Μπορεί η τουρκική προπαγάνδα να επιδεικνύει μία διμοιρία τούρκων κομάντος σαν το… υπερόπλο που τάχα απέστειλε στον Φαγέζ Αλ Σαράτζ και προς υπεράσπισή του, ωστόσο η αλήθεια για ό,τι συμβαίνει στη Λιβύη είναι κάπως διαφορετική. Εκεί, για την τελευταία μάχη –αυτή, φυσικά, που θα γίνει προς κατάληψη της Τρίπολης–, έχουν αποσταλεί από τον Ερντογάν «τα παιδιά του πολέμου», που διαθέτουν «απλανές βλέμμα, παιδικές φάτσες, ικανότητες στη χρήση του Καλάσνικοφ» αλλά είναι και «επιδέξιa με τα εκρηκτικά».
Oπως λέει η ιταλική La Repubblica, αυτοί οι πολεμιστές δεν είναι άλλοι από τους σύρους αντικαθεστωτικούς (πολιτοφύλακες του αυτοαποκαλούμενου «συριακού εθνικού στρατού») οι οποίοι «μεγάλωσαν μέσα στις βόμβες» και είναι «βετεράνοι του πολέμου από σπίτι σε σπίτι». Αυτοί θα υπερασπιστούν τον «αναγνωρισμένο» (από τον ΟΗΕ) Σαράτζ και την κυβέρνησή του, καθώς τα στρατεύματα του Χαλίφα Χαφτάρ πλησιάζουν κάθε ημέρα και περισσότερο στην πρωτεύουσα.
Αλλά και ο τούρκος πρόεδρος ήταν αποκαλυπτικός ως προς το ποιους στέλνει στη Λιβύη: σύμφωνα με τις τελευταίες δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα δημιουργηθεί στην Τρίπολη ένα επιχειρησιακό κέντρο με επικεφαλής τούρκο στρατηγό που θα «διαχειρίζεται» την κατάσταση από επιχειρησιακής πλευράς. Οι τούρκοι στρατιωτικοί που μεταβαίνουν στην Τρίπολη θα ασχοληθούν με την εκπαίδευση των ντόπιων. «Θα υπάρχουν διάφορες μονάδες εκεί ως μάχιμες, αλλά δεν θα προέρχονται από τον στρατό μας. Το ανώτατο στρατιωτικό προσωπικό μας θα συντονίζει την κατάσταση εκεί» είπε ο Ερντογάν. Θα πολεμούν, δηλαδή, οι Σύροι.
Σύροι για κάθε χρήση
Κατά κάποιον τρόπο αυτοί οι Σύροι γεφυρώνουν τα δύο πολεμικά μέτωπα (το συριακό, της Μέσης Ανατολής, και το λιβυκό, της Βόρειας Αφρικής) με ένα τόξο που αποκαλύπτει το εύρος των γεωστρατηγικών επιδιώξεων του αναθεωρητή και μεγαλομανούς τούρκου προέδρου. Επιδιώξεις απροκάλυπτες, οι οποίες τροφοδοτούνται από το νεοοθωμανικό όνειρό του για ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και από την αδράνεια των μεγάλων δυνάμεων (όπως, λόγου χάρη, συνέβη κατά την πρόσφατη εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στα κουρδικά χωριά της Βόρειας Συρίας).
Η προέλαση του Χαφτάρ και η κατάληψη των περιχώρων της Σύρτης αλλά και μίας αεροπορικής βάσης άλλαξαν το τοπίο στη Λιβύη. Τώρα οι Τούρκοι διαβουλεύονται με τους Αλγερινούς ώστε να τους επιτραπεί η χρήση αεροπορικών βάσεων, ενώ τον Χαφτάρ πλαισιώνουν και άλλοι μισθοφόροι που ήρθαν από τη Ρωσία την ίδια ώρα που για λογαριασμό του βομβαρδίζουν τα αεροσκάφη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Οτι τα στρατεύματα του Χαφτάρ πέτυχαν μεγάλη νίκη στη Σύρτη δεν αμφισβητείται, ακόμη και αν, όπως ισχυρίζεται η Corriere della Sera, στην πόλη υπήρξαν εστίες ισχυρής αντίστασης από τις πολιτοφυλακές του Σαράτζ.
Παιχνίδι των ξένων δυνάμεων
Η Repubblica εκτιμά ότι ο λιβυκός εμφύλιος έχει διευρυνθεί με συμμετοχή ξένων δυνάμεων, ότι γίνεται όλο και πιο διεθνής και ως εκ τούτου πιο επικίνδυνος – «και για την Ιταλία και για την Ευρώπη» όπως γράφει. Γενικώς στην Ιταλία η οπτική γωνία από την οποία κοιτούν τα «απέναντι» διαδραματιζόμενα είναι απλή: επιθυμητή για τους Ιταλούς είναι η ενωμένη Λιβύη και όχι η σπαρασσομένη, έτσι κρίνεται αναγκαίο ότι κάποια στιγμή πρέπει να συνομιλήσουν οι Ιταλοί με τους Ρώσους και με τους Τούρκους προς επίτευξη κάποιας λύσης. Η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να επιδείξει ευελιξία, πιστεύουν.
Πάντως χαρακτηριστικό της ρευστότητας που επικρατεί στη βορειοαφρικανική χώρα είναι και το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή αποστολή που αναμενόταν στην Τρίπολη για συνομιλίες με τους «αναγνωρισμένους» δεν πήγε ποτέ, εξαιτίας της προέλασης του Χαφτάρ. Οι Ιταλοί θεωρούν ότι τα πάντα είναι πάνω στο τραπέζι, ότι πλέον διακυβεύεται ακόμη και αυτή η ίδια η αξία της λεγόμενης Διάσκεψης του Βερολίνου, η οποία σχεδιάστηκε για να σταθεροποιήσει τη Λιβύη αλλά από τις εξελίξεις μπορεί ο καθείς να αντιληφθεί τι ακριβώς κατάφερε να επιτύχει.