Μπορεί ο Γιώργος Λάνθιμος να έφτασε στις Κάννες με τη φόρα του οσκραικού «Poor Things», ωστόσο οι «Ιστορίες Καλοσύνης» («Kind of Kindness») που παρουσίασε στο 77ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου την Παρασκευή, στην πρώτη επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας, μοιάζει να αποτελεί μία επιστροφή στο παλαιότερο σκοτεινό, σαρκαστικό και σχεδόν σουρεαλιστικό σύμπαν του σκηνοθέτη, γεγονός που δίχασε τους κριτικούς.
Στην τέταρτη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ –μετά τον «Κυνόδοντα» (2009), τον «Αστακό» (2015) και τη «Θυσία του ιερού ελαφιού» (2017)– ο διεθνούς φήμης έλληνας κινηματογραφιστής συνεργάστηκε εκ νέου με τον Ευθύμη Φιλίππου (που συνυπογράφει το σενάριο), σε ένα «τρίπτυχο παραμύθι» που περιλαμβάνει τρεις διαφορετικές ιστορίες εξουσίας, κανιβαλισμού και κάθαρσης.
Οι ιστορίες της ταινίας αφορούν έναν άνδρα – φερέφωνο του αφεντικού του, ο οποίος προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του, έναν αστυνομικό που ανησυχεί επειδή επέστρεψε η εξαφανισμένη σύζυγός του και μια γυναίκα αποφασισμένη να βρει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που προορίζεται να γίνει πνευματικός ηγέτης. Το σενάριο συνυπογράφει ο Γιώργος Λάνθιμος με τον Ευθύμη Φιλίππου, ενώ η ταινία αναμένεται να βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 30 Μαΐου.
Στην πρεμιέρα της Παρασκευής ο Γιώργος Λάνθιμος μαζί με τους λαμπερούς πρωταγωνιστές της ταινίας του, Εμμα Στόουν, Γουίλεμ Νταφόε, Τζέσι Πλέμονς, Μάργκαρετ Κουόλι, Τζο Αλγουιν, Χάντερ Σάφερ μονοπώλησαν τα φλας των φωτογράφων στο κόκκινο χαλί της διοργάνωσης.
Ενας ανήσυχος ανατόμος της ανθρώπινης συνθήκης
Οπως έγραψε η Νάντια Μπακοπούλου για το ΑΠΕ ΜΠΕ, με τις «Ιστορίες Καλοσύνης» ο Γιώργος Λάνθιμος επιστρέφει στο παλαιότερο κινηματογραφικό σύμπαν του. Είναι σαν να θέλει να μας υπενθυμίσει ότι, εκτός από ένας επιτυχημένος δημιουργός που οι ταινίες του κερδίζουν Οσκαρ και μεγάλα φεστιβαλικά βραβεία, παραμένει πάντα ένας ανήσυχος και οξυδερκής ανατόμος της ανθρώπινης συνθήκης.
Οι «Ιστορίες Καλοσύνης» αποτελούνται από τρία επεισόδια, ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, στα οποία όμως πρωταγωνιστούν οι ίδιοι ηθοποιοί αλλάζοντας ρόλους και δείχνοντας τα διαφορετικά πρόσωπα της απελπισίας, του φόβου και της αβεβαιότητας των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών.
Είναι μια ταινία που απαιτεί να έχεις ανοιχτό το μυαλό σου και να μην φοβάσαι τις συνεχείς ανατροπές και προκλήσεις της. Οταν το κάνεις, όμως, θα σε ανταμείψει. Ολοι οι ηθοποιοί πλάθουν διαφορετικούς χαρακτήρες αποδεικνύοντας την γκάμα των ερμηνευτικών δυνατοτήτων τους με καλύτερους την Εμμα Στόουν και τον Τζέσι Πλέμονς, ο οποίος είναι πραγματικά εντυπωσιακός.
Το μαύρο χιούμορ, οι ακραίες καταστάσεις και οι απρόσμενοι διάλογοι συνθέτουν τελικά ένα έργο πυκνό το οποίο αφήνει τον θεατή ελεύθερο να διαλέξει εκείνος όποια –ή όποιες– από τις πολλές ερμηνείες που ο Λάνθιμος και ο Φιλίππου έχουν κρύψει με τρόπο αριστοτεχνικό.
«Το πιο σημαντικό είναι να εμπιστεύεσαι τους άλλους»
Στη συνέντευξη Τύπου για τις «Ιστορίες Καλοσύνης» την επομένη της πρεμιέρας, το Σάββατο, ο Γιώργος Λάνθιμος είπε πως δεν έχει πρόθεση να κάνει «μικρές ή μεγάλες ταινίες, περισσότερο μ’ ενδιαφέρει να μπορώ να υλοποιήσω κάθε φορά αυτό που έχω στο μυαλό μου. Αυτή η ταινία είναι μικρότερη από το “Poor Things”, η επόμενη μπορεί να είναι πιο μικρή ή αν είναι πιο μεγάλη θα προσπαθήσω να βρω τρόπο να την κάνω. Θέλω να έχω δημιουργική ελευθερία και να δουλεύω με ανθρώπους που εμπιστεύομαι».
Εξήγησε, επίσης, πως στην αρχή η ταινία ήταν να είναι μία μόνο ιστορία, η πρώτη που βλέπουμε. «Η αρχική μου έμπνευση ήταν ο Καλιγούλας, γιατί αναρωτιόμουν πως θα έμοιαζε στη σημερινή εποχή κάποιος που θα μπορεί να έχει την απόλυτη εξουσία πάνω σε έναν άλλον άνθρωπο. Οσο αναπτύσσαμε την ιδέα, επιχειρήσαμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό σαν φόρμα και να δημιουργήσουμε ένα τρίπτυχο. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ότι είχα προαποφασίσει πως τους ρόλους και στις τρεις ιστορίες θα τους παίξουν οι ίδιοι ηθοποιοί καθώς και η επιλογή οι τρεις ιστορίες να παρουσιαστούν διαδοχικά και όχι παράλληλα γιατί έτσι νιώθαμε ότι θα λειτουργούσαν καλύτερα» πρόσθεσε.
Αναφερόμενος στο έργο του είπε πως κάθε ταινία είναι διαφορετική και όπως έχει δηλώσει αρκετές φορές και στο παρελθόν είναι ο χειρότερος από τον οποίο μπορεί κάποιος να περιμένει απαντήσεις. «Οχι γιατί θέλω να σας κάνω να υποφέρετε αλλά γιατί η όλη η διαδικασία έχει να κάνει με το ένστικτο. Είναι πολύ καλύτερο αυτοί που βλέπουν τις ταινίες να τις εξηγήσουν. Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι στον κόσμο που προτιμώ να ακούσω την δική τους οπτική. Αυτό είναι το ωραιότερο δώρο» τόνισε.
Σε ερώτηση σχετική με το αν εμπιστεύεται περισσότερο τον εαυτό του ή τους άλλους, ο ίδιος ανέφερε: «Δεν ξέρω αν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Δουλεύω περισσότερο με το ένστικτο. Στην αρχή ήμουν πολύ προστατευτικός με τα σενάρια και τις ιδέες που είχα. Ομως σιγά σιγά ανακάλυψα ότι υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι που μπορούν να με βοηθήσουν να υλοποιήσω αυτό που έχω στο μυαλό μου και επίσης να με πάνε και σε μέρη που δεν είχα φανταστεί. Το πιο σημαντικό είναι να εμπιστεύεσαι τους άλλους».
Στο μυαλό του Γιώργου Λάνθιμου
Στην αρχή της συνέντευξης τύπου οι ηθοποιοί της ταινίας, κλήθηκαν να απαντήσουν στο πώς είναι να μπαίνει κανείς στον κόσμο του Γιώργου Λάνθιμου.
Η Εμμα Στόουν είπε ότι τον εμπιστεύεται τυφλά μετά από τόσες συνεργασίες και ότι νιώθει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, ενώ η Μάργκαρετ Κουόλι είπε ότι είναι σαν «ελεύθερη πτώση». Ο Τζέσι Πλέμονς δήλωσε ότι το να εισχωρήσεις στον κόσμο του είναι «μια αργή διαδικασία η οποία ξεκινάει ήδη από το σενάριο», ο Τζο Αλγουιν σημείωσε πως ο κόσμος του Λάνθιμου είναι «κάτι που νιώθεις περισσότερο παρά καταλαβαίνεις», ενώ ο Γουίλεμ Νταφόε είπε ότι η συνεργασία μαζί του είναι «μια απόλαυση γιατί σε βοηθάει να αγγίξεις την ομορφιά».
Εμμα Στόουν: «Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι η μούσα μου!»
«Αυτός είναι η μούσα μου!» δήλωσε η Εμμα Στόουν όταν την ρώτησαν για τη συνεργασία της με τον έλληνα σκηνοθέτη και αν θεωρεί ότι είναι η μούσα του μετά από τόσες ταινίες που έχουν κάνει μαζί. «Το έχουμε ξεκαθαρίσει εδώ και πολύ καιρό αυτό» πρόσθεσε γελώντας ο Γιώργος Λάνθιμος.
Μιλώντας για τη συνεργασία τους, η αμερικανίδα ηθοποιός είπε: «Τον γνώρισα πριν δέκα χρόνια περίπου, φάγαμε μαζί για να μιλήσουμε για την ιδέα της “Ευνοούμενης”. Μέχρι τότε είχα δει μόνο τον “Κυνόδοντα” και τον “Αστακό”. Με κέρδισε η ζεστασιά του και το πόσο ανοιχτός ήταν στη συζήτηση. Και στην “Ευνοούμενη” είχαμε μια θαυμάσια συνεργασία. Τον εμπιστεύομαι περισσότερο από όσο έχω εμπιστευτεί οποιονδήποτε άλλο σκηνοθέτη.. Με συναρπάζουν οι ιστορίες του, οι ταινίες του, οι χαρακτήρες τους, ο τρόπος που βλέπει τον κόσμο».
Σε ερώτηση σχετική με το φεμινισμό, δήλωσε πως είναι φεμινίστρια, ακτιβιστικά ή όχι ακτιβιστικά. «Δεν κάνω ποτέ μια ταινία για το μήνυμά της, αλλά επειδή με ενδιαφέρει ως ηθοποιό για την ιστορία της».