«Η Ελλάδα φυλάσσει τα σύνορά της. Δεν το κρύβουμε, το είπαμε ξεκάθαρα, παρεμποδίζουμε παράνομες διελεύσεις. Αυτό είναι κυριαρχικό μας δικαίωμα», ανέφερε ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης, σε συνέντευξή του, σχολιάζοντας και την ερώτηση της ολλανδής δημοσιογράφου κατά τη συνέντευξη Τύπου των Πρωθυπουργών Ελλάδας και Ολλανδίας το βράδυ της Τρίτης.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά FM», ο υπουργός Μετανάστευσης σημείωσε ότι «οι απολυτότητες των δικαιωματιστών, ότι το διεθνές δίκαιο λέει το ένα ή το άλλο, κάτι που ακούμε πολύ συχνά από αριστερούς πολιτικούς, δεν ανταποκρίνονται σε αυτό που πραγματικά λέει το διεθνές δίκαιο» και πρόσθεσε: «Αυτός που μπορεί δυνητικά να κινδυνεύει δεν αποκτά ένα παγκόσμιο δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης για να διαλέξει τη χώρα και το μέρος που θέλει».
Ο κ. Μηταράκης τόνισε ότι «το Μεταναστευτικό στην Ευρώπη έχει αλλάξει. Πλέον, μιλάμε για εργαλειοποίηση μεταναστών και στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών συνόρων και στην περίπτωση των συνόρων Λευκορωσίας-Πολωνίας, Λιθουανίας-Λετονίας και στην περίπτωση της Βόρειας Αφρικής με την Ισπανία».
Οπως επεσήμανε, «το Μεταναστευτικό δεν είναι το ρομαντικό Προσφυγικό που κάποιοι ίσως έχουν στο μυαλό τους, είναι πλέον οικονομικοί μετανάστες κατά μεγάλη πλειοψηφία, φάνηκε και από το ναυάγιο που σώσαμε νότια της Κρήτης και που η Τουρκία αρνήθηκε να πάρει πίσω και το πήραμε εμείς. Τα δύο τρίτα προέρχονται από ασφαλείς χώρες και το υπόλοιπο ένα τρίτο έρχονται μέσω ασφαλών χωρών, γι’ αυτό και ξεκινήσαμε μια διαδικασία με τις πρεσβείες Μπαγκλαντές και Πακιστάν για να απελάσουμε αυτούς που παρατύπως βρίσκονται στη χώρα μας».
Ο υπουργός υπογράμμισε ότι «στην Ελλάδα δεν θέλουμε να είμαστε η πύλη εισόδου της Ευρώπης. Αν υπάρχουν κράτη της ΕΕ που θεωρούν ότι πρέπει να πάρουν πολύ περισσότερους μετανάστες, ας ανοίξουν τα αεροδρόμιά τους και ας πάρουν όσο κόσμο θέλουν και ας δώσουν ανθρωπιστικές βίζες σε όσους θέλουν».
Τέλος, ο κ. Μηταράκης έκανε λόγο για «μεγάλες ιδεολογικές διαφορές στην Ευρωπαϊκή Ένωση» περιγράφοντας ότι «υπάρχει μία διχογνωμία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» και δίνοντας ως παράδειγμα «τη συνεχιζόμενη άρνηση της Επιτροπής να χρηματοδοτήσει την επέκταση του φράχτη του Έβρου ή τον φράχτη Λευκορωσίας-Πολωνίας». Ο φράχτης του Έβρου «θα γίνει με εθνικά κονδύλια, δεν είναι μεγάλα τα ποσά», σημείωσε.