Με αφορμή το πρόσφατο δυστύχημα με το ρωσικό υποβρύχιο η ιταλική εφημερίδα La Repubblica ασχολείται με τον ρόλο τέτοιου είδους σκαφών ενάλιας δραστηριότητας σε συνθήκες «νέου Ψυχρού Πολέμου», όπως σημειώνει με έμφαση στον υπέρτιτλο του δημοσιεύματός της.
Αυτά τα υποβρύχια σκάφη είναι μεν πυρηνοκίνητα (του τύπου AS-12) αλλά δεν φέρουν οπλισμό. Οι Ρώσοι τα βάφτισαν Λόσαρικ, δανειζόμενοι το όνομα ενός σοβιετικού κινουμένου σχεδίου με λαϊκή απήχηση. Το Λόσαρικ ήταν ένα αλογάκι φτιαγμένο από μπάλες – τίποτα ύποπτο.
Το ύποπτο έγκειται στη δουλειά που κάνουν τα συνονόματά του ρωσικά υποβρύχια.
Είναι εντεταλμένα να ελέγχουν τους «αγωγούς των data» που φιλοξενούνται στα άπατα νερά.
Διότι «όποιος τους ελέγχει, τους χειρίζεται ή τους καταστρέφει, μπορεί να γίνει ο αφέντης του ηλεκτρονικού πλέγματος» μέσω του οποίου κυβερνάται ο κόσμος μας. Είναι υποβρύχια-δούρειοι ίπποι σαν να λέμε, υποβρύχια-αλογάκια σαν τον Λόσαρικ, αλλά όχι το ίδιο άκακα και αθώα. Δεν είναι παιδικά παιχνίδια.
Το ιταλικό φύλλο γράφει ότι γεννήθηκαν λίγο πριν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το 1988, εγκαταλείφθηκαν στα χρόνια του μετασοβιετικού χάους και αναστήθηκαν από τον Βλαντίμιρ Πούτιν όταν ανέλαβε εκείνος τα ηνία στο Κρεμλίνο. Ισχυρίζεται δε ότι η κατ’ εντολήν Πούτιν αποστολή τους είναι ο έλεγχος των υποθαλασσίων καλωδίων/οπτικών ινών που εδραιώνουν την παγκόσμια τάξη και ασφάλεια, κινούν την οικονομία του πλανήτη και διαμορφώνουν τον ομογενοποιημένο «σύγχρονο τρόπο ζωής» μεταφέροντας συνεχώς δισεκατομμύρια δεδομένα κάθε είδους: από απλά και αδιάφορα ηλεκτρονικά μηνύματα ιδιωτών μέχρι άκρως ενδιαφέρουσες στρατιωτικές πληροφορίες και εντολές τραπεζικών συναλλαγών.
Οι Ιταλοί επισημαίνουν: «Μία γραφική ιδέα της δεκαετίας του ’70 μετατράπηκε από τους μηχανικούς του τότε Λένινγκραντ σε ένα εξαιρετικό υποβρύχιο, ικανό να βυθίζεται σε βάθος τουλάχιστον χιλίων μέτρων. Σε αυτή την άβυσσο επιχειρεί τώρα ένα από τα πιο ισχυρά και μυστικά όπλα του οπλοστασίου των Ρώσων. Πρόκειται για μια κληρονομιά του Ψυχρού Πολέμου που πρωταγωνιστεί στις σημερινές και θα πρωταγωνιστήσει και στις μελλοντικές συγκρούσεις».
Δεδομένου ότι «τα υποβρύχια Λόσαρικ ολοκληρώθηκαν και ανέλαβαν δράση το 2003», η Δύση κατελήφθη εξαπίνης λόγω του ότι «εκείνη την εποχή η προσοχή της Αμερικής επικεντρώθηκε στον πόλεμο εναντίον της φονταμενταλιστικής τρομοκρατίας και υποτιμήθηκε η ανάπτυξη του ρωσικού υποβρυχίου στόλου ειδικών ενεργειών». Πάντως «το Πεντάγωνο κατανόησε πόσο σοβαρή είναι η απειλή» και αναγνώρισε την επικινδυνότητα της ρωσικής δραστηριότητας δίπλα στα ποντισμένα καλώδια.
Τα μυστικά του πυθμένα
Το πρόσφατο δυστύχημα στην υπερβόρεια Θάλασσα Μπάρεντς, σε σχετικά αβαθή για τις δυνατότητες του AS-12 ρωσικά ύδατα 200 – 300 μέτρων (656 – 984 ποδών), ήταν φρικτό από την άποψη ότι «η φωτιά στο υποβρύχιο είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που μπορείτε να φανταστείτε», όπως δήλωσαν στο λετονικό σάιτ Meduza ανατολικοευρωπαίοι στρατιωτικοί αναλυτές.
Τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας ύστερα από την κατεπείγουσα έρευνα που διέταξε ο Πούτιν για τη διαλεύκανση του συμβάντος δείχνουν ότι το στελεχωμένο με υψηλόβαθμους αξιωματικούς υποβρύχιο βαθιάς κατάδυσης βρισκόταν το βράδυ της 1ης Ιουλίου στο ρηχό σημείο του δυστυχήματος μόνο και μόνο για να δοκιμάσει τις δυνατότητές του ή και για επισκευές.
Οι στρατιωτικοί αναλυτές με τους οποίους μίλησε το Meduza είναι βέβαιοι ότι η υποθαλάσσια «επιστημονική έρευνα» των στρατιωτικών είναι πάντα ευφημισμός. Αλλα πράγματα συμβαίνουν: «Συλλέγουν πληροφορίες, συγκεντρώνουν όλα όσα καταλήγουν στον βυθό της θάλασσας και παρουσιάζουν στρατιωτικό ενδιαφέρον – κυρίως θραύσματα που προκύπτουν από ελέγχους οπλικών συστημάτων, δηλαδή υλικό που κάθε στρατός αναζητεί. Επίσης είναι γνωστό ότι οι κατασκοπευτικές υπηρεσίες των ενόπλων δυνάμεων εγκαθιστούν μόνιτορ στους πυθμένες ώστε να εντοπίζουν τις υποθαλάσσιες διαδρομές των αντιπάλων τους. Ακόμη, υπάρχουν καλώδια και αγωγοί στον πάτο της θάλασσας. Οποιος συνδέεται με αυτά τα συστήματα μπορεί να ανακαλύψει αρκετά στοιχεία. Στην πολεμική περίοδο δε, η καταστροφή αυτών των καλωδίων και των αγωγών μπορεί να εξουδετερώσει την επικοινωνιακή ικανότητα του αντιπάλου».
Οι μπαταρίες προκάλεσαν τη φωτιά
Την Πέμπτη 4 Ιουλίου η Ρωσία ανακοίνωσε επισήμως (μέσω του υπουργού Αμυνας Σεργκέι Σόιγκου) ότι η αιτία της φονικής πυρκαγιάς στο υποβρύχιο ήταν η φωτιά που ξέσπασε στο λεγόμενο «διαμέρισμα των μπαταριών» του σκάφους. Οι 14 υψηλόβαθμοι ναυτικοί του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας πέθαναν από εισπνοή καπνού, έλλειψη οξυγόνωσης και ασφυξία. Το υποβρύχιο μεταφέρθηκε στη βάση του και εξετάζεται.
Μόνο τον περασμένο Απρίλιο μια έκθεση του ΝΑΤΟ χτύπησε συναγερμό: «Πρέπει να δράσουμε ανασχετικά και να προετοιμαστούμε για το μέλλον». Ακόμη και ανώτατοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ διατύπωσαν την ανησυχία τους για την «ευπάθεια των καλωδίων στον βυθό», ευπάθεια η οποία «θέτει σε κίνδυνο τον τρόπο ζωής μας». Συνεπώς, «πρόκειται για πρόβλημα όχι μόνο στρατιωτικό, αλλά ευρύτερο: χωρίς αυτά τα καλώδια, η κοινωνία μας κινδυνεύει να εξαφανιστεί».
Η απάντηση της Δύσης δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. «Τα τελευταία είκοσι χρόνια οι χώρες του ΝΑΤΟ, κυρίως οι ευρωπαϊκές, έχουν αποσυναρμολογήσει τους στόλους υποβρυχίων τους αλλά και τα αντι-υποβρυχιακά όπλα τους. Ενώ, αντιθέτως, οι Ρώσοι έχουν δώδεκα σκάφη ικανά να κατεβαίνουν στα ποντισμένα καλώδια. Χάρη στα πυρηνικά προωστικά συστήματά τους, τα ρωσικά υποβρύχια μπορούν να παραμένουν βυθισμένα για μήνες διαφεύγοντας την επιτήρηση. Εξάλλου, το καλύτερο από τα δυτικά υποβρύχια δεν μπορεί να καταδυθεί κάτω από τα 250 μέτρα».
Και η Repubblica κλείνει με το εξής σχόλιο το κείμενό της: «Μάλλον τα drones θα επιβλέπουν τις περιοχές με τους αγωγούς των data. Οι ρομποτικοί πολεμιστές εναντίον της στερνής υπερηφάνειας του ρωσικού στόλου»…