«Προχωρήστε προς αυτήν την κατεύθυνση, προχωρήστε» επαναλάμβανε ένας από του φύλακες του Λούβρου, κοιτώντας εμφανώς εκνευρισμένος, έως και απειλητικός, τους επισκέπτες του περίφημου παρισινού μουσείου. «Μόνο μία φωτογραφία, παρακαλώ, προχωρήστε μπροστά».
Επειτα από ενενήντα λεπτά αναμονής, ωστόσο, ένας άνδρας δεν άντεξε άλλο και άρχισε να πληροφορεί (φωνασκώντας στα Αγγλικά) τους φύλακες του μουσείου και τους εκατοντάδες παρευρισκόμενους πως «ήρθαμε από την Αυστραλία για να τη δούμε, δεν μπορείτε να μας δώσετε λίγο χρόνο ακόμη;»
Χρόνος, ωστόσο, δεν υπήρχε και ύστερα από λίγα λεπτά οι επισκέπτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια και να φύγουν δίχως να καταφέρουν να τη δουν από κοντά. Την περίφημη Τζοκόντα.
«Πρέπει να διευκολύνουμε τη ροή» εξήγησε ένας άλλος φύλακας, συνομιλώντας παράλληλα μέσω του συστήματος ασύρματης επικοινωνίας με τους συναδέλφους του που βρίσκονταν στις κυλιόμενες σκάλες και έφραζαν τον δρόμο στους τουρίστες, κατευθύνοντάς τους ανά ομάδες προς τον δεύτερο όροφο όπου βρίσκεται η πτέρυγα Ρισελιέ.
Πλέον ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων κινείται καθημερινά με βήμα αργό, πολύ αργό, όντας εγκλωβισμένο μέσα σε ένα δίκτυο από πασσαλάκια και ταινίες, παρόμοιο με εκείνα που συναντάμε συνήθως στις ζώνες ελέγχου ασφαλείας των αεροδρομίων. Για να φτάσει κάποιος στο σημείο από το οποίο μπορεί να δει από κοντά την Τζοκόντα θα πρέπει να διαθέτει τεράστια υπομονή.
Από τότε που το αριστούργημα του Λεονάρντο ντα Βίντσι μετακινήθηκε από τη μόνιμη θέση του, στο Λούβρο, επικρατεί διαρκώς πανικός. Η μεταφορά της Μόνα Λίζα στη νέα, προσωρινή, θέση της, έλαβε χώρα πριν από είκοσι ημέρες – μας πληροφορεί η Αναΐς Τζινόρι, ανταποκρίτρια της La Repubblica στο Παρίσι. Οταν άρχισαν οι εργασίες ανακαίνισης της «Salle des Etats», τα μέλη της διοίκησης του μουσείου είχαν αποφανθεί πως η Τζοκόντα θα παρέμενε στη θέση της. Επειτα, ωστόσο, από μερικές ημέρες, δεδομένου ότι οι σκαλωσιές έφραζαν το πέρασμα των επισκεπτών προς τον θρυλικό πίνακα, οι φύλακες εξεγέρθηκαν.
Η κατάσταση δεν ήταν πλέον διαχειρίσιμη, με αποτέλεσμα η Μόνα Λίζα να μεταφερθεί μερικά «βήματα παραπέρα», σύμφωνα με τη διοίκηση του μουσείου, «στην πιο απομακρυσμένη πτέρυγα» του Λούβρου, σύμφωνα με την ιταλίδα δημοσιογράφο, όπου και θα παραμείνει έως τον Οκτώβριο και την ολοκλήρωση των εργασιών ανακαίνισης στην πτέρυγα όπου εξετίθετο έως σήμερα.
Τα πράγματα, ωστόσο, αντί να βελτιωθούν, επιδεινώθηκαν, με τη σύγχυση να καταλήγει να κυριαρχεί σε μόνιμη βάση στο μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου, εντός του οποίου φιλοξενούνται εκατοντάδες άλλα, πέρα από τη Τζοκόντα, αριστουργήματα του παγκόσμιου πολιτισμού.
«Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση απόλυτου αυτοσχεδιασμού» σχολίασε αναφορικά, μιλώντας στην ιταλική εφημερίδα ο Ντιντιέ Ρεϊκνέρ, ο πρώτος, δηλαδή, που έκανε λόγο για αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «JocondeGate».
Ο γάλλος ιστορικός της τέχνης και εκδότης του διαδικτυακού περιοδικού La Tribune de l’Art κατήγγειλε, μέσω πλήθους φωτογραφιών αλλά και μιας σειράς άρθρων, την πρωτοφανή οχλαγωγία που επικρατεί στο Λούβρο. Μετά τον ντόρο που δημιουργήθηκε, σημειώθηκε μια σχετική βελτίωση, τουλάχιστον όσον αφορά την πληροφόρηση και την καθοδήγηση των επισκεπτών.
Στην είσοδο του μουσείου μια αφίσα με το πορτρέτο της Τζοκόντα τους προειδοποιεί πως θα περάσουν τουλάχιστον 45 λεπτά έως ότου να φτάσουν στον στόχο τους. Συχνά, ωστόσο, απαιτείται ο διπλάσιος χρόνος, συνυπολογίζοντας την αναμονή στα διάφορα σημεία ελέγχου και τις αναγκαστικές στάσεις στις κυλιόμενες σκάλες.
Φτάνοντας στον δεύτερο όροφο, μια άλλη πινακίδα τους ενημερώνει πως «όλοι θέλουν να συναντήσουν την Τζοκόντα, παρακαλώ, διευκολύνετε την επίσκεψη επισπεύδοντας την παραμονή σας». Και στην «Galerie Médicis» την οποία, έως και πριν από μερικές ημέρες, επισκέπτονταν κυρίως οι λάτρεις του κορυφαίου φλαμανδού ζωγράφου Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, πλέον κυριαρχούν οι φωνές των φυλάκων του μουσείου που προσπαθούν να χαλιναγωγήσουν το ανυπόμονο πλήθος. Μεριμνώντας και για όλους όσοι δεν πρόκειται να φτάσουν στον πολυπόθητο προορισμό τους, οι επιμελητές του μουσείου δημιούργησαν ειδικά «selfie points» στα οποία ο πίνακας του ντα Βίντσι έχει αναπαραχθεί στις πραγματικές του διαστάσεις.
«Πάντα ήταν δύσκολα με την Τζοκόντα» σχολίασε ένας, ο λιγότερο εκνευρισμένος από τους αγανακτισμένους φύλακες. Αλλά αποτελεί γεγονός πως η μανία με τη Μόνα Λίζα απασχολεί ιδιαίτερα, έως και ενοχλεί, πολλούς ιστορικούς τέχνης και επιμελητές εκθέσεων στη Γαλλία, οι οποίοι ζητούν, πλέον, να μπει ένα τέλος σε αυτήν την παράνοια.
Ο αριθμός των επισκεπτών του Λούβρου, ωστόσο, συνεχίζει να αυξάνεται, εξαιτίας του σφραγίσματος της Παναγίας των Παρισίων αλλά και λόγω της συμπλήρωσης, τον περασμένο Μάιο, 500 χρόνων από τον θάνατο του κατεξοχήν «αναγεννησιακού ανθρώπου».
Τη μνήμη του Λεονάρντο πρόκειται να τιμήσει, φυσικά, και το Λούβρο με μια μεγάλη έκθεση που θα εγκαινιαστεί το φθινόπωρο. Μεταξύ των εκθεμάτων, ωστόσο, δεν θα συμπεριλαμβάνεται η Μόνα Λίζα. Εκτός απροόπτου θα έχει επιστρέψει στη μόνιμη θέση της, στον πρώτο όροφο της πτέρυγας Ντενόν, απέναντι από τον Γάμο στην Κανά του επίσης φημισμένου ιταλού ζωγράφου της Αναγέννησης Πάολο Βερονέζε.