Η δυσοσμία των αποχωρητηρίων έχει και μια πολιτικοοικονομική διάσταση: επιβαρύνει έμμεσα το ΑΕΠ – με 55 δισεκατομμύρια μόνο στην Ινδία. Αποτελεί επίσης μια υγειονομική βόμβα: κάθε χρόνο πεθαίνουν 800.000 παιδιά από διάρροια και άλλες ασθένειες του εντέρου. Η Corriere della Sera υπενθυμίζει ότι τους κινδύνους είχαν αντιληφθεί οι αρχαίοι Ρωμαίοι δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στην λαμπρότητα και την καθαριότητα των δημόσιων λουτρών. Σήμερα, οι κίνδυνοι αυτοί έχουν έναν νέο εχθρό: τον Μπιλ Γκέιτς και το φιλανθρωπικό του ίδρυμα.

Με ποια στρατηγική θα νικήσει τον πόλεμο ο Γκέιτς; Από την μελέτη του προβλήματος, το επιτελείο του ιδρύματος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα ίδια τα αποχωρητήρια (πολλά τέτοια έχουν δημιουργηθεί για παράδειγμα στην Ινδία) αλλά στη δυσοσμία που καθιστά απαγορευτική την επίσκεψη σε αυτά. Η λύση φαίνεται να βρίσκεται στην τεχνολογία που έχει να αναπτύξει μια ελβετική εταιρία, η Firmenich, και η οποία «σκοτώνει» τις οσμές που εισβάλλουν στους 350 οσφρητικούς υποδοχείς της μύτης.

Ο ίδιος ο Γκέιτς διηγείται στο μπλογκ του gatesnotes.com, μάλλον διασκεδάζοντας, ότι οι ερευνητές της Firmenich δημιούργησαν στο εργαστήριο τη δυσοσμία των αποχωρητηρίων για να βρουν τη λύση. «Στην ουσία -γράφει– η προσέγγιση είναι η ίδια με τα ακουστικά που φοράμε στο ελικόπτερο για να προστατεύσουμε την ακοή μας από τον θόρυβο». Η ιταλική εφημερίδα σημειώνει από την πλευρά της ότι ο πόλεμος στη δυσοσμία έχει γράψει το δικό του κεφάλαιο στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Κι όπως φαίνεται, είναι ένας πόλεμος που ακόμη δεν έχει τελειώσει.

Φωτό: Από τη χαλαρή έκφραση του Μπιλ Γκέιτς φαίνεται ότι το πείραμα πήγε μάλλον καλά. Πηγή: gatesnotes.com

«Εως πριν από λίγο καιρό λέγαμε ότι ο Πούτιν δεν έχει φίλους. Η στάση της Ρωσίας απέναντι στην Ουκρανία, με αποκορύφωμα την εισβολή στην Κριμαία, τον είχαν καταστήσει persona non grata στη Δύση. Ολα αυτά τώρα έχουν αλλάξει. Κι όχι επειδή υποχώρησε ο ρώσος πρόεδρος σε κάτι». Αυτά γράφει η ευρωπαϊκή έκδοση της επιθεώρησης Politico για να ιχνογραφήσει την πινακοθήκη των δυτικών φίλων του Βλαντίμιρ Πούτιν. Ξεκινώντας από τη Γαλλία, όπου στις προεδρικές εκλογές της ερχόμενης άνοιξης είναι πολύ πιθανό να διασταυρώσουν τα ξίφη τους δυο θαυμαστές της Μόσχας: ο δεξιός Φρανσουά Φιγιόν και η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν.

Φίλος του Πούτιν είναι ασφαλώς και ο Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά και ο πρωθυπουργός Ράτας στην Εσθονία, ο νέος πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρουμέν Ράντεφ, ο ούγγρος πρωθυπουργός Ορμπαν. Το Politico δεν παραλείπει να συμπεριλάβει στην λίστα τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος «έχει χαρακτηρίσει τη Μόσχα τον πιο σημαντικό σύμμαχο της Ελλάδας».

Και να επισημάνει ότι η λίστα των «φίλων Πούτιν» μεγαλώνει συνεχώς. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι, όπως γράφουν σήμερα στην πρώτη τους σελίδα οι Times, η Ρωσία μετακινεί συστοιχίες πυραύλων προς την Ευρώπη. Ωραίος φίλος, δηλαδή.

Φωτό: Εις υγείαν των κορόιδων; Πηγή: Reuters / Sergei Karpukhin

Μήπως ήρθε η ώρα της Αμερικής να ζήσει τη δική της χρωματιστή επανάσταση μετά την πορτοκαλί της Ουκρανίας και άλλες χρωματιστές που ξέσπασαν στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες τη δεκαετία του 2000;

Είναι το ερώτημα που σου σφηνώνεται στο μυαλό διαβάζοντας το ρεπορτάζ του Guardian με τίτλο «Η αντίσταση κατά του Τραμπ παίρνει μορφή και σχήμα». Δηλαδή; Κάποιοι κατέβηκαν στους δρόμους, άλλοι οργανώνονται μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εστιάζοντας στις θέσεις του νεοεκλεγέντος προέδρου για την κλιματική αλλαγή αλλά και στον μισογυνισμό του, ενώ οργανώσεις, που υπερασπίζονται τους μουσουλμάνους, τους μετανάστες και την ελευθερία της έκφρασης, αρχίζουν να δέχονται δωρεές από πολίτες που θέλουν να ενισχύσουν το έργο τους.

Και το πράγμα δεν τελειώνει εκεί. Στο Διαδίκτυο συγκεντρώνονται υπογραφές από πολίτες που ζητούν από τους εκλέκτορες να αποσύρουν τη στήριξή τους από τον Ντόναλντ Τραμπ και να την προσφέρουν στη Χίλαρι Κλίντον – η υποψήφια των Δημοκρατικών δεν κέρδισε στο κάτω κάτω τη λαϊκή ψήφο; Ακτιβιστές στην Καλιφόρνια και το Ορεγκον επέλεξαν τη νομκή οδό προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη με αίτημα να αναγνωριστεί το δικαίωμα στις πολιτείες τους να ανεξαρτητοποιηθούν από τις ΗΠΑ.

Τη δική τους στρατηγική αντίστασης οργανώνουν περιβαλλοντικές οργανώσεις όπως η 350.org («το κίνημά μας θα κάνει τα πάντα για να υπερασπιστεί την πρόοδο που έχει επιτευχθεί στο θέμα της κλιματικής αλλαγής» προειδοποιεί), ενώ τείχη προστασίας απέναντι στους στους παράτυπους μετανάστες που κινδυνεύουν με απέλαση υψώνουν οι οργανώσεις των ισπανόφωνων.

Τι μένει; Να πλακώσουν στην Αμερική ξένες ΜΚΟ για να δώσουν ένα χέρι βοήθειας στους επαναστάτες. Α, και η επανάσταση να αποκτήσει ένα δικό της, διακριτό χρώμα.

Φωτό: «Δεν είναι ο πρόεδρός μου». Θα μετεξελιχθούν οι διαμαρτυρίες σε κίνημα; Πηγή: Reuters / David Ryder

Περίπου 50.000 ευρώ για 14 μεταλλικά σκαλιά: από αυτό το ποσό ξεκινάει η δημοπρασία που πραγματοποιείται σήμερα στο Παρίσι για ένα μέρος, ύψους 2,60 μέτρων, του «σαλίγκαρου» που κάποτε ένωνε τον δεύτερο με τον τρίτο όροφο του Πύργου του Αϊφελ. Το κομμάτι της μεταλλικής σκάλας φέρει την ημερομηνία κατασκευής (1889), ενώ είχε καταλήξει στη συλλογή ενός ιδιώτη συλλέκτη όταν, τη δεκαετία του 1980, ξηλώθηκε για να τοποθετηθεί στη θέση της ένας ανελκυστήρας.

Ο σαλίγκαρος του πύργου του Αϊφελ χωρίζεται σε 24 τμήματα, από 2 έως 9 μέτρα ύψος το καθένα. Κάποια από αυτά κατέχουν ιδιώτες, ενώ άλλα μπορεί να τα θαυμάσει κανείς στο μουσείο του πύργου, στο Μουσείο ντ’ Ορσέ ή ακόμη και σε εκείνο της ιστορίας του σιδήρου που βρίσκεται στο Νανσύ. Σε ιδιώτες, στη δημοπρασία που είχε πραγματοποιηθεί την 1η Δεκεμβρίου του 1983, είχαν πωληθεί είκοσι κομμάτια αντί 1,8 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων (περίπου 280.000 ευρώ). Οχι και πολλά σε σχέση με την αξία που απέκτησαν στη συνέχεια.

Οπως μας πληροφορεί η Figaro, ένα κομμάτι πουλήθηκε το 2003 αντί8 180.000 ευρώ, ένα άλλο το 2007 αντί 550.000 ευρώ και ένα τρίτο το 2013 αντί 220.000.  Για να δούμε σήμερα.

Φωτό: Αυτήν τη σκάλα ποιος θα την πάρει; Πηγή: Le Figaro / Francois Bouchon