Ηταν λίγο μετά τον μεγάλο σεισμό που έπληξε βαρύτατα την Καλαμάτα, το 1986 όταν ο τότε δήμαρχος Σταύρος Μπένος ξεκίνησε μια γιγαντιαία επιχείρηση που δεν αποσκοπούσε μόνο στην αποκατάσταση υλικών ζημιών, αλλά κυρίως στην ανόρθωση του ηθικού, στην τόνωση της αυτοπεποίθησης και της ταυτότητας της πόλης με όχημα τον Πολιτισμό και σύμμαχο μεγάλο τον Μάνο Χατζιδάκι και όλη την εμπνευσμένη ομάδα του Τρίτου Προγράμματος. Εσπευσαν στο πλευρό του Μπένου για να φτιάξουν την πόλη που λίγα χρόνια αργότερα έγινε μεταξύ άλλων μια από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις του πολιτισμού χάρη στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού που καθιέρωσε υπό τη διεύθυνση της γνωστής χορεύτριας και χορογράφου Βίκυς Μαραγκοπούλου που υπήρξε στενή συνεργάτης του Χατζιδάκι. Κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας σκηνής ήρθαν για πρώτη φορά για να χορέψουν στην Ελλάδα –όχι στο Ηρώδειο ή σε κεντρική σκηνή της Αθήνας- ενώ οι σημαντικότεροι έλληνες χορογράφοι και χορευτές της εποχής μας «θήτευσαν» και άνθισαν πλάι στην Βίκυ Μαραγκοπούλου. Στη γυναίκα που «μας ξεστράβωσε, μας μόρφωσε» όπως λέει ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Αυτή η γυναίκα λοιπόν που θεωρείται ιέρεια του σύγχρονου ελληνικού χορού και που για δύο χρόνια, μετά την παραίτησή της το 2016, βρέθηκε να παρακολουθεί τα δρώμενα ως θεατής κυρίως, συμμετέχοντας όμως σε διεθνείς επιτροπές για τον σύγχρονο χορό, αναλαμβάνει από σήμερα μια θέση κλειδί, τη διεύθυνση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Είχε προηγηθεί η απομάκρυνση, την περασμένη Δευτέρα, της Παυλίνας Βερέμη που υπήρξε διευθύντρια σε αυτή τη θέση επί 19 χρόνια, ενώ η θητεία της έληγε σε λίγους μήνες. Η είδηση κρατήθηκε καλά κρυμμένο μυστικό ως και το απόγευμα της Τετάρτης ενώ επιβεβαιώθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης με ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού.
Οι φήμες και η πραγματικότητα
Η απόφασή της να παραιτηθεί από το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας τον Ιανουάριο του 2016 είχε προκαλέσει αναστάτωση στον χώρο και κύμα φημών που συνδέονταν κυρίως με τις σχέσεις που φέρεται να είχε η Βίκυ Μαραγκοπούλου με τη νέα δημοτική αρχή της πόλης και το καινούριο ΔΣ, αφού το Φεστιβάλ ελέγχεται από τον Δήμο Καλαμάτας και την Δημοτική Εταιρεία Πολιτισμού ΦΑΡΙΣ. Η ίδια ουδέποτε επιβεβαίωσε δημοσίως οποιαδήποτε φήμη και επέμενε να δηλώνει ότι το θέμα έχει κλείσει, επισημαίνοντας πάντως ότι δεν είναι μια απόφαση που πήρε αβίαστα καθώς και ότι το σκεφτόταν εδώ και πάρα πολύ καιρό. Γρήγορα ένας νέος κύκλος –εκρηκτικός μερικές φορές- φημών ξεκίνησε για τον τρόπο που θα αξιοποιηθεί στο μέλλον, αφού είναι ένα πρόσωπο κεφάλαιο του σύγχρονου πολιτισμού και κυρίως με σημαντικές διοικητικές ιδιότητες, κάτι που σπανίζει σε καλλιτέχνες στην Ελλάδα.
Η πρώτη έκρηξη ήρθε λίγο μετά την βίαιη απομάκρυνση του Γιώργου Λούκου από το Φεστιβάλ Αθηνών από τον τότε υπουργό Αριστείδη Μπαλτά, που τώρα φέρεται να αναγνωρίζει ότι ήταν μια λανθασμένη κίνηση. Πολλοί ισχυρίστηκαν –γράφτηκε μάλιστα κιόλας- ότι η Βίκυ Μαραγκοπούλου θα ήταν η διάδοχος του Γιώργου Λούκου στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Κάτι που προκάλεσε έκπληξη αφού ήταν δεδομένη η εξαιρετική σχέση που είχε η Μαραγκοπούλου με τον Λούκο (ο οποίος επίσης υπήρξε χορευτής) και κυρίως η οργή που ένιωθε ο καλλιτεχνικός κόσμος για την απομάκρυνση του από το Φεστιβάλ. Η ίδια έσπευσε με κατηγορηματικό τρόπο να διαψεύσει την «είδηση» και μετά ακολούθησε η καταιγίδα Φαμπρ. Εχει ενδιαφέρον (ως trivia) ότι για πρώτη φορά παράσταση του Φαμπρ είδαμε στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας υπό τη διεύθυνση της Βίκυς Μαραγκοπούλου…
Mάλιστα τότε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου έγραφε «21 χρόνια μας ξεστράβωσες, μας μόρφωσες, άντεξες την απόλυτη εναντιοδρομία, δεν προσκάλεσες μόνο, ανακάλυψες καλλιτέχνες, η παγκόσμια σκηνή σε δικαίωσε, μας έβαλες στον χάρτη επιμένοντας σε ακραίες, τολμηρές επιλογές όπως κάνουν οι γενναίοι. Σε ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας. Τώρα πια τα καλοκαίρια μας δεν οργανώνονται γύρω από το Κάστρο και την παραλία της Καλαμάτας, ούτε γύρω από την Πειραιώς του Γιώργου Λούκου».
Λίγο μετά, και αφού είχε ήδη παραδοθεί το ΚΠΙΣΝ στο ελληνικό Δημόσιο ένας νέος κύκλος φημών την ήθελαν να αναλαμβάνει επιτελική θέση στο Κέντρο Πολιτισμού. Υπήρχαν μάλιστα τότε σκέψεις για ένα είδος καλλιτεχνικών διευθυντών διαφορετικών αρμοδιοτήτων και περιοδικότητας και ήταν αυτή μια από τις θέσεις που επίσης φαίνεται ότι είχε συζητηθεί το όνομά της. Ούτε σε αυτή την περίπτωση υπήρξε κάποια τοποθέτηση και έτσι συνεχίσαμε να βλέπουμε την Βίκυ Μαραγκοπούλου ως θεατή σε πολλές παραστάσεις χορού κυρίως και σε συναυλίες όπου πάντα με ευγενικό χαμόγελο απέφευγε να μιλήσει για οποιοδήποτε μελλοντικό της σχέδιο. Ανέλαβε όμως τον περασμένο Ιούνιο επικεφαλής της επιτροπής που όρισε η Λυδία Κονιόρδου στο Υπουργείο Πολιτισμού προκειμένου να αξιολογήσει τα αιτήματα που κατέθεσαν για επιχορήγηση ομάδες χορού.
Τώρα, και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Σχολής που είναι το «κρατικό» φυτώριο χορού στην Ελλάδα. Οπωσδήποτε διαθέτει την εμπειρία και τις γνώσεις για να διοικήσει έναν τέτοιο χώρο και έχει αποδείξει ότι ξέρει να δίνει ευκαιρίες σε νέους δημιουργούς. Το ερώτημα είναι πόσο είναι έτοιμη και με σιδερένιο στομάχι για να συγκρουστεί με το μικρό τέρας γραφειοκρατίας που υπάρχει στη Σχολή, με αιτήματα πολιτικών να φτάνουν συχνά πιέζοντας για να συμπεριληφθεί κάποιο παιδί στις τάξεις του…