(Όχι άλλη Ουκρανία σήμερα σκέφτηκα και άρχισα να χαζεύω το περιεχόμενο των ευρωπαϊκών εφημερίδων. Η ματιά μου σκάλωσε στη στήλη «τα πιο διαβασμένα» της ηλεκτρονικής έκδοσης της «Monde». Με διαφορά πρώτο, ήταν το θέμα που ακολουθεί).
Αφορά το light παρακλάδι του Εθνικού Μετώπου, που καλείται «Συναγερμός Μπλε Μαρίν», παραπέμποντας ευσχήμως στη Μαρίν Λεπέν και τον επικεφαλής του δημοτικού ψηφοδελτίου στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού και πρώην διπλωμάτη (ακριβέστερα σύμβουλο του Μπούτρος Γκάλι στον ΟΗΕ) Πωλ Μαρί Κουτό.
Ο κ. Κουτό έριξε στο blog του την ιδέα: «να συγκεντρώσουμε όλους τους Ρομά σε ένα στρατόπεδο». Με λυρικό τρόπο κατέγραψε διαδικτυακά τα συναισθήματά του απέναντι στο «απογοητευτικό θέαμα των γυναικών, των παιδιών, των οικογενειών, που σε συνθήκες απερίγραπτης εγκατάλειψης διασπείρονται στο 6ο διαμέρισμα, καταλύοντας τη γοητεία ενός απλού περιπάτου»…
Κλιμακώνοντας τη δυσαρέσκειά του επειδή αυτοί οι «εγκαταλελειμένοι» άνθρωποι του χαλάνε τη χαρά μιας «απλής βόλτας»(!), ο κ. Κουτό (με μιαν απαράμιλλη παριζιάνικη λεπτότητα) εκφράζει τη φρίκη του για «την κατάληψη και τη λέπρα, που καταστρέφουν την αισθητική τάξη του 6ου διαμερίσματος». Με τον νηφάλιο λόγο του, ο εμπνευσμένος δημοκράτης στιγματίζει το γεγονός ότι «στη μέση του δρόμου μας»(;) «ολόκληρες οικογένειες στήνουν τα σκουριασμένα κρεβάτια τους, τα στρωσίδια τους, τα πανέρια τους, τη βρώμα τους και τις επιδημίες που αναμφίβολα θα προκαλούν, αυτό τον βάλτο της βαρβαρότητας -και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Ζούμε την απόλυτη εγκατάλειψη της εθνικής αξιοπρέπειας» βροντοφωνάζει ο άνθρωπος.
Στη συνέχεια, αφού περιγράφει τη μετακύλιση ευθυνών ανάμεσα σε διάφορους φορείς, καταλήγει: «τι μπορεί όμως να κάνει ο υπουργός Εσωτερικών, πέρα από το να συγκεντρώσει αυτούς τους ξένους πληθυσμούς σε ένα στρατόπεδο», το οποίο εικάζει ότι θα προτιμήσουν οι άνθρωποι, «θέλοντας να ξεφύγουν απ' το αφιλόξενο πεζοδρόμιο»;
Το πολιτικό του αίτημα είναι να συνέλθει εκτάκτως μια σύνοδος Κορυφής, που θα αναστείλλει τη γενική εφαρμογή της συνθήκης Σένγκεν.
(Παρακαλώ πολύ, μη σπεύσετε να μου επισημάνετε ότι ο άνθρωπος μιλά για ένα υπαρκτό και σοβαρό κοινωνικό θέμα. Καμία αντίρρηση επ' αυτού. Ο τρόπος που μιλά, όμως, οι λέξεις που χρησιμοποιεί, η αλαζονεία του βέρου Παριζιάνου απέναντι στους δυστυχείς τσιγγάνους, η αντίληψη ότι αυτός είναι η πόλη και όχι οι «ξένοι» που κατασκηνώνουν στους δρόμους «μας», συνθέτουν την κουλτούρα του φασισμού. Και η τελευταία πρότασή του, να γίνει κοτζάμ σύνοδος Κορυφής για να βγει αυτός σύμβουλος του 6ου διαμερίσματος, λίγο υπερβολικό δεν σας φαίνεται;)