Στα χρόνια του ο Μάο Τσετούνγκ τις είχε πατάξει ως αστικά φαινόμενα ανάξια οίκτου, πλέον όμως επανεμφανίστηκαν ως σύμπτωμα της ιλιγγιώδους καπιταλιστικής ανάπτυξης: οι κινεζικές εγκληματικές συμμορίες, οι λεγόμενες Τριάδες, ευρέως γνωστές από το Χόλιγουντ, έχουν καταφέρει να στεριώσουν γιγάντιο δίκτυο παρανόμων δραστηριοτήτων, έγραψε η Corriere della Sera, βοηθούμενες και από τα μέσα της ψηφιακής εποχής.
Και δεν πονοκεφαλιάζουν μόνον τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ. Αστυνομικοί απ’ όλη την Ασία κυνηγούν την κινεζική μαφία. Από τις Φιλιππίνες μέχρι την Ινδονησία και την Καμπότζη, από το Λάος και τη Μιανμάρ μέχρι το Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη. Κατά τους Ιταλούς, στο επίκεντρο της παρανομίας βρίσκεται «το ασίγαστο πάθος των Κινέζων για τον τζόγο», αλλά και «η διαπλοκή με διεφθαρμένους εκπροσώπους του πολιτικού προσωπικού».
Τα κατορθώματα των Τριάδων περιλαμβάνουν την άγρια εκμετάλλευση καταχρεωμένων ανθρώπων που κατάντησαν υποχείρια των μαφιόζων, ενώ ειδικά στο web την εξαπάτηση παικτών τυχερών παιγνίων, την εκβίαση χρηστών υπηρεσιών διαδικτυακού σεξ, κ.λπ. Οι φυσικές έδρες, τα στρατηγεία αν προτιμάτε, των μαφιόζων είχαν στηθεί σε παραμεθόρια χωριουδάκια της Μιανμάρ, μέχρι που απειλήθηκε η επέμβαση του Λαϊκού Στρατού.
Αλλού όμως, στην Καμπότζη ή στις Φιλιππίνες, οι κινεζικές Τριάδες τα πέρασαν καλύτερα: σε παραθαλάσσιες περιοχές της Καμπότζης είχαν στηθεί παράνομα καζίνα, αλλά έκλεισαν προσφάτως ύστερα από γιγάντια αστυνομική επιδρομή «υποκινημένη από το Πεκίνο». Στη Μανίλα, πάντως, όπου οι κανόνες είναι χαλαροί, δραστηριοποιούνται άνετα οι κινεζικές συμμορίες με νομιμοφανείς επιχειρήσεις, πάντα στον χώρο του χαρτοπαιγνίου.
Πριν από λίγους μήνες, συνέχισε η Corriere, κάποια Αλις Γκούο, δήμαρχος κινεζικής καταγωγής, ερευνήθηκε από τη φιλιππινέζικη αστυνομία ως η ηγέτις μεγάλης οργάνωσης, υπεύθυνης για τη διαχείριση καζίνων. Αυτή η Γκούο είχε διαφύγει στο εξωτερικό με λεία δύο δισ. δολάρια, όμως πιάστηκε και παραδόθηκε στη Μανίλα όπου πλέον κρατείται.
Παράνομα καζίνα δεν υπάρχουν στην Κίνα βέβαια, αφού οι μαφιόζοι διώκονται απηνώς, όμως «ο πονοκέφαλος του Σι έγκειται στο γεγονός πως όταν μια χώρα επεμβαίνει και κλείνει καζίνα, τα ποντίκια φεύγουν για άλλα μέρη, όμορα, ξεκινώντας από την αρχή τις μπίζνες τους σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Αυτός είναι ο μεγάλος πονοκέφαλος του Σι Τζινπίνγκ».