Το σχήμα του ανατολίτικου (ασιατικού) «χορού του παγωνιού» μεταχειρίστηκαν τα διεθνή media προκειμένου να περιγράψουν με ευφάνταστο τρόπο τις κινήσεις του Βίκτορ Ορμπαν στο εσωτερικό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) το οποίο ετοιμάζεται να τον ξαποστείλει από τους κόλπους της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς.
Ομως η μεταφορά με το όμορφο πουλί έχει από μόνη της πάρα πολλά… πλουμιστά φτερά και κάμποσες χαριτωμένες κινήσεις, έτσι δεν ταιριάζει για να αποδοθεί στα Ελληνικά τόσο η πολιτική χοντροκοπιά του Ορμπαν όσο και το ξεπουπούλιασμα που υφίσταται το ΕΛΚ από τις εθνικιστικές κορώνες του.
Και πρόκειται για ξεπουπούλιασμα κανονικό, καθότι το ΕΛΚ εκτίθεται ανεπανόρθωτα ίσως και μόλις δύο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές. Επ’ αυτού όλοι οι διεθνείς αναλυτές συμφωνούν ότι αυτήν τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα του Μάνφρεντ Βέμπερ στην κούρσα του προς τον θώκο του προέδρου της Κομισιόν είναι ακριβώς οι αντιδραστικές πολιτικές του εθνικιστή πρωθυπουργού της Ουγγαρίας και η διασύνδεση του κόμματός του (Fidesz) με το ΕΛΚ. Αλλά και ο ίδιος ο βαυαρός πολιτικός δηλώνει ευθαρσώς ότι η αντιευρωπαϊκή εκστρατεία του Ορμπάν «βλάπτει σοβαρά το κόμμα».
Οι αήθεις επιθέσεις του Ορμπαν στην ΕΕ και στον νυν πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, η πολεμική του κατά του Τζορτζ Σόρος προσωπικά αλλά και κατά των ιδρυμάτων του, όπως και οι ύβρεις εναντίον των επικριτών του μέσα στο ΕΛΚ («χρήσιμοι ηλίθιοι»), όλα καθιστούν μονόδρομο την αποπομπή του στις 20 Μαρτίου, τότε δηλαδή που θα συνεδριάσει το προεδρείο του ΕΛΚ – η αποπομπή είναι απαίτηση τουλάχιστον δώδεκα κομμάτων που είναι μέλη του, στα οποία όμως δεν περιλαμβάνονται μέχρι στιγμής οι δεξιοί/κεντροδεξιοί της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Αυστρίας.
Οι όροι της συγγνώμης
Οι απαιτήσεις των κεντροδεξιών του ΕΛΚ για την απονομή χάριτος στον Ορμπαν αφορούν: α) τον άμεσο τερματισμό της αντιευρωπαϊκής εκστρατείας του και των επιθέσεών του εναντίον των προσώπων τα οποία βρίσκονται στις θέσεις-κλειδιά της ΕΕ, β) την επιστροφή στη Βουδαπέστη του εκδιωχθέντος κακήν κακώς Πανεπιστημίου Κεντρικής Ευρώπης.
Η τρέχουσα τακτική του Ορμπαν πάντως είναι να ισχυρίζεται ότι επιθυμεί να παραμείνει το Fidesz στο ΕΛΚ, γράφουν οι βρετανικοί Financial Times. Και γιατί όχι; Από τη δική του οπτική γωνία, το ΕΛΚ είναι για το κόμμα του ένα κάποιο προστατευτικό κέλυφος, μια κάποια δημοκρατική «ομπρέλα». Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι ο ίδιος εκδημοκρατίζεται και υποστέλλει τη σημαία του εθνικισμού: θα προσπαθήσει να αποδείξει στους «φίλους και εταίρους» του στο ΕΛΚ ότι «αγωνίζεται εναντίον σκοτεινών δυνάμεων που επιδιώκουν να το χειραγωγήσουν», όπως δηλώνουν συνεργάτες του.
Η απόφαση αποπομπής του, όμως, είναι «μια ζαριά» – μπορεί να βγει καλή, μπορεί και να στραβώσει. Οι Βορειοευρωπαίοι θέλουν να απαλλαγούν από το Fidesz και την ακροδεξιά φυσιογνωμία του ώστε να αποκαταστήσουν την πολιτική συνοχή στο ΕΛΚ. Αυτό όμως συνεπάγεται α) απώλεια σημαντικού αριθμού βουλευτών για την ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά και β) την ενδυνάμωση του ευρωσκεπτικιστικού στρατοπέδου στο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι αναλυτές κρίνουν ότι τώρα παίζεται ένα παιχνίδι μεταξύ του Ορμπαν και της ηγεσίας του ΕΛΚ και ότι βρισκόμαστε στο χρονικό σημείο κατά το οποίο κανείς δεν θέλει να κάνει την οριστική και αμετάκλητη κίνηση. Αν ο Ορμπαν αποβληθεί από το ΕΛΚ, λένε, «τότε θα παρουσιάσει την Ουγγαρία και τον εαυτό του ως θύματα αριστερής συνωμοσίας».
Το μεγάλο θέμα
Κατά νου ο Ορμπαν έχει και μία σοβαρή παράμετρο (τη σοβαρότερη μάλλον): τη Γερμανία. Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να διαρρήξει εντελώς τις ήδη ταραγμένες σχέσεις μαζί της. Και ο λόγος είναι απλούστατος και κατανοητός ασφαλώς: η γερμανικών συμφερόντων αυτοκινητοβιομηχανία αντιπροσωπεύει το ένα τρίτο της ουγγρικής βιομηχανικής παραγωγής, που πάει να πει ότι σε αυτές τις φάμπρικες απασχολούνται χιλιάδες ούγγροι εργάτες, δηλαδή χιλιάδες ψηφοφόροι. Ε, δεν είναι παίξε και γέλασε τέτοια πράματα…