Μια γυναίκα είναι στο πάτωμα και ένας τύπος με μαύρη κουκούλα την έχει πιάσει από το λαιμό. Την μία στιγμή κείτεται αναίσθητη με τα μάτια ανοικτά. Σε λίγα δευτερόλεπτα το σκηνικό αλλάζει, η ίδια γυναίκα με μια κίνηση κλειδί απελευθερώνεται από το δράστη και με το αριστερό τον χτυπά στο στέρνο ακριβώς κάτω από το θώρακα. Καθώς εκείνος αναδιπλώνεται εκείνη γυρίζει αστραπιαία στο πλάι και έχοντας ως ασπίδα το αριστερό της γόνατο, με το δεξί τον χτυπά ασταμάτητα με όλη της τη δύναμη. Τα καταφέρνει. Ο επίδοξος κακοποιός έχει διπλωθεί στα δύο από τα χτυπήματα ενώ εκείνη σηκώνεται και αρχίζει να τρέχει με όλη της την δύναμη.

«Καλά τα κατάφερες», φωνάζει ο Κρίστιαν Αγκάτς και ξαναμπαίνει στο ρόλο του δράστη για το επόμενο θύμα. Η σκηνή αυτή διαδραματίζεται ολοένα και συχνότερα στη πλειοψηφία των γυμναστηρίων και χώρων ειδικής εκπαίδευσης στη Γερμανία που σύμφωνα με τους ειδικούς του κλάδου ζει μοναδικές στιγμές ευφορίας. Η αυτοάμυνα των Γερμανίδων έχει γίνει η νέα κυρίαρχη τάση μεταξύ όλων των ηλικιών, με τα γυμναστήρια που προσφέρουν ειδικές πολεμικές τέχνες  και να καταγράφουν εντυπωσιακές αυξήσεις στις νέες εγγραφές, αναφέροντας ότι οι τάξεις τους είναι και μέχρι τα τέλη καλοκαιριού υπερπλήρεις. Είναι σαφές ότι οι επιθέσεις στην Κολωνία και σε άλλες πόλεις την παραμονή της Πρωτοχρονιάς  έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον γυναικείο πληθυσμό  στη χώρα. Ο Κρίστιαν Αγκάτς διδάσκει σε περίπου 30 γυναίκες ηλικίας μεταξύ 18 έως 55 χρόνων την τέχνη του Krav Maga που  σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει  «πάλη επαφής» και είναι η τέχνη της αυτοάμυνας που χρησιμοποιεί ο ισραηλινός στρατός. Ο ίδιος είναι δικηγόρος, αλλά στο ελεύθερο χρόνο του διδάσκει την τεχνική αυτή από τα 2012 και, όπως δηλώνει, πολλές γυναίκες ζητούν να κάνουν και ιδιαίτερα για να αποκτήσουν πιο σύντομα τις ανάλογες δυνατότητες αυτοάμυνας.

«Eνα οκτάωρο μάθημα κοστίζει περίπου 100 ευρώ ωστόσο κάποιοι ζητούν τα διπλά και τριπλά», επισημαίνει ο Ρεφίτ Καμπέροβιτς εκπαιδευτής Budo και ιδιοκτήτης γυμναστηρίου. Ωστόσο, όπως υποστηρίζει, συνήθως μια ημέρα δεν είναι αρκετή για να αφομοιώσει κανείς μια τεχνική αυτοάμυνας και χρειάζεται τουλάχιστον εξάμηνη εξάσκηση. Γεγονός είναι πάντως ότι οι Γερμανίδες έχουν πάρει πολύ σοβαρά  υπόψη τους τα γεγονότα της Πρωτοχρονιάς και προτιμούν να είναι έτοιμες για πάν ενδεχόμενο.

Το 2020, λένε οι ειδικοί, θα είναι οι περισσότεροι οι άνθρωποι που θα έχουν κινητό στην τσέπη τους από εκείνους που θα έχουν τη δυνατότητα να το φορτίζουν. Αλλά στη Βενεζουέλα συμβαίνει ήδη: στο Καράκας τα εμπορικά κέντρα ανακοίνωσαν ότι θα ανοίγουν μόνο τέσσερις ώρες την ημέρα λόγω της απόφασης της κυβέρνησης να παρέχει το ηλεκτρικό ρεύμα με δελτίο. Λουκέτο έβαλαν και πολλά φαρμακεία, σούπερ μάρκετ, μπαρ και εστιατόρια.

Η κατάσταση σε μια χώρα όπου οι καταναλωτές στέκονται επί ώρες στην ουρά μόνο για να ψωνίσουν στο σούπερ μάρκετ, περιγράφεται ως δραματική. Οι περιορισμοί στην παροχή του ρεύματος επιβλήθηκαν μετά την αποτυχημένη απόπειρα της κυβέρνησης να αυξήσει την τιμή του πετρελαίου (αυτή τη στιγμή έχει πέσει κάτω από τα 30 δολάρια του βαρέλι με αποτέλεσμα να έχει γονατίσει η οικονομία μιας χώρας που κυρίως βασίζεται στην παραγωγή αργού). Τα πρώτα θύματα των περιορισμών ήταν τα νοικοκυριά τον περασμένο Ιανουάριο, ενώ ακολούθησαν τα εμπορικά κέντρα. Το πρόβλημα έγινε ακόμη μεγαλύτερο εξαιτίας των πολύ συχνών διακοπών ρεύματος. Αλλά σαν μην έφτανε μόνο αυτό, ήρθε και η ξηρασία που προκάλεσε ο Ελ Νίνιο με αποτέλεσμα να παρουσιαστεί πρόβλημα και στην ηλεκτροδότηση.

Μικρή λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της: το εμπορικό επιμελητήριο της Βενεζουέλας είχε προτείνει αρχικά στην κυβέρνηση να ανοίγουν τα καταστήματα από τις 12 το μεσημέρι έως τις 7 το βράδυ. Αλλά δεν έλαβε ποτέ απάντηση από τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο.

Σε ομιλίες της έχει συγκρίνει την ισλαμική προσευχή με τη ναζιστική κατοχή της Γαλλίας (γεγονός που της στοίχισε μια δίκη). Αλλά δεν είναι γι’ αυτό που κέρδισε τον τίτλο του «πιο ψεύτη πολιτικού της χρονιάς».

Η Μαρίν Λεπέν «τιμήθηκε» και πάλι με αυτό το απαξιωτικό βραβείο για τα ψεύδη που εκτόξευσε ανερυθρίαστα σε βάρος των μεταναστών, λέει η Monde. Η επικεφαλής του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου – υποστηρίζουν οι κριτές αυτού του προβοκατόρικου διαγωνισμού που εμπνεύστηκε ο πολιτειολόγος Τομά Γκιενόλ – άξιζε τη «διάκριση» επειδή είπε σκοπίμως ψέματα για να κάνει τους γάλλους πολίτες να πιστέψουν ότι το κύμα των προσφύγων που έφτασαν στην Ευρώπη ήταν δέκα φορές μεγαλύτερο απ’ ό,τι πραγματικά αναμενόταν: η Λεπέν είχε μιλήσει για 4.500 αφίξεις την ημέρα, ενώ ο μέσος όρος ήταν 330. Ισχυρίστηκε επίσης ότι πρόσφυγες είχαν επιτεθεί σε πυροσβέστες στο Καλέ (ο ισχυρισμός διαψεύστηκε), ενώ μεγέθυνε δυσανάλογα την απειλή του τζιχαντισμού.

Έχει σημασία και ποιον διαδέχθηκε στο βάθρο του ψέματος η Λεπέν. Είναι ο Νικολά Σαρκοζί – ο πρώην πρόεδρος που φιλοδοξεί να επιστρέψει στο τιμόνι της Γαλλίας. Ένα βραβείο απονεμήθηκε, πάντως, και στον σημερινό πρόεδρο. Είναι το «ειδικό βραβείο στατιστικού θράσους». Kαι ο Φρανσουά Ολάντ το κέρδισε επειδή χαρακτήρισε «θετικό απολογισμό» τις 3.000 προσαγωγές υπόπτων για τρομοκρατία όταν δικαστική συνέχεια είχαν μόλις οι τέσσερις από αυτές.

Όταν γράφει για τη Χίλαρι Κλίντον, η Τζιλ Εϊμπραμσον γράφει κατά κάποιον τρόπο και για τον εαυτό της: η αμερικανίδα δημοσιογράφος ήταν η πρώτη γυναίκα που διηύθυνε τους New York Times και γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει να διεκδικεί ή να βρίσκεται σε μια κορυφαία θέση ευθύνης μια εκπρόσωπος του λεγόμενου ασθενούς φύλου. Σε αυτό το άρθρο της – το δεύτερο της συνεργασίας με τη βρετανική εφημερίδα – η Εϊμπρεμσον εξηγεί γιατί κάνει μεγάλο λάθος όποιος πιστεύει ότι η Χίλαρι κινδυνεύει να χάσει μετά την οριακή νίκη της στην Αϊόβα απέναντι στον Μπέρνι Σάντερς. «Η Κλίντον – σημειώνει – αποδίδει καλύτερα όταν στριμώχνεται. Γιατί τότε ρίχνεται στη μάχη με όλες τις δυνάμεις της».

Αυτό, πάντως, που δεν συγχωρεί η Εϊμπραμσον είναι τα επιχειρήματα κατά της Χίλαρι. «Επιστρατεύεται το κλασικό ρεπερτόριο των δυο μέτρων και δυο σταθμών εναντίον των γυναικών: η δύναμη και η επιθετικότητα είναι αρνητικά γνωρίσματα εάν δεν είσαι άνδρας. Από την άλλη, εάν μια γυναίκα είναι ευγενική τότε σημαίνει πως είναι αδύναμη. Εχω ζήσει αυτό το παιχνίδι στην καριέρα μου» γράφει. Υπάρχει κάτι παράδοξο στην περίπτωση της Κλίντον, συνεχίζει. Η πιο γνωστή γυναίκα στην Αμερική είναι υποχρεωμένη να συστήνεται συνεχώς «σαν να μην βρίσκεται τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής της σε δημόσια θέα».

Μάλλον δεν χρειάζεται κάτι η Χίλαρι Κλίντον για να επιστρέψει η καρδιά της στη θέση της. Με τέτοιους υποστηρικτές, η εκλογή της είναι εξασφαλισμένη.

Γίνεται συχνά λόγος για τις είκοσι χιλιάδες και πλέον γυναίκες που από τη δεκαετία του 1930 έως το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκαν ως σκλάβες του σεξ από τον ιαπωνικό στρατό στην Κίνα και τη χερσόνησο της Κορέας. Πολύ λιγότερος λόγος, όμως, γίνεται για τις σύγχρονες σκλάβες του σεξ στην Κίνα. Και από αυτήν την άποψη, προκαλεί έκπληξη το γεγονός (οπωσδήποτε ευχάριστη) ότι η εφημερίδα South China Morning Post αφιερώνει ένα μακροσκελές ρεπορτάζ στην πρεμιέρα ενός ντοκιμαντέρ, κεντρικό πρόσωπο της οποίας είναι μια ακτιβίστρια: μια δικηγόρος που μάχεται για τα δικαιώματα των εκδιδόμενων γυναικών στην Κίνα.

«Η ταινία για τις εκδιδόμενες γυναίκες εντυπωσιάζει στο φεστιβάλ του Σαντάνς» γράφει η SCM Post αναφερόμενη στην υποδοχή που της επιφύλαξαν οι κριτικοί του κινηματογράφου. Η ταινία παρουσιάστηκε στο αμερικανικό φεστιβάλ με τον τίτλο «Hooligan Sparrow». Η πρωταγωνίστρια είναι η Γιε Χαϊγιάν, δικηγόρος που μεταξύ άλλων είχε αναλάβει την υπεράσπιση έξι ανήλικων κοριτσιών (από 11 έως 14 χρονών) σε μια επαρχία της νότιας Κίνας. Τα έξι κορίτσια είχαν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης το 2013 από τον διευθυντή του σχολείου τους. Η σκηνοθέτιδα Νανφού Ουάνγκ έπιασε το νήμα από μια διαδήλωση υπέρ των κοριτσιών την οποία οργάνωσε η ίδια η δικηγόρος. Σύντομα, όμως, κατάλαβε ότι το πρόβλημα ήταν πιο σύνθετο. Η ιστορία που κατέγραφε ήταν μια ιστορία διαφθοράς, απειλών και σεξουαλικής βίας σε βάρος όχι μόνο αυτών των κοριτσιών αλλά και των εκδιδόμενων γυναικών.

Η επιτυχία της ταινίας ώθησε τη σκηνοθέτιδα να επιδιώξει την προβολή της ταινίας στο Χονγκ Κονγκ. Και η θέρμη μιας εφημερίδας, την ιδιοκτησία της οποίας απέκτησε πρόσφατα ο κινέζος μεγιστάνας Τζακ Μα, αφήνει μια χαραμάδα στο ενδεχόμενο να προβληθεί το φιλμ και στην Κίνα. Η Ουάνγκ γύρισε την ταινία της με μια μικρή ψηφιακή κάμερα και μια webcam την οποία είχε τοποθετήσει σε ένα ζευγάρι γυαλιά. Πολύ σύντομα έγινε και αυτή στόχος εκφοβισμών όπως η ακτιβίστρια δικηγόρος. «Δεν με συνέλαβαν ποτέ» δήλωσε στην SCM Post. «Αλλά βλέποντας άλλους ακτιβιστές να συλλαμβάνονται και ξέροντας ότι θα μπορούσε να είμαι η επόμενη, με έκανε να βρίσκομαι σε μια κατάσταση συνεχούς φόβου».