«Μα, πού νομίζει πως βρίσκεται ο Ερντογάν; Σε γουέστερν;»
Αυτό αναρωτιούνται με κοινό άρθρο τους στη Liberation ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Ελληνογαλλικής Ορχήστρας, Ντιονιζιό Ντερβί-Μπουρνιάς σχετικά με τους «λεονταρισμούς» του τούρκου προέδρου να επικηρύξει τους οκτώ στρατιωτικούς που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016.
Το δημοσίευμα σημειώνει πως η επικήρυξη των τούρκων αξιωματικών με 700.000 ευρώ το «κεφάλι» (5,6 εκατ. ευρώ συνολικά) θυμίζει καταστάσεις Αγριας Δύσης, για αυτό και αναρωτιέται κατά πόσο ο Ερντογάν λειτουργεί, λίγο έως πολύ, σαν… σερίφης σε αμερικανικό γουέστερν, επικηρύσσοντας κατά το δοκούν όποιον δεν συμπαθεί.
«Πρόκειται για πραξικοπηματίες, όπως υποστηρίζει εδώ και τρία χρόνια ο Ερντογάν; “Οι τουρκικές Αρχές δεν έδωσαν κανένα αξιόπιστο στοιχείο” έκρινε το Ανώτατο Δικαστήριο στην Ελλάδα μετά από μια δικαστική οδύσσεια στο τέλος της οποίας οι αξιωματικοί όχι μόνον απηλλάγησαν από κάθε κατηγορία, αλλά τους χορηγήθηκε και πολιτικό άσυλο λόγω των κινδύνων για τη ζωή τους από μια έκδοση», σημειώνεται στο άρθρο.
Στη συνέχεια, ο οικολόγος πρώην ευρωβουλευτής και πρωταγωνιστής του Μάη του ’68 και ο ελληνογάλλος καλλιτεχνικός διευθυντής της Orchestre Franco-Grec υπενθυμίζουν τη δριμεία φραστική επίθεση που είχε εξαπολύσει τον Ιανουάριο του 2018 ο τούρκος πρόεδρος σε δημοσιογράφο του France 2 που τόλμησε να τον ρωτήσει για τις υποτιθέμενες σχέσεις των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών με την ισλαμική τρομοκρατία.
Τότε ο δημοσιογράφος, που εργαζόταν για την εκπομπή Envoyé Spécial του γαλλικού τηλεοπτικού δικτύου, ρώτησε τον πρόεδρο της Τουρκίας σχετικά με το περιστατικό του Ιανουαρίου του 2014, όταν εμποδίστηκε η διέλευση φορτηγών που ανήκαν στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (MIT) καθώς υπήρχαν υποψίες ότι μετέφεραν όπλα για τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους.
«Μιλάς με λόγια της FETO (του Φετουλάχ Γκιουλέν), όχι ως δημοσιογράφος» είχε απαντήσει τότε ο Ερντογάν, εμφανώς εκνευρισμένος.
«Μια τέτοια φραστική βία δεν προκάλεσε τότε κατάπληξη αφού είναι γνωστή η απαξίωση του τούρκου προέδρου για τη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Να εκπλαγεί λοιπόν κανείς τώρα που η Τουρκία ανακοίνωσε ότι επικήρυξε τους αξιωματικούς λίγο πριν την άφιξη του Τσίπρα στην Αγκυρα; Και έτσι τώρα, όπως σε ένα γουέστερν, οι τούρκοι αξιωματικοί βρίσκονται στο έλεος του οποιουδήποτε θα αποφασίσει να βάλει μια τιμή με έπαθλο το κεφάλι τους» σημειώνεται στο δημοσίευμα.
«Μέσα σε ποιο πλαίσιο εξαπολύει ο κ. Ερντογάν ένα τέτοιο ανθρωποκυνηγητό σε ευρωπαϊκό έδαφος; Θα ήταν ευφημισμός να πει κανείς ότι οι Ελληνες αντιδρούσαν πάντα συγκρατημένα απέναντι στις προκλήσεις του γείτονά τους: χρειάστηκαν δύο έτη για να καταγγείλει δειλά ο κ. Τσίπρας τις προτάσεις του τούρκου προέδρου, που υποστήριξε κατ’ επανάληψη ότι είχε λάβει διαβεβαιώσεις για την έκδοση των αξιωματικών, μια υπόσχεση που θα αν είχε υλοποιηθεί θα ήταν αντισυνταγματική αφού μόνον η ελληνική Δικαιοσύνη μπορεί να λάβει μια τέτοια απόφαση» επισημαίνεται.
«Γιατί αισθάνεται κανείς ένα αίσθημα γελοιότητας βλέποντας ξεπερασμένους δικτάτορες (όπως ο Ερντογάν); Διότι “άπαξ και τελειώσει η ταινία” εμφανίζονται όπως είναι: αξιοθρήνητοι, επικίνδυνα παιδιά περιβεβλημένα την παντοδυναμία τους» σημειώνει το δημοσίευμα.
«Ο κ. Ερντογάν νομίζει ότι είναι παντοδύναμος και φαντάζεται ότι όλα του επιτρέπονται. Οι προσβολές προς τον επισκέπτη έλληνα πρωθυπουργό είναι το ορντέβρ. Το κυρίως πιάτο είναι να καταφέρει ένα νέο πλήγμα στην Ευρωπαϊκή Ενωση βάζοντάς τα με τον πιο αδύναμο κρίκο της, την καταματωμένη από δέκα χρόνια λιτότητας Ελλάδα. Το τουρκικό καθεστώς φυλακίζει, βασανίζει και δολοφονεί ατιμωρητί. Η δημοκρατία μας διαθέτει τη σοφία να μη θέλει να επιβάλει την έκδοση των οκτώ στρατιωτικών (στην Τουρκία). Θα αποδεχθεί την εισαγωγή της βαρβαρότητας στα εδάφη της; Τι χρειάζεται πλέον για να αντιδράσουμε σε αυτές τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις; Αν επρόκειτο για οκτώ καλλιτέχνες ή διανοούμενους που θα τους είχαν επικηρύξει, δεν θα σταματούσαμε τώρα να μιλάμε γι’ αυτούς. Δυστυχώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για οκτώ δημοκράτες στρατιωτικούς, και τα ΜΜΕ κινούνται αργά. Η Ελλάδα δεν μπορεί πια να τους προστατέψει. Τι σκοπεύει να κάνει η Ευρώπη;» καταλήγει με νόημα το άρθρο των Κον Μπεντίτ – Μπουρνιάς.