Ξεκίνησα εντελώς διαφορετικά το σημερινό θέμα, και το έστειλα για δημοσίευση πριν το παιχνίδι. Ο Κώστας Γιαννακίδης, όμως, μου συνέστησε να περιμένω. «Πρέπει να προβλέψουμε την πιθανότητα να γίνουν επεισόδια», μου έγραψε. Μα, δεν υπάρχουν οργανωμένοι οπαδοί της Αλβανίας στο γήπεδο, ανταπάντησα. Φευ. Βαλκάνια. Όσοι είχαν προβλέψει ότι το ζευγάρι Σερβία-Αλβανία «μυρίζει μπαρούτι» πέτυχαν διάνα. Το παιχνίδι διεκόπη και οι υπαίτιοι όσο εύκολο είναι με μια πρώτη ματιά να τους εντοπίσεις, άλλο τόσο δύσκολο να τους σταματήσεις. Δυστυχώς, θα το ξανακάνουν.
Λίγο πριν τη λήξη του πρώτου ημίχρονο, ένα τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι, ίπταται πάνω από τα κεφάλια θεατών και παικτών και μεταφέρει ένα κουρέλι που απεικονίζει τη «μεγάλη Αλβανία». Εκπληκτικό γεγονός, αν λάβουμε υπόψη ότι το ματς γινόταν στο Βελιγράδι και τα μέτρα ασφαλείας υπήρξαν δρακόντεια. 3500 αστυνομικοί ήταν επιφορτισμένοι με την ασφάλεια. Στους περίπου 40 Αλβανούς «επίσημους» που ταξίδεψαν, έγινε «υποδοχή» στο αστυνομικό σταθμό του αεροδρομίου και, εννοείται, εξονυχιστικός έλεγχος. Η Σερβική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, εκτός του ότι δεν έδωσε εισιτήρια σε πολίτες του Κοσσόβου, το ίδιο έκανε και με οργανωμένους οπαδούς από Αλβανία. Μάλιστα, είχε ενημερώσει ότι ούτε απλό κασκόλ ή t-shirt με σύμβολα της Αλβανίας δεν θα επέτρεπε. Κι όμως, έγινε η μεγαλύτερη δυνατή πρόκληση που θα μπορούσε να γίνει. Και όπως είναι, δυστυχώς, λογικό, όταν μιλάμε για Βαλκάνια, ακολούθησε χαμός. Εισβολή οπαδών στο γήπεδο, μεταξύ αυτών, όπως είναι επόμενο, σεσημασμένοι εθνικιστές, προπηλακισμός των παικτών της Αλβανίας, βία μεταξύ οπαδών και αστυνομίας. Και πιο πριν υπήρχαν αντικείμενα, σκληρά μαρκαρίσματα, συνθήματα μίσους – ένα από τα οποία έλεγε «σκοτώστε τους Κροάτες για να μην έχουν οι Αλβανοί αδέλφια». Γενικά, μια τυπική βαλκανική συνάντηση. Που, τι και αν είναι το 2014, εμείς παραμένουμε περίπου δυο αιώνες πίσω. Κανονικά, δεν έπρεπε να είναι δύσκολη η πρόβλεψη των επεισοδίων.
Παρακολουθώντας μερικούς συναδέλφους από την χώρα καταγωγής μου, αλλά και άτομα με δράση στα social media, μ’ είχε πιάσει φόβος, ομολογώ. Ήλπιζα, όμως, ότι η απαγόρευση παρουσίας οπαδών της Αλβανίας ήταν το σωστό «φάρμακο». Τώρα, βέβαια, δεν είμαι ο μόνος που το πιστεύω. Μπορεί να υπήρχε αιματοχυσία. Οι αθεόφοβοι, όμως, άνθρωποι που, ως επί το πλείστον, δεν μπορούν να προβλέψουν ότι μετά τη Κυριακή έρχεται Δευτέρα, ωρύονταν επειδή «η Σερβία δεν αφήνει τους Αλβανούς να δουν την ομάδα τους». Και αν γίνουν επεισόδια; τους ρωτούσα. «Θα φταίνε οι Σέρβοι» η άμεση απάντηση. Κλασική στενοκέφαλη εθνικιστική απάντηση. Πάντα «φταίνε οι άλλοι».
Μα, το χειρότερο θα ερχόταν μετά. Με το που διεκόπη το ματς, μια συγχορδία εθνικιστών «ξεχύθηκε» στα social media, κυρίως εκεί, με τεράστιο μίσος για τους Σέρβους. Για όλους τους Σέρβους. Δεν μπόρεσα σχεδόν να αρθρώσω λέξη. Άνθρωποι που κάνουν τον πολιτισμένο και προοδευτικό, όταν πρόκειται για τους άλλους, υπερασπίστηκαν με πάθος το κουρέλι που κατέβηκε στο γήπεδο από αέρος. Άνθρωποι που τους διαβάζεις να μιλάνε καθημερινά για «την Ευρώπη στην οποία ανήκει η Αλβανία», έβγαλαν τα πιο πρωτόγονα εθνικιστικά ένστικτα. Άνθρωποι που ασκούν την πιο σκληρή κριτική «στους εθνικιστές των Βαλκανίων», έβγαλαν το πιο σκοτεινό εθνικιστικό τους πρόσωπο. Κοινοποίησαν στις σελίδες τους «σημαία» που απεικονίζει τη «μεγάλη Αλβανία», άνθρωποι που τους είχα δει να είναι λυσσαλέα πολέμιοι των ακροδεξιών. Δεν έχω λόγια, κυριολεκτικά, να περιγράψω αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μου.
Μιλάω μόνο για Αλβανούς (το ίδιο συνέβη και με Σέρβους) επειδή η καταγωγή μου τυγχάνει να είναι από εκεί. Και με τέτοιους ανθρώπους, δεν θέλω να έχω καμία σχέση. Με αποκάλεσαν ήδη «προδότη» και «πουλημένο», μα απέναντι σε αυτή τη «σημαία»-κουρέλι που αυτοί υπερασπίζονται, εννοείται ότι είμαι ορκισμένος εχθρός και «προδότης». Αυτή την «πατρίδα», σας την έχω χαρίσει. Δεν είναι δική μου «πατρίδα». Η δική μου πατρίδα, δεν θέλει εδάφη των άλλων. Η δική μου πατρίδα, δεν θέλει αίμα. Η δική μου πατρίδα, δεν μισεί τους γείτονες. Η δική μου πατρίδα, δεν προκαλεί τους γείτονες, μέσα στο σπίτι τους. Χάρισμά σας, λοιπόν, μια τέτοια «πατρίδα» και μια τέτοια «σημαία».