Τον βλέπεις με την μπάλα στα πόδια και αναρωτιέσαι: πώς ένας τέτοιος «παιχταράς» ξέπεσε στο φτωχικό μας πρωτάθλημα; Είναι μεγάλη ιστορία. Αλλά, αν συνεχίσει έτσι, πολύ σύντομα θα τον χάσουμε. Η Λας Πάλμας τον δάνεισε στην ΑΕΚ, τον περασμένο Ιούλιο, επειδή πίστευε πως θα μπορούσε να βρει κάποιον καλύτερο. Δεν τον βρήκε. Και τώρα, από την προτελευταία θέση της βαθμολογίας της La Liga, παρακολουθεί έκπληκτη τα κατορθώματά του στην ποδοσφαιρική του εξορία. Το ότι η ΑΕΚ φιγουράρει στην κορυφή της Σούπερ Λιγκ, το οφείλει -πρωτίστως- στον εξαιρετικά ταλαντούχο, όσο και ιδιόρρυθμο, κροάτη επιθετικό.
Ο Μάρκο Λιβάια -έτσι ζήτησε ο ίδιος να προφέρουμε το επώνυμό του- ήρθε στην Ελλάδα σε μία ύστατη προσπάθεια να σώσει την καριέρα του. Στα 24 του χρόνια έχει αλλάξει, ήδη, οκτώ συλλόγους: Ιντερ, Λουγκάνο, Τσεζένα, Ρούμπιν Καζάν, Αταλάντα, Εμπολι, Λας Πάλμας, ΑΕΚ. Πουθενά δεν κατάφερε να στεριώσει. Οι ακραίες συμπεριφορές του καταδίκασαν έναν ποδοσφαιριστή που έπαιξε στην Ιντερ προτού, καν, κλείσει τα 20 να τριγυρίζει με μία βαλίτσα στο χέρι. Τον έδιωξαν ακόμη και οι ομάδες που, κάποτε, τον χρυσοπλήρωσαν. Στην ΑΕΚ ήρθε μάλλον απρόθυμα, επειδή δεν είχε άλλη επιλογή. Κι εκεί που δεν το περίμενε, βρήκε την Ιθάκη του.
Οι συμπαίκτες του αναγνώρισαν τη μεγάλη του κλάση από την πρώτη, κιόλας, προπόνηση. Οι οπαδοί της ΑΕΚ, από το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν – εκείνο το «Βατερλό» με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο ΟΑΚΑ. Ο Λιβάια αποσύρθηκε από το παιχνίδι στο 59′, όμως είχε προλάβει -σε δυο τρεις φάσεις- να επιδείξει την ξεχωριστή του ποιότητα. Τέσσερις μήνες μετά, ο Κροάτης είναι ο πιο καθοριστικός παίκτης των «κιτρινόμαυρων». Η ΑΕΚ στηρίζει πάνω του ολόκληρη την επιθετική της λειτουργία, όπως συνέβαινε παλιά με τον Ντέμη Νικολαϊδη. Κανένας άλλος ποδοσφαιριστής, στο εφετινό πρωτάθλημα, δεν έχει συμβάλει στις επιτυχίες της ομάδας του σε τέτοιο βαθμό και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Εχει τον τρόπο του να κάνει τα πολύπλοκα, απλά. Τα δύσκολα, εύκολα. Οπως στο χθεσινό (Δευτέρα) ματς κόντρα στον Πλατανιά, που έπαιζε με 11 παίκτες πίσω από την μπάλα και είχε ζορίσει την ΑΕΚ, ώσπου να «καθαρίσει» ο Λιβάια με δύο προσωπικές του ενέργειες. Από την αρχή της σεζόν, ο Κροάτης βρίσκει τις λύσεις ακόμη κι όταν δεν σκοράρει ο ίδιος. Γι’ αυτό, αν και χρειάστηκε να περάσουν αρκετές εβδομάδες μέχρι να πετύχει το πρώτο του γκολ, η εξέδρα τον αποθέωνε σε κάθε του εμφάνιση. Ελάχιστοι φορ στον Κόσμο είχαν το προνόμιο να αγαπηθούν από τους φιλάθλους χωρίς να στέλνουν την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα.
Κάποια στιγμή ήρθαν και τα γκολ: το νικηφόρο στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, της ισοφάρισης (στην τελευταία φάση του αγώνα) στη Λεωφόρο, τα δύο χθεσινά, άλλα δυο στο Europa League. Εξι στο σύνολο και τέσσερα στα τρία τελευταία ματς της ΑΕΚ. Ολα «χρυσάφι». Ο Λιβάια παίζει καταπληκτικά τον ασυνήθιστο ρόλο του πλέι-μέικερ της επίθεσης, επειδή η ΑΕΚ -ο προπονητής της και ο κόσμος της- τον κάνουν να νιώθει σημαντικός. Οποιος ρίξει μία ματιά στο βιογραφικό του, θα καταλάβει πως αυτό είναι το «κουμπί» του. Κι ο Χιμένεθ είναι ο τρίτος κόουτς στην καριέρα του Μάρκο που το βρήκε.
Ο πρώτος ήταν ένας παλιός μας γνώριμος: ο Αντρέα Στραματσόνι. Στην Ιντερ, που υπήρξε η αφετηρία της σταδιοδρομίας του ως επαγγελματίας, του έδωσε θέση βασικού. Ο επόμενος προπονητής, όμως, τον έστειλε δανεικό στην Τσεζένα. Ο Λιβάια ξανάπαιξε μεγάλη μπάλα τη δεύτερη φορά που του έδειξαν εμπιστοσύνη. Οταν τον απέκτησε η Αταλάντα, έναντι σχεδόν πέντε εκατομμυρίων ευρώ, επί των ημερών του Στέφανο Κολαντουόνο. Αλλά, εκεί, είχε άλλα προβλήματα: ήρθε σε κόντρα με τους οπαδούς του ιταλικού συλλόγου. Το 2014 η Ρούμπιν Καζάν πλήρωσε ακόμη περισσότερα -πάνω από έξι εκατομμύρια- για να τον πάρει στη Ρωσία. Το μετάνιωσε πικρά. Την επόμενη σεζόν (2015-2016) τον έστειλε πίσω στην Ιταλία, δανεικό στην Εμπολι. Και το καλοκαίρι του 2016, ως ελεύθερος πλέον, κατέληξε στη Λας Πάλμας.
Οι Ισπανοί του έδωσαν τη φανέλα με το «9» (την οποία διεκδικούσε και ο Σέρχιο Αραούχο). Δεν το μετάνιωσαν. Ωσπου, τον Ιανουάριο του 2017, απέκτησαν τον Χεσέ Ροντρίγκεθ που παίζει στην ίδια θέση. Ο Λιβάια «ξενέρωσε», έγινε άλλος άνθρωπος. Νευρικός και οξύθυμος ήταν ανέκαθεν -είναι η άλλη όψη του πάθους με το οποίο ζει το παιχνίδι- όμως τώρα ξεπέρασε τα όρια. Τα τελευταία πέντε ματς της σεζόν τα είδε από την εξέδρα, τιμωρημένος επειδή επιτέθηκε σε διαιτητή που τον είχε αποβάλει. Ηταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η Λας Πάλμας αποφάσισε να τον ξεφορτωθεί, όμως δεν ήθελε να τον αφήσει ελεύθερο, αναγνωρίζοντας τις εξαιρετικές ποδοσφαιρικές του αρετές. Ετσι, τον δάνεισε στην ΑΕΚ.
Η σκοτεινή πλευρά του Λιβάια είναι τρομακτική. Εχει τσακωθεί με προπονητές του, έχει προκαλέσει με χειρονομίες τους αντιπάλους πανηγυρίζοντας τα γκολ του, έχει δεχτεί δεκάδες κίτρινες κάρτες για σκληρά μαρκαρίσματα και διαμαρτυρίες, έχει αποβληθεί με ανόητες κόκκινες. Ο εκρηκτικός του χαρακτήρας τον έχει αδικήσει περισσότερο από κάθε προπονητή ή διαιτητή. Σε στιγμές νηφαλιότητας θα το παραδεχτεί: «δεν είμαι το καλύτερο παιδί». Από την άλλη, όμως, είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που θα μπορούσε να έχει κανείς. Μάρτυράς του ο Αραούχο. Την εποχή που οι δυό τους «σκοτώνονταν» για μία θέση στην επίθεση της Λας Πάλμας, ο Λιβάια του συμπαραστάθηκε στη δικαστική του περιπέτεια σαν αδελφός.
Μέχρι στιγμής, ο Κροάτης είναι ο MVP – όχι μόνον της ΑΕΚ αλλά του Πρωταθλήματος ολόκληρου. Τον εξιτάρει ο πρωταθλητισμός (έχει να πάρει τίτλο από παιδί, από την εποχή που έπαιζε στις ακαδημίες της Ιντερ), ο θαυμασμός που εισπράττει από τον περίγυρό του, το ότι έχει γίνει «talk of the town». Μα, πάνω απ’ όλα, η υπέρβαση που επιχειρεί η εφετινή ΑΕΚ. Που ταιριάζει γάντι με την επαναστατική του φύση.