Η επιθυμία της Τζάνετ Χοκ, όπως την εξέφρασε στη διαθήκη της το 2020, ήταν να γίνει μετά τον θάνατό της μέρος ενός κοραλλιογενούς υφάλου. Δεινή καταδύτρια, η 77χρονη Αμερικανίδα ήθελε με τον τρόπο αυτό να επιστρέψει σε ένα περιβάλλον που τόσο αγάπησε.
Δεν είναι και η μόνη που επιλέγει αυτή την ασυνήθιστη τελευταία κατοικία, γράφει ο Guardian. Η τέφρα των ανθρώπων που επιλέγουν αυτές τις υποθαλάσσιες ταφές αναμειγνύεται σε έναν τσιμεντένιο διάτρητο θόλο, που με τη σειρά του γίνεται τεχνητός ύφαλος, ένα σημείο όπου κολυμπούν ανάμεσα τα ψάρια και «σκαλωσιά» πάνω στην οποία αναπτύσσονται φυτά. Η «μπάλα» τοποθετείται σε σημεία που έχουν υποδείξει οι Αρχές. Στην οικογένεια του εκλιπόντος δίνονται οι… συντεταγμένες της τελευταίας κατοικίας.
Η λύση, λένε ειδικοί, είναι φιλική προς το περιβάλλον και τη θαλάσσια ζωή ενώ, πέρα από όλα τα άλλα πλεονεκτήματα, αποθαρρύνει και την υπεραλίευση στην περιοχή.
Τη δυνατότητα της υποθαλάσσιας ταφής δίνει η εταιρεία Eternal Reefs («Αιώνιοι Υφαλοι») με έδρα στη Φλόριντα. Είναι ένας τρόπος να εμπλουτιστούν εκ νέου οικοσυστήματα που κινδυνεύουν από καταστροφή λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, της ρύπανσης και του ότι οι ωκεανοί γίνονται περισσότερο όξινοι.
Αυτές οι ταφές μέσα στο νερό δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι γίνονταν στην αρχαία Αίγυπτο και την αρχαία Ρώμη, αλλά και στους λαούς του Νότιου Ειρηνικού, που έβαζαν τις σορούς σε κανό και το έσπρωχναν στα ανοιχτά. Στην Ασία είναι διαδεδομένη η πρακτική της διάχυσης τέφρας στον ωκεανό.
Μέσα στην πανδημία οι αιτήσεις για αυτές τις τσιμεντένιες μπάλες τριπλασιάστηκαν, αναφέρει η εταιρεία. Μέχρι σήμερα έχουν ποντιστεί περίπου 3.000 τεχνητοί ύφαλοι σε 25 σημεία της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Το κόστος τους είναι από 3.000 έως 7.500 δολάρια (2.600 με 6.600 ευρώ).
Η Neptune Memorial Reef, επίσης από τη Φλόριντα, σχεδιάζει ένα είδος υποθαλάσσιου νεκροταφείου που θα έχει 250.000 υποθαλάσσιες ταφές σε τσιμεντένιους τεχνητούς υφάλους. Επιπλέον, βρετανική εταιρεία πήρε την άδεια να φτιάξει ένα τεχνητό ύφαλο-νεκροταφείο στο Γουέιμουθ της Νότιας Αγγλίας.
Δεν λείπουν, ωστόσο, και εκείνοι που θεωρούν ότι αυτός ο περίεργος τρόπος ταφής δεν είναι και τόσο φιλικός προς το περιβάλλον όσο δείχνει εκ πρώτης όψεως. Η ίδια η αποτέφρωση παράγει περίπου 400 κιλά διοξειδίου του άνθρακα, ενώ το τσιμέντο του υφάλου είναι και αυτό ένοχο για εκπομπές αερίου του θερμοκηπίου κατά την παραγωγή του.