«H δεξιοτεχνία, η ακρίβεια και η ευφυής απόσταξη του στιλ των λαϊκών χορών σχεδόν από ολόκληρο τον κόσμο διακρίνουν τα μπαλέτα Μοϊσέγιεφ και κάνουν το κοινό να ξεσπά σε χειροκροτήματα και επευφημίες κάθε φορά που τα βλέπει» έγραφαν οι New York Times. Τα περίφημα μπαλέτα, τα κορυφαία φολκλόρ χωρών ανά τον κόσμο, επιστρέφουν στη χώρα μας –μετά από 12 χρόνια απουσίας- με τη γνωστή δύναμή τους αλλά και με μία έκπληξη.
Θα δώσουν δύο παραστάσεις στο Ηρώδειο στις 29 και 30 Ιουνίου και άλλες δύο στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 4,5 και 6 Ιουλίου, στο πλαίσιο του εορτασμού του έτους Ελλάδας-Ρωσίας. Για το λόγο αυτό, πέρα από το φημισμένο κλασικό πρόγραμμα τους, θα παρουσιάσουν και τη δική τους προσέγγιση της ελληνικής χορευτικής παράδοσης, βασισμένη μουσικά σε συνθέσεις μεγάλων Ελλήνων δημιουργών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Τα μπαλέτα Μοϊσέγιεφ χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένα φολκλορικό χοροθέατρο και εγκυκλοπαίδεια χορού. Οχι αδίκως, αν σκεφτεί κανείς ότι στο ρεπερτόριο τους περιλαμβάνονται 300 διαφορετικοί χοροί. Μέχρι σήμερα, έχει ταξιδέψει σε περισσότερες από 60 χώρες γνωρίζοντας τεράστια αναγνώριση και αποδοχή. Εχουν καταφέρει να παρουσιάζουν ένα από τα πλουσιότερα ρεπερτόρια του κόσμου, ενώ οι παραστάσεις τους χαρακτηρίζονται από φως, χρώματα, εορταστικό πνεύμα, αισιοδοξία για τη ζωή και την «εξύψωση» του ανθρώπου ως μέλος του κοινωνικού συνόλου και ακόμη και σήμερα προκαλεί θαυμασμό η ισορροπία που πέτυχε ο Μοϊσέγιεφ στον συνδυασμό του αυθεντικού παραδοσιακού χορού και της θεατρικής αποτελεσματικότητας.
Τα μπαλέτα ιδρύθηκαν το 1937 στη Μόσχα και αποτελούν το πρώτο επαγγελματικό συγκρότημα παραδοσιακών και λαϊκών χορών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που μετράει πλέον σχεδόν 80 χρόνια ιστορίας. Ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής τους ήταν ο εξαιρετικός χορογράφος και ερευνητής των παραδοσιακών χορών, Ιγκόρ Μοϊσέγιεφ ο οποίος έχει τιμηθεί με τον τίτλο του Καλλιτέχνη του λαού της ΕΣΣΔ, του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας, με πολλά βραβεία και διακρίσεις και αποτελεί μία σπουδαία προσωπικότητα του 20ου αιώνα.
Αρχικά στην ομάδα συμμετείχαν ερασιτέχνες χορευτές, απόφοιτοι χορογραφικών σχολών και κάποιοι επαγγελματίες από το μπαλέτο Μπολσόι, δημιουργώντας όμως στην πορεία μία εξαιρετική και εξειδικευμένη σχολή, μιας και ο ίδιος ο Μοϊσέγιεφ είχε πάντα τη δυνατότητα να επιλέγει χορευτές τεχνικά άψογους.
Συνήθης πρακτική του, ήταν η αναδημιουργία σε δικές του χορογραφίες, παραδοσιακών ή ακόμη και μοντέρνων χορών, από τις χώρες τις οποίες επρόκειτο να επισκεφθεί το συγκρότημα του, ως ένα φόρο τιμής προς τη χώρα της φιλοξενίας τους. Η παρουσίαση αυτών των χορών ξεσήκωνε τα πλήθη που συνέρρεαν στις παραστάσεις.
Ενσωμάτωσε χορούς από την Ισπανία, Κορέα, Κίνα, Μογγολία, Γιουγκοσλαβία, Αργεντινή κ.α. Για την Ελλάδα χορογράφησε το περίφημο ‘Συρτάκι’ του Ζορμπά σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και μέχρι σήμερα αποτελεί μέρος της παράστασης τους. Το 2001 δήλωνε χαρακτηριστικά, «το να φέρουμε κοντά πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους είναι ο τελικός σκοπός των προσπαθειών μας. Περισσότερα από 60 χρόνια η ανάπτυξη εθνικών δεσμών μέσω διαπολιτιστικής φιλίας είναι το κορυφαίο μήνυμα της δουλειάς μας. Έτσι γνωριζόμαστε καλύτερα και ανταλλάσσουμε πολιτιστικά επιτεύγματα τα οποία είναι μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού».
Τίμησε τους λαούς του κόσμου με την εξιδανίκευση των χορών τους -την ενσαρκωμένη έκφραση των συναισθημάτων τους- πετυχαίνοντας να αποδώσει τα κυριότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των λαών και των παραδόσεών τους. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του ως προσωπογράφο των εθνών και έλεγε, « προσπαθώ να είμαι λακωνικός και πειστικός ώστε οι χοροί να αντανακλούν το χαρακτήρα του έθνους. Από ένα πλήθος πληροφοριών δημιουργώ μία εκδοχή η οποία ενσωματώνει τα πιο τυπικά και σημαντικά στοιχεία. Τα μικρότερης σημασίας τα εξαιρώ. Προσπαθώ να καταλάβω ένα έθνος όχι μόνο από τους χορούς, αλλά και από τη μουσική, ιστορία, παραδόσεις και έθιμα».