Βλέπω εικόνες και διαβάζω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωμή βία και καταπάτηση των ελευθεριών. Καταστάσεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση το κοινωνικό κατασκεύασμα πάνω στο οποίο έχουν στηριχθεί τουλάχιστον δύο γενιές. Πραγματικά, έχουν συμβεί τόσα πολλά στον κόσμο από την αρχή του 2013 που λες, πού θα πάει, το καζάνι βράζει και είναι στο παρά πέντε για να σκάσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι διανύουμε μία περίοδο συνταρακτικών αλλαγών στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Ας ξεφύγουμε από τα δικά μας και τα της ΕΡΤ. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά όπου μία αλλοπρόσαλλη πολιτική απόφαση αναστατώνει την κοινωνία μας. Ασφαλώς η βία και οι διαδηλώσεις δεν είναι ξένο προς την Ελλάδα στοιχείο. Έχετε δει όμως τι συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες σε άλλα μέρη του κόσμου;
Η Ταξίμ και το πάρκο Gezi, έχει γίνει το σύμβολο της σύγκρουσης της κοινωνίας των πολιτών με το σύστημα. Απλοί πολίτες, ως επί το πλείστον νέοι, κόντρα στο λόμπι του τσιμέντου. Αυτό που εκλέγει τον Ερντογάν ξανά και ξανά, ενώ αυτός το αβαντάρει με τεράστια κατασκευαστικά projects σε ολόκληρο τον κόσμο. Φράγματα, μεγακτίρια, τζαμιά… Τα νέα που έρχονταν χθες από την Ταξίμ είναι ότι οι μπουλντόζες έχουν κάνει το πάρκο γυαλιά-καρφιά. Το ότι οι μάνικες περιέχουν διαλυμένα χημικά δεν είναι νέο. Το νέο είναι ότι από εχθές τα χημικά καίνε δέρμα… Και όποιος κυκλοφορεί στην Ταξίμ θεωρείται από την κυβέρνηση επίσημα τρομοκράτης, ενώ τα λεωφορεία των δημόσιων συγκοινωνιών μετέφεραν χθες προς το κέντρο χιλιάδες αστυνομικούς που κατέφθασαν από ολόκληρη την Τουρκία, καθώς επίσης και υποστηρικτές του κόμματος AKP για την εκδήλωση-επίδειξη ισχύος του Ερντογάν στην Πόλη.
Έχετε δει τι γίνεται στο Sao Paulo της Βραζιλίας, το οποίο συγκλονίζεται τις τελευταίες ημέρες από σφοδρές επιθέσεις της αστυνομίας προς τους διαδηλωτές του κινήματος «Passe Livre»; Αφορμή υπήρξε η αύξηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής επικοινωνίας κατά 20 cents. Η αστυνομία βαράει στο ψαχνό, με πρώτα θύματα τους ρεπόρτερς. Στο Belfast αρχίζει σήμερα η σύνοδος G8 των πλουσιότερων κρατών του κόσμου. Αν και δεν έχουν καταγραφεί βίαιες συγκρούσεις, υπάρχει ισχυρή αστυνομική παρουσία και οι πρώτες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έχουν ήδη γίνει. Ίδωμεν…
Όλος αυτός ο πανικός δεν γίνεται για τα 50 δέντρα του Gezi και τα 20 cents των εισιτηρίων. Και οι διαμαρτυρίες δεν γίνονται απλώς από απομονωμένους συνδικαλιστές, ακροαριστερούς ταραξίες ή “çapulcu” (= πλιατσικολόγους) όπως θέλει να πιστεύει ο Ερντογάν. Δεν είναι εφηβικές εξεγέρσεις. Είναι η κινητοποίηση της πιο διανοούμενης μερίδας της κοινωνίας. Η νεολαία, μορφωμένη μεσαία τάξη που δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένη από την πολιτική λήθη στην οποία έχει βυθίσει ολόκληρο τον κόσμο μία διεφθαρμένη και -εν πολλοίς- ανίκανη να αντιμετωπίσει τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες ελίτ.
Τα συμφέροντα έχουν τραβήξει από τη μύτη τις κυβερνήσεις και το πολιτικό σύστημα σε τέτοιο σημείο, με αποτέλεσμα να έχουν χάσει το σημείο επαφής τους με την κοινωνία και πολλές φορές με τη λογική. Αντί για τη διαβούλευση και την προσέγγιση με την κοινωνία των πολιτών, η «νοικοκυρεμένη» πολιτική τάξη έχει επιλέξει το (τελευταίο;) χαρτί της καταστολής, της φίμωσης και εν τέλει της ωμής συρρίκνωσης της δημοκρατίας. Και τα έχει κάνει μαντάρα.