Στον τελικό της Βαρκελώνης όλα ήταν εναντίον του Στέφανου Τσιτσιπά.
Είχε να αντιμετωπίσει τον Κάρλος Αλκαράθ, που αυτή τη στιγμή είναι ο πιο φορμαρισμένος τενίστας στον Κόσμο. Ο 19χρονος – φαινόμενο των κορτ πήγε στο κυριακάτικο ραντεβού με τον έλληνα πρωταθλητή, έχοντας κατακτήσει μέσα στο 2023 το ATP 250 στο Μπουένος Αϊρες και το Μάστερς στο Ιντιαν Γουέλς, και έχοντας φτάσει μέχρι τον τελικό στο Ρίο ντε Τζανέιρο (ATP 500). Με συνολικό ρεκόρ 22-2. Χωρίς να έχει χάσει ούτε ένα σετ στους τέσσερις προηγούμενους γύρους στη Βαρκελώνη.
Από τον νεαρό Ισπανό ο Στέφανος είχε να θυμάται μόνο ήττες, στους τρεις αγώνες στους οποίους είχαν βρεθεί αντίπαλοι στο παρελθόν. Η τελευταία ήταν πέρυσι, στο ίδιο κορτ, στα προημιτελικά του ίδιου τουρνουά, το οποίο στο τέλος κέρδισε ο Αλκαράθ. Αλλά η πιο οδυνηρή, τον Σεπτέμβριο του 2021 στο Αμερικανικό Οπεν. Ο Αλκαράθ είχε, μόλις, ενηλικιωθεί.
Ηταν και το ιστορικό του Τσιτσιπά στους τελικούς τέτοιων τουρνουά (500 βαθμών) εξαιρετικά δυσοίωνο. Στις εννέα προηγούμενες ευκαιρίες του να κερδίσει το τρόπαιο, απέτυχε και τις εννέα. Μάλιστα, ο πρώτος του χαμένος τελικός ήταν εκεί, στη Βαρκελώνη, τον Απρίλιο του 2018 (ηττήθηκε από τον Ράφα Ναδάλ). Είναι φοβερό. Ο κορυφαίος έλληνας τενίστας έχει κατακτήσει το ATP Finals και δύο τίτλους Μάστερς, όμως ακόμη δεν έχει καταφέρει να βάλει στη συλλογή του ένα ATP 500. Ακόμη κι αν δεν πρόκειται για κάποια «κατάρα», όπως πολλοί πιστεύουν, σίγουρα αυτό το σερί των αποτυχιών λειτουργεί, περίπου, ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Φάνηκε στο δεύτερο σετ του χθεσινού τελικού, όπου ο Τσιτσιπάς έδειχνε να έχει χάσει, εντελώς, το κουράγιο του. Ο απίθανος πιτσιρικάς από τη Μούρθια επικράτησε με 2-0 σετ σε μόλις 78 λεπτά. «Κάρλος, χαλάρωσε λίγο ρε φίλε. Τρομάζεις κόσμο έτσι όπως παίζεις», ήταν το γενναιόδωρο κομπλιμέντο που του χάρισε ο Στέφανος μετά τη λήξη της αναμέτρησης. Ο Αλκαράθ είναι ο πρώτος τινέιτζερ που θριαμβεύει στη Βαρκελώνη για δεύτερη διαδοχική φορά μετά τον Ναδάλ πριν από 17 χρόνια. Κατέχει, ήδη, έναν γκραν-σλαμ τίτλο (το Αμερικανικό Οπεν του 2022), και δείχνει έτοιμος να επαναλάβει την επιτυχία του στο χώμα, που είναι και η αγαπημένη του επιφάνεια (53 νίκες σε 65 ματς).
Για τον Τσιτσιπά, αυτός ήταν ο δεύτερος χαμένος τελικός μέσα στο 2023 (μετά το Αυστραλιανό Οπεν) και ο πέμπτος (χαμένος) στη σειρά: Σινσινάτι, Αστάνα, Στοκχόλμη, Μελβούρνη, Βαρκελώνη. Σε 26 ματς τίτλου έχει κατακτήσει 9 τρόπαια, και έχει αποχωρήσει ηττημένος 17 φορές. Εννέα τρόπαια, μαζί με το χθεσινό, έχει κατακτήσει και ο Αλκαράθ. Με δυο σημαντικές διαφορές: ότι εκείνος έχει παίξει σε 12 τελικούς, και είναι 5 χρόνια μικρότερος από τον Στέφανο, που τον Αύγουστο θα κλείσει τα 25.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι φταίει, και ο υπέροχος έλληνας τενίστας αποτυγχάνει στους τελικούς, ιδίως στα 500άρια τουρνουά. Κάποιους τους έχει χάσει απολύτως φυσιολογικά: από τον Ναδάλ (δυο φορές) στη Βαρκελώνη, από τον Νόβακ Τζόκοβιτς (δυο φορές) στο Ντουμπάι και την Αστάνα), από τον Ρότζερ Φέντερερ στο Ντουμπάι. Σε αυτούς ήταν το αουτσάιντερ. Το καλύτερο που μπορούσε να κάνει, δεν ήταν αρκετό. Υπάρχουν, όμως, και αποτυχίες (σχεδόν) ανεξήγητες: από τον Ντόμινικ Τιμ (Σαγκάη), τον Αλεξάντερ Ζβέρεφ (Μεξικό) χωρίς να προβάλει ιδιαίτερη αντίσταση, τον Φίλιξ Ογκέρ Αλιασίμ (Ρότερνταμ) και -κυρίως- από τον Αντρέι Ρούμπλεφ στο Αμβούργο, αν και τον είχε στριμώξει.
Οσο κι αν αγαπάμε τον Τσιτσιπά, υπάρχουν δυο αλήθειες που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Η πρώτη είναι ότι οι αγωνιστικές του αδυναμίες (επιστροφές, μπακ-χάντ, αργά πόδια…) δεν έχουν διορθωθεί σημαντικά. Η δεύτερη, ότι έχει απωλέσει τη φοβερή δυναμική που εμφάνιζε όταν ήταν λίγα χρόνια νεώτερος. Το ρεκόρ του στους τελικούς (2 νίκες – 14 ήττες) απέναντι σε αντιπάλους του top-10 είναι πολύ «φτωχό» για έναν αθλητή με τις δικές του προδιαγραφές. Αρκετοί από τους τενίστες της γενιάς του είναι έτοιμοι να τον προσπεράσουν.
Αλίμονο, όμως. Η σκληρή κριτική που του ασκείται στα social media έπειτα από κάθε προσδοκία μας που αποτυγχάνει να ικανοποιήσει, δεν του αξίζει. Αγγίζει τα όρια της αχαριστίας απέναντι στον αθλητή που έβαλε την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη του τένις, το να ξεχνάμε τι μας έχει προσφέρει. Αθλους, που πριν από την εμφάνισή του ούτε, καν, ονειρευόμασταν. Το 2021 στο Μόντε Κάρλο έγινε ο πρώτος έλληνας αντισφαιριστής που κατέκτησε τίτλο Masters. Το 2022 επανέλαβε την επιτυχία του. Το 2019 κέρδισε το τρόπαιο στους ATP Finals. Επαιξε δυο φορές σε γκραν-σλαμ τελικό, χάνοντας και τις δύο από τον Τζόκοβιτς. Πριν από λίγους μήνες πλησίασε το Νο.1 του παγκόσμιου ranking, ενώ βρίσκεται στο top-5 επί 97 εβδομάδες. Χάρη στις νίκες του έγινε ο 17ος τενίστας στην ιστορία του ATP tour που τα συνολικά του κέρδη από έπαθλα ξεπέρασαν τα 25 εκατ. δολάρια, και ο μόνος κάτω των 25 ετών που περιλαμβάνεται σε αυτή τη λίστα.
Το πρωί της Δευτέρας (24/4) τον βρήκε στο Νο.5 της παγκόσμιας κατάταξης.
Ακολουθούν τρία σπουδαία χωμάτινα events, στα οποία αναμένεται να πρωταγωνιστήσει και πάλι: στη Μαδρίτη (26/4), στη Ρώμη (10/5) και στο Παρίσι (28/5). Είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Εστω κι αν έχασε το τρόπαιο στη Βαρκελώνη, μόνον ο Μουζέτι του πήρε (ένα) σετ στην πορεία του προς τον τελικό. Στη Μαδρίτη θα συναντήσει ξανά τον Αλκαράθ, και άλλους έξι παίκτες του top-10. Αλλά δεν το βάζει κάτω.