Λουθ Κασάλ: Ποια είναι τελικά η «μούσα του Αλμοδόβαρ»; 

Το ελληνικό κοινό την αποθεώνει διαχρονικά. Την αγαπά ιδιαίτερα για τα δύο κομμάτια που ερμήνευε στην ταινία «Ψηλά Τακούνια» («Tacones Lejanos», 1991) του Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Το πρώτο είναι το «Piensa en Mí», ένα διάσημο μεξικάνικο μπολερό που γράφτηκε το 1935. Στην ταινία, η Κασάλ ντουμπλάρει τη φωνή της ηθοποιού Μαρίσα Παρέδες η οποία υποδύεται την Μπέκι ντελ Πάραμο: μια τραγουδίστρια με τεράστια καριέρα στο Μεξικό και μια τουλάχιστον περίπλοκη σχέση με την κόρη της. Το δεύτερο κομμάτι είναι το «Un Año De Amor», μια διασκευή του γαλλικού «Un an d’amour (C’est irréparable)» του Νίνο Φερέρ. Στην ταινία φαίνεται να το τραγουδά σε πλέιμπακ ο Λετάλ (Μιγκέλ Μποσέ) ο οποίος δουλεύει ως ντραγκ κουίν και το βασικό του νούμερο είναι να μιμείται την Μπέκι.

Η χαρισματική ισπανίδα τραγουδίστρια, όμως, είναι κάτι παραπάνω από ερμηνεύτρια-σήμα κατατεθέν του αλμοδοβαρικού σινεμά και κάτι παραπάνω από τις ζεστές αισθαντικές ερμηνείες της σε μπολερό, ερωτικές μπαλάντες και σοφτ ροκ κομμάτια. Είναι ένα μουσικό φαινόμενο της Ιβηρικής και όχι μόνον. Η Λουθ Κασάλ, το όνομα της οποίας σημαίνει φως, έφτασε στη Μαδρίτη στα τέλη της δεκαετίας του ’70 για να κυνηγήσει το όνειρό της και εδραιώθηκε ως τραγουδίστρια μέσα από πέντε ποπ-ροκ δίσκους που έβγαλε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80.

Το πέμπτο της άλμπουμ της, «Luz V» (1989), το τελευταίο πριν από το «A Contraluz» (1991), που περιείχε τα τραγούδια από τα «Ψηλά Τακούνια», είχε πουλήσει 300.000 αντίτυπα, παραχωρώντας της ήδη μια θέση στο ισπανικό σταρ σύστεμ. To «A Contraluz, το ξεπέρασε, πουλώντας σχεδόν μισό εκατομμύριο κόπιες.

Μετά από αυτή τη φοβερή εμπορική επιτυχία, η «πιο αισθησιακή φωνή της Μεσογείου», όπως συχνά αποκαλείται, άρχισε να απογειώνεται. Σταμάτησε για λίγα χρόνια να ηχογραφεί σε στούντιο και αφοσιώθηκε σε ευρωπαϊκές περιοδείες, καθώς όλα αυτά τα χρόνια είχε καταφέρει να αποκτήσει διεθνές κοινό, έχοντας μια ιδιαίτερη σχέση αγάπης με το γαλλικό κοινό.

Χαρακτηριστικά, το 1996, μετά το έβδομο της άλμπουμ της, «Como la flor prometida» (1995), το οποίο αποτέλεσε το ζενίθ της καριέρας της, τραγούδησε στο κατάμεστο Θέατρο Olympia του Παρισιού, από τις σκηνές του οποίου έχουν περάσει, μεταξύ εκατοντάδων άλλων, οι Εντίθ Πιάφ και οι Ρόλινγκ Στόουνς, ενώ έγινε η πρώτη ισπανίδα τραγουδίστρια της ποπ που εμφανίστηκε στο θέατρο «La Cigalle».

Από τότε μέχρι σήμερα απέσπασε πολλά μουσικά βραβεία, δημιούργησε το 2011 το «Festival de la Luz», ένα φεστιβάλ μουσικής για φιλανθρωπικούς σκοπούς, στο Μποϊμότρο, την πόλη όπου γεννήθηκε, ενώ έχει στο ενεργητικό της εννέα ακόμα επιτυχημένους δίσκους. Ξεχωρίζουν ο «Vida tóxica» (2007), τον οποίο ηχογράφησε την περίοδο της μάχης της με τον καρκίνο του μαστού, αλλά και ο πιο πρόσφατος, «Luz Casal chante Dalida, A mi manera» (2017), με τον οποίο η Κασάλ απέτισε τον δικό της φόρο τιμής στη γαλλίδα ντίβα Νταλιντά, την οποία αναγνωρίζει ως καλλιτεχνική επιρροή.

Με το ελληνικό κοινό η Λούθ Κασάλ άρχισε να αποκτά στενότερες σχέσεις από το 2002 και μετά. Τις διατηρεί έως σήμερα, καθώς κάθε φορά που την επισκέπτεται τη χώρα μας γεμίζει αίθουσες και θέατρα. Εφέτος επιστρέφει στην Αθήνα για μια διπλή «best of» συναυλία με τη συνοδεία της εξηνταμελούς συμφωνικής ορχήστρας Athens Philharmonia Pop Orchestra, το Σάββατο και την Κυριακή, 11 και 12 Μαρτίου, στο Christmas Theater, από την οποία μπορείτε να πάρετε μια… προκαταβολική γεύση παρακάτω.