Η αρχή είχε γίνει με τα «εναλλακτικά γεγονότα» τα οποία είχε παραθέσει ο εκπρόσωπος Τύπου της προεδρίας για να δικαιολογήσει το (κάτω του αναμενόμενου) πλήθος των παρισταμένων στην ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ.
Δεύτερο δείγμα, η Kέλιαν Κόνγουέι, στενή συνεργάτιδα του προέδρου, που είχε επικαλεστεί την σφαγή του Μπόουλινγκ Γκριν, στην οποία υποτίθεται ενέχονταν μετανάστες. Το περιστατικό ήταν ανύπαρκτο.
Την τριάδα συμπλήρωσε ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ, όταν το Σάββατο, σε μια προεκλογικού τύπου ομιλία, σχεδόν τέσσερα χρόνια πριν τελειώσει η θητεία του (και ένα μήνα αφότου άρχισε), είπε στο πρόθυμο να ακούσει τέτοια πράγματα κοινό ότι κάτι σοβαρό έγινε στη Σουηδία.
«Κοιτάξτε τι γίνεται στη Γερμανία, δείτε τι έγινε χθες [Παρασκευή] στη Σουηδία. Στη Σουηδία, ποιος θα το πίστευε, στη Σουηδία! Τους πήραν [ενν. τους μετανάστες] στη χώρα σε μεγάλους αριθμούς, έχουν προβλήματα που δεν νόμιζαν ότι είναι πιθανά».
Τι συνέβη όμως; Μήπως έχει κάποιες πληροφορίες που οι κοινοί θνητοί δεν έχουν; Πληροφορήθηκε κάτι που μας έκρυψαν τα μέσα ενημέρωσης;
Οπως πάντα, αυτές οι αόριστες αναφορές του προέδρου άφησαν πολλούς με την απορία σε τι αναφερόταν.
Απαντήσεις δεν είχε να δώσει ούτε ο επίσημος λογαριασμός της Σουηδίας στο Twitter, τον οποίο χειρίζεται κάθε εβδομάδα και ένας διαφορετικός πολίτης.
Η Εμμα, που είναι βιβλιοθηκάριος σε σχολείο και διαχειρίστρια του @Sweden αυτές τις ημέρες, παρά το ότι κατακλύστηκε με ερωτήματα δεν είχε καμιά απάντηση. Ελαβε 800 mention σε λίγες ώρες, πολλαπλάσια από όσα συνήθως, έγραφε για να αναγκαστεί να αφήσει πολλές πανομοιότυπες απαντήσεις σαν αυτή παρακάτω: «Τίποτε απολύτως δεν συνέβη στη Σουηδία».
Ούτε και η συλλογική σοφία του Twitter μέσα από το hashtag #lastnightinSweden είχε να δώσει απαντήσεις. Αλλά και τα σουηδικά μέσα δεν είχαν να αναφέρουν κάτι το εντυπωσιακό στον τομέα της τρομοκρατίας, πέρα από τη συνήθη ύλη του αστυνομικού δελτίου.
Είναι πιθανό ότι ο Τραμπ αναφερόταν σε εκπομπή του Fox News που είχε μεταδοθεί την Παρασκευή και στην οποία γινόταν γενικώς λόγος για (δήθεν) περιστατικά βίας από μετανάστες στη Σουηδία και για «αύξηση στην ένοπλη βία και στους βιασμούς» λόγω της πολιτικής ανοικτών θυρών της χώρας.
Είναι ακόμη πιθανό να μπέρδεψε τη Σουηδία με το Σεχγουάν στο Πακιστάν όπου σκοτώθηκαν την Παρασκευή, σε έκρηξη βόμβας σε τζαμί, τουλάχιστον 80 άνθρωποι, γράφει το BBC.
Πάντως, η πρεσβεία της Σουηδίας στην Ουάσιγκτον ζήτησε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοούσε, μετέδωσαν σουηδικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Οι «εχθροί του λαού»
Και ενώ αυτή είναι η κάπως διασκεδαστική -ακόμα και γελοία- πλευρά της παρουσίας του προέδρου των ΗΠΑ, υπάρχει κάτι άλλο που προβληματίζει και στο εσωτερικό της χώρας του και έξω από αυτήν.
Στην ίδια ομιλία, αλλά και σε tweet την Παρασκευή, ο Τραμπ επιτέθηκε στον «αγαπημένο» του στόχο, τα μέσα ενημέρωσης, αλλά αυτή τη φορά οι χαρακτηρισμοί ήταν οξύτεροι.
Κατηγόρησε τα μέσα ενημέρωσης ότι δεν θέλουν να μεταδώσουν την αλήθεια, ότι είναι ανέντιμα και ότι έχουν τη δική του ατζέντα. Είπε στο κοινό του -το οποίο τον είχε στηρίξει στις εκλογές σε μια πολιτεία από την οποία ήλπιζε και πήρε πολλά- ότι θέλει να τους μιλήσει «χωρίς το φίλτρο των fake news». «Θα συνεχίσουμε να τους ξεσκεπάζουμε και να κερδίζουμε, να κερδίζουμε, να κερδίζουμε».
Την Παρασκευή κατονόμαζε ανοιχτά τα «αποτυχημένα μέσα», τους New York Times, το NBC, το ABC, το CBS και το CNN, σαν «εχθρούς του αμερικανικού λαού!»
Η νοοτροπία βέβαια του αρχηγού έχει περάσει και στο επιτελείο του (καμία έκπληξη φυσικά γι αυτό), που μάλιστα υπερθεματίζει. Ετσι την Κυριακή ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου Ρέιντς Πρίμπους σε τηλεοπτική εκπομπή κάλεσε τον δημοσιογράφο-παρουσιαστή να πάρει στα σοβαρά τις αναφορές του Τραμπ.
«Τα μέσα ενημέρωσης σε κάποιες περιπτώσεις -όχι σε όλες, αλλά σε κάποιες- πρέπει να σοβαρευτούν», είπε μιλώντας για «παραφουσκωμένες και ανακριβείς ιστορίες» από μέσα όπως οι New York Times και η Wall Street Journal.
Μετά ταύτα, χρειάστηκε η παρέμβαση ενός έμπειρου και νουνεχή Ρεπουμπλικάνου, του γερουσιαστή Τζον Μακέιν, να υπενθυμίσει στον πρόεδρο –και σε κάθε ενδιαφερόμενο- ότι «αν θέλεις να διαφυλάξεις -μιλώ πολύ σοβαρά τώρα- αν θέλεις να διαφυλάξεις τη δημοκρατία όπως τη ξέρουμε, πρέπει να έχεις έναν ελεύθερο και μερικές φορές αντίπαλο Τύπο. Και χωρίς αυτόν, φοβάμαι ότι εν καιρώ θα χάσουμε πάρα πολλά από τις ατομικές ελευθερίες μας. Eτσι αρχίζουν οι δικτάτορες»…