Τη μέρα που ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας έφερνε στη Βουλή των Κοινοτήτων τον σκληρό κόκκινο χαρτοφύλακα που παραδοσιακά περιέχει τον προϋπολογισμό της χώρας, μια έκθεση (που βασίζεται σε αδιάσειστα στοιχεία) δημοσιοποιήθηκε και τάραξε τα νερά. Σύμφωνα μ' αυτήν, ένα χάσμα ανισότητας σπάει στα δύο τη Βρετανία. Χαρακτηριστικά αναφέρεται, ότι οι πέντε πλουσιότερες οικογένειες της χώρας έχουν περίπου την ίδια περιουσία με αυτήν που έχουν συνολικά12,6 εκατ. συμπατριώτες τους, δηλαδή 33,7 δισ. ευρώ!
Θέλετε κι άλλα; Λοιπόν, αυτό το μικρό ποσοστό των πάμπλουτων Βρετανών, που δεν ξεπερνά το 0,1% του πληθυσμού, τα τελευταία 20 χρόνια είδαν το εισόδημά τους να μεγαλώνει τουλάχιστον 4 φορές πιο γρήγορα σε σύγκριση με το 90% του πληθυσμού. Με άλλα λόγια, σημειώνεται σε έκθεση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Oxfam, με τον εύλογο τίτλο «η ιστορία των δύο Βρετανιών», «η πλούσια ελίτ είδε το ετήσιο εισόδημά της να αυξάνεται κατά 28.700 ευρώ περίπου τον χρόνο, ενώ το 90% των Βρετανών είδαν να κερδίζουν μόνον μερικές στερλίνες τη βδομάδα στις τελευταίες δύο δεκαετίες».
Κατά το σχετικό δημοσίευμα της «Guardian» εξάλλου, από το 2003 το 95% των Βρετανών γνώρισε μια πτώση των εισοδημάτων του κατά 12% (αφαιρουμένου του στεγαστικού κόστους), ενώ το 5% είδε μιαν αύξηση των εισοδημάτων του.
Η έκθεση της Oxfam γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα στα βρετανικά ΜΜΕ, όπου επισημάνθηκε ως «βαθιά ανησυχητικό» το γεγονός της μεγάλης ανισότητας πλούτου ανάμεσα στους ελάχιστους πάμπλουτους και τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών τους.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η διαπίστωση, ότι την ώρα που όλο και περισσότεροι Βρετανοί συρρέουν στα συσσίτια που οργανώνουν φιλανθρωπικές οργανώσεις, στη χώρα σημειώθηκαν οι μεγαλύτερες περικοπές φόρων στα εύπορα στρώματα της κοινωνίας από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο…
Ο διευθυντής πολιτικής της Οxfam, Μπεν Φίλιπς, παρατήρησε ότι «η αυξανόμενη ανισότητα είναι μια ένδειξη οικονομικής αποτυχίας. Φυσικά θα μπορούσε να αποφευχθεί, διότι αυτό το αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών μπορεί να αντιστραφεί».
Ωστόσο, το βρετανικό φαινόμενο δεν είναι μοναδικό. Η ταχύτατη διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς εκδηλώνεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Σε μιαν άλλη έκθεση της Oxfam, που δημοσιεύτηκε λίγο πριν από τη σύνοδο του Νταβός, αποκαλύπτεται ότι οι πλουσιότεροι 85 άνθρωποι στον πλανήτη έχουν μια περιουσία ανάλογη με την περιουσία του μισού παγκόσμιου πληθυσμού –τα εισοδήματα των 85 εξισούνται με τα εισοδήματα 3,5 δισ. ανθρώπων!
Σ' εκείνη την έκθεση υπογραμμιζόταν ότι η ακραία ανισότητα δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, καθώς ο πλούτος που συγκεντρώνεται στα χέρια των λίγων χρησιμοποιείται για την εξαγορά πολιτικής επιρροής, που με τη σειρά της χρησιμεύει για τη διευθέτηση των κανόνων κατά τρόπο ώστε να ωφελείται αυτή η μικρή ελίτ και να διαιωνίζεται η ανισότητα.
Στο δημοσίευμα της «Guardian» σημειωνόταν πάντως, ότι η κυβέρνηση μπορεί να εξισορροπήσει την κατάσταση αυξάνοντας τα έσοδά της από αυτούς που έχουν την οικονομική δυνατότητα -αφενός εντείνοντας τις προσπάθειες για την πάταξη της φοροδιαφυγής από άτομα ή επιχειρήσεις και αφετέρου διερευνώντας τις δυνατότητες μεγαλύτερης φορολόγησης των πολύ εύπορων.
Σε ανάλογη, τέλος, έρευνα του Δ.Ν.Τ. διαπιστώνεται ομοίως, ότι «η ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση του πλούτου και του εισοδήματος εμποδίζει την ανάπτυξη» και επισημαίνεται ότι κατά συνέπεια, η αναδιανομή του πλούτου «δεν θα μείωνε απλώς την ανισότητα, αλλά θα ήταν οικονομικά επωφελής».
(Σας τα είπα επιστημονικά και τεκμηριωμένα. Από όλα αυτά, πάντως, στο μυαλό μου συγκράτησα μια περίληψη: όπου φτωχός κι η μοίρα του.)