Το 70%-80% των Ισπανών δεν θέλει την επαναφορά του νόμου που απαγορεύει τις εκτρώσεις. Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση Ραχόι τον προωθεί για ψήφιση. Παράλογο; Αναμφίβολα – η κυβέρνηση πάντως εμφανίζεται δέσμια της Εκκλησίας και της πιο συντηρητικής τάσης που περιέχει στους κόλπους του το κυβερνών δεξιό κόμμα.
Την αντίθεσή τους στον νέο νόμο διαδήλωσαν τις προάλλες χιλιάδες Ισπανοί που βρέθηκαν στους δρόμους της Μαδρίτης. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από κάποιες γυναίκες σε μια πόλη της βόρειας Ισπανίας, που σκέφτηκαν να κάνουν το «τρένο της ελευθερίας» για να κατέβουν στην πρωτεύουσα να επιδώσουν μιαν επιστολή διαμαρτυρίας στον υπουργό Υγείας. Αμέσως κινητοποιήθηκαν κι άλλοι, άντρες και γυναίκες, από όλη τη χώρα και τελικά κάπου 300 σύλλογοι συντόνισαν αυτή τη μαζική διαδήλωση.
Στην ανταπόκριση της "Monde" κατεγράφησαν ορισμένες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις από τις διαδηλώτριες – σας τις μεταφέρω. Η Κάρμεν θυμωμένη δήλωσε πως «πρέπει να είσαι τρελή με τη βούλα για να σου επιτραπεί να κάνεις έκτρωση. Το μόνο πράγμα που θα πετύχει ο νέος νόμος είναι ότι θα αυξηθούν οι κίνδυνοι για την υγεία όσων γυναικών αποφασίσουν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους». Η Λάουρα είπε πως κατέβηκε στη διαδήλωση «για να αγωνιστεί, ώστε να μην πηγαίνουν οι Ισπανίδες στην Πορτογαλία ή τη Γαλλία για να κάνουν έκτρωση». Η Λόλα υπογράμμισε πως «δεν πρέπει η Εκκλησία να διεισδύει στις λειτουργίες του κράτους» και η Πάολα προσέθεσε πως «πρόκειται για δικτατορικό νόμο». «Δεν είμαστε μάγισσες» λέει η Πέπα, «θέλουμε να έχουμε το δικαίωμα της απόφασης. Μπήκαμε για πρώτη φορά στο «τρένο της ελευθερίας» το ΄82 για να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην έκτρωση. Να ‘μαστε πάλι σήμερα. Η χώρα μας οπισθοχωρεί». Ο Λούις είπε πως διαδηλώνει «για τις κόρες του (που είναι 2,5 χρόνων η μία και 7 μηνών η άλλη) γιατί θέλω να έχουν το δικαίωμα, να αποφασίσουν οι ίδιες για τη μητρότητα».
Τελευταία σας άφησα τη μαρτυρία της Κάρμεν, που τη διάβασα στην "Guardian". Είχε ξυπνήσει στις 5 τα χαράματα για να διασχίσει τα 280 χλμ. της απόστασης από την πόλη της ως τη Μαδρίτη. «Είμαι εδώ, γιατί είναι ο δικός μου αγώνας» είπε. «Πριν από 30 χρόνια έμεινα έγκυος επειδή έσπασε το προφυλακτικό. Δεν μπορούσαμε με τον άντρα μου να μεγαλώσουμε ένα τρίτο παιδί, ήταν φανερό ότι έπρεπε να κάνω έκτρωση. Η απόφαση ήταν επώδυνη αλλά τη λάβαμε, κι έπρεπε είτε να εγκαταλείψω τη χώρα για να κάνω την έκτρωση, είτε να ρισκάρω να βρεθώ στη φυλακή. Ξετιναχτήκαμε οικονομικά για να μαζέψουμε όσα χρήματα μπορούσαμε κι έφυγα μόνη μου στην Αγγλία, χωρίς να μιλώ λέξη αγγλικά… Είμαι σήμερα εδώ, γιατί δεν θέλω οι εγγονές μου να ξαναπεράσουν τα ίδια. Κι αν ύστερα από 30 χρόνια ξαναβρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση, σημαίνει ότι δεν προχωράμε ως χώρα. Οπισθοχωρούμε».
(Έχω ξαναγράψει για το θέμα που προέκυψε στην Ισπανία κι επανέρχομαι, γιατί η πρωτοβουλία Ραχόι φαίνεται πως ερέθισε αντανακλαστικά που βρίσκονταν καταπονημένα από την κρίση και πια δεν αντιδρούσαν. Τώρα, γυναίκες και άντρες, μικροί και μεγάλοι, βγήκαν στους δρόμους και οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν σταθερά, ένα μεγάλο ποσοστό αντίθεσης στο νομοσχέδιο. Και η αλήθεια είναι, ότι όταν η κοινωνία βρίσκεται μίλια μπροστά από την πολιτική ηγεσία της χώρας, υπάρχει σοβαρό πολιτικό πρόβλημα. Και είναι επίσης φανερό, ότι η κυβέρνηση δεν θα αντέξει στην κοινωνική πίεση – το νομοσχέδιο τελικά θα τροποποιηθεί).