Οι φίλοι του Παναθηναϊκού που δεν παρακολούθησαν τον αγώνα με τη Ζενίτ, έχουν κάθε λόγο να χαίρονται. Εμαθαν πως η ομάδα τους επικράτησε με σχετική άνεση (96-81), διατηρώντας την έκτη θέση στη βαθμολογική κατάταξη της Ευρωλίγκας. Τι κι αν ο αντίπαλος ήταν ο πιο «αδύναμος κρίκος» του τουρνουά (μαζί με την Μπάγερν Μονάχου); Σε αυτή τη διοργάνωση, καμία νίκη δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Ρωτήστε και τον Ολυμπιακό (που «την πάτησε» δύο φορές από τους Ρώσους), τη Φενέρμπαχτσε, τη Χίμκι, τη Βιλερμπάν, την Μπασκόνια…
Αλλά, όσοι είδαν το ματς, θα πρέπει να ανησύχησαν. Ιδίως με τον τρόπο με τον οποίο η αποδεκατισμένη Ζενίτ -η χειρότερη επίθεση της Ευρωλίγκας- εξουδετέρωσε μια διαφορά 19 πόντων μέσα σε δέκα λεπτά, σκοράροντας 29 πόντους στη δεύτερη περίοδο. Απέναντι σε έναν πιο αξιόμαχο αντίπαλο, αυτό το «μπλακ-άουτ» μπορεί να απέβαινε μοιραίο. Ισως να αποδεικνυόταν καταστροφικό ακόμη και χθες (Παρασκευή), εάν ο ΝτεΣόν Τόμας δεν έκανε το «παιχνίδι της ζωής του», με 27 πόντους (3/6 δίποντα, 5/6 τρίποντα, 6/6 βολές), έξι ριμπάουντ και ένα κλέψιμο. Ο αμερικανός φόργουορντ επανέφερε την κανονικότητα, σε μια βραδιά που θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί πολύ άσχημα για τον «Εξάστερο».
Οι ακραίες διακυμάνσεις στην απόδοση του Παναθηναϊκού συνεχίζονται. Οχι από παιχνίδι σε παιχνίδι, αλλά… από λεπτό σε λεπτό. Το (σχεδόν) τέλειο πρώτο δεκάλεπτο διαδέχεται η σύγχυση και η αμηχανία. Καμία σχέση με τη σταθερή ομάδα που πέρυσι τέτοια εποχή ξεδίπλωνε τη φοβερή της αντεπίθεση για να προκριθεί στα πλέι-οφ. Δέκα αγωνιστικές πριν από την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου ο Παναθηναϊκός έχει, ακόμα, Φθινόπωρο. Ο Ρικ Πιτίνο πειραματίζεται, αναζητώντας την ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης, όμως δεν βρίσκει άκρη. Οταν φτιάχνει το ένα, χαλάει το άλλο.
Το πρόβλημα είναι δύσκολο να λυθεί, επειδή το λάθος είναι κατασκευαστικό. Μια σειρά από παίκτες είναι απαραίτητοι για την ανάπτυξη και το σκοράρισμα, όμως υστερούν δραματικά στην ανασταλτική λειτουργία. Να τους αλλάξεις, δεν μπορείς. Να μάθουν άμυνα, είναι αργά. Ετσι, ο κόουτς δοκιμάζει, ασταμάτητα, πρόσωπα και σχήματα, μέχρι να βρει την πιο αποτελεσματική σύνθεση. Βάζει τον Παππά στο Βελιγράδι, εκείνος είναι «σούπερ», όμως στο επόμενο παιχνίδι (με τη Ζενίτ) μένει σε όλο το πρώτο ημίχρονο στον πάγκο. Τώρα ο Πιτίνο προσπαθεί να «χωρέσει» στο rotation τον Ράουτινς. Το παλεύει, με διάφορες αλχημείες.
Μόνο στην περίπτωση του Τζίμερ Φριντέτ (φαίνεται να) έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Τον χρησιμοποίησε, χθες, στο δεύτερο εικοσάλεπτο, όμως αναγκάστηκε να τον αποσύρει σε 55 δευτερόλεπτα. Ο Αμερικανός αφίχθη στην Ελλάδα με τυμπανοκρουσίες, είναι καταπληκτικός σουτέρ, όμως το σκοράρισμά του η ομάδα το πληρώνει πολύ ακριβά. Ιδίως απέναντι στους δυνατούς αντιπάλους που θα αντιμετωπίσει στο επόμενο χρονικό διάστημα, ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια ενός παίκτη που μαρκάρει «με τα μάτια».
Οι αλλεπάλληλες αλλαγές κοστίζουν σε ομοιογένεια και αυτοματισμούς. Φέρνουν ανασφάλεια και σύγχυση. Είκοσι λάθη, χωρίς καμιά ιδιαίτερη πίεση από τη Ζενίτ, είναι πάρα πολλά. Προδίδουν έλλειψη προσανατολισμού και συγκέντρωσης. Φταίει και το ντεφορμάρισμα του Νικ Καλάθη, που για ένα, ακόμη, ματς δεν ήταν «στα καλά του». Ο Πιτίνο ζητά από τους παίκτες του να παίξουν μπάσκετ επιπέδου πλέι-οφ, ενώ σε μεγάλα διαστήματα αγώνων θυμίζουν ομάδα του EuroCup.
«Χρειαζόμαστε 18 νίκες, όμως καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυνατές ομάδες της διοργάνωσης, τις περισσότερες εκτός έδρας», τόνισε ο Πιτίνο μετά τη λήξη του αγώνα κόντρα στη Ζενίτ. Ετσι, ακριβώς, έχουν τα πράγματα. Εάν δεν υπήρχαν οι «τζάμπα» ήττες στη Βαλένθια και το Βελιγράδι, η αποστολή του Παναθηναϊκού θα ήταν πολύ πιο εύκολη. Τώρα, όμως, στις δέκα αγωνιστικές που υπολείπονται μέχρι το φινάλε της κανονικής περιόδου, ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει (τουλάχιστον) τέσσερις νίκες. Ακούγεται εύκολο, μόνον αν δεν ξέρεις το πρόγραμμα: Μπαρτσελόνα (εντός), Ρεάλ (εκτός), Ολυμπιακός (εκτός), ΤΣΣΚΑ (εντός), Φενέρμπαχτσε (εκτός), Αλμπα (εκτός), Χίμκι (εντός), Εφές (εκτός), Μακάμπι (εντός) και Μπασκόνια (εκτός).
Η πρώτη μάχη θα δοθεί, έπειτα από μια διακοπή 13 ημερών, την Παρασκευή 21/2 (21:30), με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ.