Το στερεότυπο του «μεθύστακα» Σουηδού, αποκλείεται να μην το έχεις ακούσει. Από τα πρώτα που ακούω, μόλις λέω σε κάποιον ότι ζω στη Σουηδία. Στην Ελλάδα, φανταζόμαστε τους κατοίκους της σκανδιναβικής χώρας, να κοιμούνται και να ξυπνάνε με μπύρα ή βότκα στο χέρι. Η παραμονή μου εδώ, μου έχει δείξει διαφορετικά πράγματα. Εκτός του γεγονότος ότι το αλκοόλ δεν είναι ελεύθερο στο εμπόριο αλλά κρατικό μονοπώλιο και το βρίσκει κανείς μόνο στα κρατικά καταστήματα, οι Σουηδοί έχουν μια απίστευτη για τα δικά μας «καλούπια», πειθαρχία σε αυτό το θέμα. Μεθυσμένους θα δεις, αλλά είναι σχεδόν 100% βέβαιο ότι θα τους δεις Παρασκευή και Σάββατο τα μεσάνυχτα. Παρ' όλα αυτά όμως, οι Σουηδοί δεν σκοτώνονται στους δρόμους με τα αυτοκίνητά τους, όπως συμβαίνει σε μας, που κάθε χρόνο χάνονται χιλιάδες ζωές εξαιτίας μεθυσμένων οδηγών. Τη απάντηση στο γιατί, την πήρα σε δυο περιπτώσεις που υπήρξα ο ίδιος αυτόπτης μάρτυρας.
Μέσα σε δέκα μέρες, έτυχε να είμαι καλεσμένος σε δυο διαφορετικά σουηδικά σπίτια. Και στις δυο περιπτώσεις, με πήραν από τη Σχολή με το αυτοκίνητό τους, αυτοί που με είχαν καλέσει. Όταν πριν από το βραδινό τραπέζι, ο διευθυντής μου, που με είχε πάρει με το αυτοκίνητο, με ενημέρωσε ότι «πρέπει να επιστρέψεις με το λεωφορείο διότι έχω σκοπό να πιω απόψε», και αφού ήταν και Παρασκευή, ήμουν σίγουρος ότι ήρθε η ώρα να δω από κοντά έναν Σουηδό, πόσο πολυπίνει. Το «έχω σκοπό να πιω» λοιπόν του διευθυντή, ήταν ένα (1) ποτήρι κρασί, όσο κι αν δεν πήρα τα μάτια μου από πάνω του, όλο το βράδυ. Θεώρησα υπερβολή τον φόβο του, έχοντας και τη βαλκανική μου εμπειρία, αλλά εννοείται ότι επέστρεψα με το λεωφορείο. Λίγες ημέρες μετά, με κάλεσε στο σπίτι καθηγητής μου, για να δούμε μαζί το παιχνίδι Ολυμπιακός – Άντερλεχτ. Ήρθε και με πήρε εκείνος, αλλά μετά το φαγητό και το ένα ποτήρι κρασιού που καταναλώσαμε, και ενώ θα ακολουθούσε το ματς, με ενημέρωσε και εκείνος ότι «αφού ήπιαμε κρασί, εννοείται ότι θα φύγεις με το λεωφορείο». Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού και τούτη τη φορά, δεν το θεώρησα υπερβολή. Απλώς, πήρα μια ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα, «γιατί δεν σκοτώνονται οι Σουηδοί, ενώ πίνουν»; Πέραν λοιπόν του γεγονότος πως πίνουν μόνο σε συγκεκριμένες μέρες, και πάντα εκτός εργασίας, ακόμα και τότε, δεν ρισκάρουν να οδηγούν. Σε αντίθεση με μας που δεν αφήνουμε το τιμόνι, παρά μόνο όταν έρθει η Πυροσβεστική…