Νέα δριμεία κριτική στην κυβέρνηση Τσίπρα, για τους χειρισμούς της στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και τις εξαρτήσεις της -όπως καταγγέλλει- από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ασκεί με κείμενό του ο Μίκης Θεοδωράκης.
Στην νέα του παρέμβαση ο μουσικοσυνθέτης καταλογίζει στους υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας, Νίκο Κοτζιά και Πάνο Καμμένο ότι εξυπηρετούν 100% τα συμφέροντα των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και οδηγούν τη χώρα σε επικίνδυνη και εξευτελιστική πορεία που μπορεί να καταλήξει σε έναν καταστροφικό πόλεμο με την Τουρκία.
«Μέσα σε μια μέρα είδα να επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις μου σχετικά με την κατάσταση και την πορεία της χώρας μας. Κάπου διάβασα ότι ο κ. Τσίπρας δεν ζήτησε να μιλήσει στο τηλέφωνο με έναν από τους προτέκτορές μας αλλά με τον … Πούτιν! Κάθε λογικός και προ παντός ανεξάρτητος Έλληνας βλέπει ότι δεν υπάρχει μέλλον για μας, για την Ελλάδα αλλά μόνο εάν αποφασίσουμε να κατακτήσουμε τουλάχιστον την Ουδετερότητά μας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στο κείμενό του ο Μίκης Θεοδωράκης επαναφέρει το αίτημά του για «αλλαγή πλεύσης» λέγοντας :
«Σήμερα το θέμα της εξωτερικής μας πολιτικής έχει λάβει ζωτικό χαρακτήρα από τις πρωτοβουλίες των Κοτζιά-Καμμένου που εξυπηρετούν 100% τα συμφέροντα των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και μας οδηγούν σε οδυνηρή, εξευτελιστική και επικίνδυνη πορεία. Όπως σε έναν πόλεμο με την Τουρκία ο ένας και ο άλλος σε ρόλο ισοδύναμο με κείνον της Αλβανίας και των Σκοπίων δηλαδή να γίνουμε ο βασικός κρίκος των δυτικών Βαλκανικών και Νατοϊκών κρατών με ορίζοντα τη συμμετοχή μας σε μια εκστρατεία με στόχο τη διάλυση της Ρωσίας και του Ιράν».
«Γιατί δεν κάνουν ένα δημοψήφισμα με το ερώτημα τι σκέφτεται ο λαός μας για τις δολοπλοκίες Κοτζιά-Καμμένου;», διερωτάται ο μουσικοσυνθέτης.
Όπως μεταξύ άλλων αναφέρει, οι προβλέψεις του σιγά-σιγά επιβεβαιώνονται, εκφράζει όμως τη θλίψη και απογοήτευσή του για το γεγονός ότι όταν πρότεινε λύσεις «υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να υλοποιηθούν, γιατί η Σπίθα ήταν ακόμα αναμμένη και ο Λαός ήταν ακόμα ζωντανός και όρθιος» και επομένως υπήρχε δυνατότητα αλλαγής πορείας, «ενώ σήμερα που ο Λαός μας είναι απελπισμένος, γονατισμένος και κλεισμένος στον εαυτό του είναι ίσως πολύ αργά».
Ορισμένοι « έχουν την σπάνια ιδιότητα να γκρεμίζουν (μόνοι τους ή με την συνδρομή άλλων) τον τοίχο της Συνείδησης και έτσι μπορεί να κάνουν επ’ αόριστον βήματα προς τα πίσω, έως ότου τσακιστούν στον ενεδρεύοντα γκρεμό», σημειώνει με νόημα στο υστερόγραφο του κειμένου του ο Μίκης Θεοδωράκςη , αλλά όπως υπογραμμίζει, «η ιστορία μάς διδάσκει ότι κανείς από αυτούς δεν γλίτωσε την επαίσχυντη πτώση».