Μπορεί η μεταναστευτική κρίση να μην εμπεριέχει τον χαρακτήρα της «επείγουσας ανάγκης» για τη μακρινή από τη Μεσόγειο χώρα της Ολλανδίας, αλλά το ζήτημα βρίσκεται καθημερινά στο επίκεντρο πολιτικών, κυβερνητικών αποφάσεων, ειδήσεων. Άλλωστε, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, οι εκτενείς ανταποκρίσεις με τις σκληρές εικόνες των αθρόων αφίξεων μεταναστών στην Κω, τη Λέσβο ή τη νότια Ιταλία δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού. Τα κέντρα υποδοχής μεταναστών έχουν αρχίσει να ξεχειλίζουν από αφίξεις και στην Ολλανδία, καθιστώντας αναγκαία τη δημιουργία νέων, αλλά και συμβάλλοντας αποφασιστικά στην κατανόηση ότι το πρόβλημα είναι κοινό σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η παρέμβαση που επιχείρησε μέσω συνέντευξής του σε μια από τις εγκυρότερες ολλανδικές εφημερίδες, την NRC Handelsblad, ο ηγέτης των Εργατικών και βασικός εταίρος της σημερινής ολλανδικής κυβέρνησης Ντίεντερικ Σάμσομ, δείχνει ότι ακόμη και η «ψυχρή» Ολλανδία αρχίζει να κλείνει το μάτι σε μια αποτελεσματικότερη και δικαιότερη πολιτική μετανάστευσης, προοπτική που θα δώσει αναμφίβολα ανάσα στην Ελλάδα.
Ο αρχηγός του κόμματος των Εργατικών (PvdA), από όπου προέρχεται ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, δήλωσε ότι οι μετανάστες θα πρέπει να μοιράζονται δίκαια ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη. Υπεραμύνθηκε μιας κοινής πολιτικής στην απορρόφηση των αιτούντων άσυλο, κάνοντας λόγο για «σκανδαλώδεις διαιρέσεις», που κυριαρχούν σήμερα ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη.
Η πρότασή του έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ, η οποία προβλέπει ότι οι πρόσφυγες θα πρέπει να υποβάλουν αίτηση για άσυλο στη χώρα όπου εισέρχονται στην Ε.Ε.
Προφανώς οι απόψεις του Ολλανδού πολιτικού δεν έχουν τη βαρύτητα της αλλαγής στάσης της Άνγκελας Μέρκελ και της δημιουργίας κοινού γερμανογαλλικού άξονα στο μεταναστευτικό, όπως διαφάνηκε από τη συνάντηση της Γερμανίδας καγκελαρίου με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ στην αρχή της εβδομάδας. Το Βερολίνο ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει να επαναπροωθεί τους Σύρους πρόσφυγες στις χώρες πρώτης εισόδου τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αναστέλλοντας ουσιαστικά την εφαρμογή του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ.
Όμως, ο αρχηγός του PvdA φαίνεται να προχωρεί ένα βήμα πιο μπροστά, προτείνοντας ουσιαστικά μια μονιμότερη αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης των μεταναστών. Δηλώνει απερίφραστα ότι το Δουβλίνο ΙΙ οδηγεί σε υπερφόρτωση στις χώρες υποδοχής και ζητά να σταματήσει το «παζάρι ασύλου», που λαμβάνει χώρα σήμερα μεταξύ των κρατών-μελών, με τη θεσμοθέτηση κοινών κανόνων αξιολόγησης για την απονομή ασύλου. Η προοπτκή θα σημάνει τεράστια ανακούφιση για την Αθήνα, που επίμονα ζητά εδώ και χρόνια την αλλαγή του κανονισμού. Ο Σάμσομ προτείνει ακόμη ότι η Ευρώπη θα πρέπει να προχωρήσει προς την κατεύθυνση μιας κοινής πολιτικής «πράσινης κάρτας», ώστε οι παράνομοι μετανάστες να βρίσκουν προσωρινά νόμιμη εργασία.
Αν και η πρότασή του φαίνεται να βρίσκει αντίθετο το έτερο κόμμα του ολλανδικού κυβερνητικού συνασπισμού, των Φιλελευθέρων (VVD), Ολλανδοί αναλυτές θεωρούν ότι η θέση αυτή δείχνει -και κυρίως μετά τη στροφή του Βερολίνου- ότι κερδίζει έδαφος το σχέδιο της Κομισιόν που προβλέπει ένα μόνιμο και υποχρεωτικό σύστημα επιβολής ποσοστώσεων για την υποδοχή προσφύγων στα κράτη-μέλη, ώστε να μην αναλαμβάνουν δυσανάλογο βάρος οι χώρες υποδοχής.
*Η Μαρία Βασιλείου είναι δημοσιογράφος