Το έργο που θα παιχτεί σε πρώτη προβολή στις 27 Ιουνίου στις Βρυξέλλες, θα έχει ρυθμό, αλλά και «κοιλιές», ανατροπές και παράλληλες εξελίξεις. Κυρίως, θα έχει σασπένς.
Πλάνο ένα – πάμε: Γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι κάθονται 28 ευρωπαίοι ηγέτες. Κάπου στη μέση είναι ο συντονιστής της συζήτησης, Ερμάν Βαν Ρομπέι. «Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να συζητήσουμε το μέλλον της Ευρώπης και καταρχάς να συμφωνήσουμε, ποιος θα είναι αυτός που θα ηγηθεί της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» λέει και συμπληρώνει ότι «από τις συζητήσεις που έχω κάνει κατ' ιδίαν μαζί σας, έχω καταλήξει ότι επικρατέστερος είναι ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ».
Η Άγκελα Μέρκελ νεύει φιλικά, πλην όμως ζητά τον λόγο ο Ντ. Κάμερον. «Στη χώρα μου ο Γιούνκερ θεωρείται «ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στην Ευρώπη» λέει, κρατώντας στο χέρι τη «Sun». «Ο πατέρας του δούλευε για τη Βέρμαχτ στον πόλεμο και παρομοιάζεται με τον Λουδοβίκο 16ο» συνεχίζει, κραδαίνοντας συνέντευξη του ιστορικού Τίμοθι Γκάρτον Ας. «Στις ευρωεκλογές δεν υπήρχε το όνομα του Γιούνκερ στα ψηφοδέλτια. Δεν τον δέχομαι λοιπόν και δεν θα αλλάξω άποψη» λέει και κάθεται. Κοιτά ανήσυχος προς την πλευρά των ομολόγων του – των ηγετών της Ουγγαρίας, της Σουηδίας και της Ολλανδίας – οι οποίοι εξετάζουν σκεπτικά τον τοίχο…
Ο Βαν Ρομπέι παίρνει τον λόγο και λέει πως κατανοεί την αντίδραση του «βρετανού συναδέλφου», δεδομένου ότι στη χώρα του το 2017 θα γίνει ένα δημοψήφισμα που μπορεί να εκτιμήσει ότι πρέπει να φύγει η Βρετανία απ' την «παρέα» της ΕΕ και γι' αυτό «πρέπει να τον διαβεβαιώσουμε, ότι θα ακούσουμε με προσοχή τα αιτήματα του Ηνωμένου Βασιλείου – τόσο για τον τρόπο που θα λειτουργήσει η νέα Επιτροπή, όσο και τις ευρύτερες ανησυχίες του για τον τρόπο που λειτουργεί η Ε.Ε.».
Η Άγκελα Μέρκελ νεύει φιλικά, πλην όμως ζητά τον λόγο ο Ματέο Ρέντσι. Κοιτώντας προς την πλευρά του Κάμερον λέει πως και ο ίδιος είχε αμφιβολίες για την επιλογή του προσώπου του Γιούνκερ, όμως τελικά θεωρεί πως για να ανακάμψει η οικονομία στην Ε.Ε. και να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης, «σημαντικότερο είναι να συμφωνήσουμε εδώ, ότι θα πρέπει να δώσουμε μια παράταση στα προγράμματα μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων και να ξαναδούμε ορισμένες δαπάνες που θα πρέπει να εξαιρούνται από τους υπολογισμούς των ελλειμμάτων».
Ο Φρανσουά Ολάντ νεύει φιλικά προς τον Ρέντσι και ζητά τον λόγο. Δείχνοντας τον Ιταλό συνάδελφό του λέει πως «ο νέος ομόλογός μας έθεσε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, που πρέπει να μας απασχολήσει – όπως μας απασχόλησε εξάλλου στη συνάντηση που είχαμε τις προάλλες οχτώ από τους παρόντες σε τούτο το τραπέζι. Υπάρχει λοιπόν ένα θέμα πολιτικής κι ένα θέμα ευθύνης – ποια πρόσωπα θα αναλάβουν τις ευθύνες των ευρωπαϊκών θεσμών» λέει, ακουμπώντας τη βόμβα πάνω στο τραπέζι.
Ο Βαν Ρομπέι πιάνει μαλακά τη βόμβα, την απασφαλίζει και λέει πως «εμείς εδώ θα συμφωνήσουμε στη στρατηγική της Ε.Ε. για τα επόμενα χρόνια, έτσι ώστε να αξιοποιηθεί πλήρως η εσωτερική αγορά, να παρακινηθεί ένα κλίμα επιχειρηματικότητας και δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης, να ενδυναμώσει η ΟΝΕ και να ενισχυθεί ο παγκόσμιος ρόλος της Ε.Ε.».
Η κάμερα πάει τώρα στα παρασκήνια, εκεί όπου οι αξιωματούχοι των 28 χωρών υλοποιούν τις εντολές των ανωτέρων τους παζαρεύοντας. Ο Γερμανός αξιωματούχος λ.χ. προσπαθεί να πείσει τον Βρετανό ομόλογό του ότι είναι άγονη η γραμμή που τηρεί η χώρα του και ότι κακώς δεν δέχτηκαν την πρόταση της Μέρκελ να ράψουν όλοι μαζί ένα κουστούμι που θα φορούσαν στον Γιούνκερ. «Είστε μόνοι σας, το καταλαβαίνετε;» του λέει, «άντε να βρείτε και δυό συμμάχους. Και λοιπόν;». Ο Βρετανός σαρκάζει, «ναι θα δεχτούμε τον Γιούνκερ!» ειρωνεύεται, «μόνο το UKIP τον υποστηρίζει στη χώρα μας, για να μας πολεμήσει άνετα στις εκλογές το 2015 και να στρώσει τον δρόμο στο δημοψήφισμα το 2017». Ο Γερμανός ομόλογός του πιάνει από κάτω το «γάντι» που του πέταξε ο συνομιλητής του και το επιστρέφει -«εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν "πολιτικά ορθό" να δεχτείτε στην Ομάδα σας στην Ευρωβουλή, το νεοσύστατο ευρωσκεπτικιστικό γερμανικό κόμμα AfD» ανταπαντά.
Παραδίπλα, ο Ιταλός αξιωματούχος περιμένει να μιλήσει με τον Γερμανό ομόλογό του – «ο Ρέντσι εξήγησε τι προτάσσει έναντι της υποψηφιότητας Γιούνκερ» λέει, «όμως τι σκέφτεστε για τη διαδοχή της βαρώνης Άστον; Γιατί έχουμε μια πολύ καλή υποψηφιότητα, τη Φεντερίκα Μογκερίνι, υπουργό Εξωτερικών, νέα και δυναμική».
Ο Γερμανός ξεφεύγει με μισόλογα και πλησιάζει τον Πολωνό ομόλογό του – «τι ήταν αυτά που είπε ο δικός σας, ο Σικόρσκι;» του λέει. «Αλήθεια είναι πως είπε, ότι ο Κάμερον γάμησε το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας; Ποιος θα τον υποστηρίξει μετά απ' αυτό για τη θέση της Άστον;» τον ρωτά εκνευρισμένος.
(Τη συνέχεια δεν θα σας την πώ. Όχι, δεν θα γίνω σαν την ταξιθέτρια που εκδικείται τους θεατές ψιθυρίζοντάς τους το τέλος. Σας έβαλα στο νόημα και θα απολαύσουμε όλοι μαζί το έργο σε τρεις μέρες. Εξάλλου, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική).