ καλή παρουσία στην Ανδαλουσία, το Vox αναζήτησε και τελικά βρήκε ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.
Ηταν άλλωστε επίσης βέβαιη και η εξάπλωσή του και σε άλλες περιφέρειες, όπως και στην τοπική αυτοδιοίκηση με την πρώτη ευκαιρία που φυσικά δεν θα δίσταζε να αρπάξει.
Πώς απάντησαν τα άλλα κόμματα; Η απάντηση δείχνει ότι υπάρχει μια νέα τάση στην πολιτική σκηνή της Ισπανίας, γράφει ο Monde.
Οι συμμαχίες –άλλες αναμενόμενες, άλλες όχι– είναι λοιπόν η νέα πραγματικότητα στην πολιτική σκηνή της Ισπανίας. Πέντε κόμματα, οι Σοσιαλιστές, Λαϊκό Κόμμα (PP), Podemos, Cs και Vox, είναι το καθένα πάνω από το 10% και διεκδικούν μερίδιο, κάτι πρωτοφανές έπειτα από δεκαετίες δικομματισμού PP και Σοσιαλιστών.
Προ ημερών το PP και οι Ciudadanos κατέληξαν σε συμφωνία που θα τους επιτρέψει να πάρουν τον έλεγχο της περιφέρειας της Μαδρίτης όπου πάντως οι Σοσιαλιστές πλειοψήφησαν κατά τις τοπικές εκλογές της 26ης Μαΐου. Για αυτό χρειάστηκαν να διαπραγματευτούν με το Vox που θα τους δώσει τη στήριξή του.
Είναι άλλη μία περίπτωση, μετά την Ανδαλουσία, τον δήμο της Μαδρίτης και την περιφέρεια της Μούρθια που επαναλαμβάνεται το σενάριο της συνεργασίας από τις «τρεις Δεξιές», ανέφερε η γαλλική εφημερίδα.
Το άμεσο όφελος για το Vox είναι ότι κατάφερε να βρει ένα πολιτικό βάρος και ευκαιρία προβολής στα ΜΜΕ το οποίο είναι μάλλον δυσανάλογο με την πολιτική του επιρροή (είχε 10% στις εθνικές και 6% στις ευρωεκλογές). Και βέβαια μια πλατφόρμα για να εφαρμόσει –όσο και όπου μπορεί- την πολιτική του, έστω και αν χρειάστηκε να ρίξει πολύ νερό στο κρασί του.
Το πρόβλημα, όπως το διαπιστώνει ο Monde είναι ότι το PP και οι Cs κανονικοποιούν τον λόγο της ακροδεξιάς και ελαχιστοποιούν τις επιπτώσεις του.
Σε κάθε περίπτωση είναι μια ανησυχητική εξέλιξη για μια χώρα που ως σήμερα είχε να υπερηφανεύεται για την περιορισμένη επιρροή της Ακροδεξιάς, αντίθετα με άλλες ευρωπαϊκές χώρες κατά την δεκαετία που τελειώνει. Ωστόσο, τα κόμματα δεν φρόντισαν να φτιάξουν μια «ζώνη αποκλεισμού» για τον λόγο της Ακροδεξιάς.