Αν οι «κακοί» ήρωες του Χόλιγουντ ήταν κακοί άνθρωποι και στην πραγματική ζωή, μάλλον δεν θα έσπαγαν τα ρεκόρ μακροημέρευσης, έτσι δεν είναι; Θα διέσπειραν ολόγυρά τους την κακότητα και ασφαλώς θα την εισέπρατταν και οι ίδιοι σε ανταποδοτικές πράξεις από πλευράς των θυμάτων τους. Η κλεψύδρα τους θα άδειαζε γρήγορα. Ο Νόρμαν Λόιντ πάντως, σεσημασμένος «κακός» του σελιλόιντ, πέθανε 106 ετών και στον ύπνο του – τουτέστιν «δεν κατάλαβε τίποτε». Τι μακάριος θάνατος για έναν «κακό» που έκανε καλή καριέρα δίπλα στον Αλφρεντ Χίτσκοκ!
Ο Λόιντ είχε γεννηθεί το 1914 στο Τζέρσεϊ Σίτι του Νιου Τζέρσεϊ από εβραίους γονείς ουγγρικής και ρωσικής καταγωγής. Τη σταδιοδρομία του στην υποκριτική την ξεκίνησε στο θέατρο, προπολεμικά, παίζοντας στις σκηνές της Νέας Υόρκης, μάλιστα συνεργάστηκε και με τον Ορσον Γουέλς. Τον πρώτο ρόλο του στο σινεμά τον υποδύθηκε στην ταινία του Χίτσκοκ «Σαμποτέρ», το 1942, και ήταν αρχετυπικός ρόλος «κακού» – ενός ναζιστή, κατασκόπου κιόλας. Ο συνδυασμός του όντως εβραίου ηθοποιού με τον φανταστικό «ναζιστή» ήρωα ασφαλώς θα είχε εξιτάρει τον Χίτσκοκ.
Ο μετρ του σασπένς πήρε τον Λόιντ μαζί του και σε άλλα φιλμ, όπως στο «Spellbound» του 1945, μάλιστα τον ανέδειξε σε βασικό συνεργάτη του και στην τηλεόραση, στη σειρά «Ο Αλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει», της δεκαετίας του ’50. Εκεί ο Λόιντ υπέγραψε ή συνυπέγραψε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία των επεισοδίων για οκτώ έτη. Κατόπιν ο Λόιντ υποδύθηκε εκ νέου ρόλους «κακών» σε διάφορα φιλμ. Είχε πλούσια καριέρα και ένα «βάρος στη συνείδησή του»: τσακώθηκε με τον Χίτσκοκ επειδή δεν συμμερίστηκε τις ανησυχίες του μεγάλου άγγλου σκηνοθέτη για μία ταινία που ήθελε να γυρίσει αλλά δεν τα κατάφερε.
Ο Λόιντ πάντα θυμόταν το περιστατικό του καβγά τους και μελαγχολούσε: «Μάλλον ο Χίτσκοκ πρέπει να πίστευε ότι τον είχα προδώσει, έτσι μου έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα του γραφείου του. Τότε του ζήτησα συγγνώμη και του είπα ότι ήμουν έτοιμος να επιστρέψω στη δουλειά, όμως μου απάντησε ότι μπορούσε εύκολα να τα βολέψει και μοναχός του. Η ταινία δεν έγινε ποτέ, και εγώ δεν με συγχώρεσα ποτέ επίσης»…